Αντιρατσιστικό κίνημα
Κυβέρνηση “υπηρεσιακής” αναλγησίας
Οι δηλώσεις ευαισθησίας του Γιάννη Μουζάλα, του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής της υπηρεσιακής κυβέρνησης δεν μπορούν να κρύψουν την αναλγησία του ελληνικού κράτους απέναντι στους πρόσφυγες που φτάνουν στα ελληνικά σύνορα. Ούτε μπορούν μερικά καλά λόγια να εξωραϊσουν την άθλια κατάσταση που κυριαρχεί στα “κέντρα υποδοχής”.
Ο ρατσισμός και η σκληρή, απάνθρωπη, αντιμετώπιση των προσφύγων είναι εδώ και δεκαετίες πάγια πολιτική όλων των ελληνικών κυβερνήσεων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ άφησε, παρά τις υποσχέσεις της Τασίας Χριστοδουλοπούλου τον Γενάρη στην τελετή ορκωμοσίας της, το σύστημα άθικτο. Οι έλεγχοι στα σύνορα με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, είναι αλήθεια, χαλάρωσαν και οι πρόσφυγες άρχισαν να φεύγουν μαζικά προς τις χώρες της δυτικής Ευρώπης. Αλλά αυτό δεν έγινε με κάποια πρωτοβουλία του υπουργείου. Δεν έγινε με κάποια νομοθετική ρύθμιση. “Οι πρόσφυγες εξαφανίζονται”, είπε σε μια διαβόητη ομιλία της η Χριστοδουλοπούλου. “Δεν ξέρουμε που πάνε..”.
Στην πραγματικότητα, το ελληνικό “Δουβλίνο” ήταν το πρώτο που “τσάκισε” κάτω από την πίεση των προσφύγων. Τα σύνορα δεν τα άνοιξε η κυβέρνηση του Τσίπρα. Τα έσπασαν οι πρόσφυγες. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έκανε ότι ακριβώς και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της Ευρώπης: τα στραβά μάτια. Και “υπομονή” μέχρι να έρθει η στιγμή που θα μπορούν να επιστρέψουν στην “ομαλότητα”.