Το 2010 το συνολικό δημόσιο έλλειμμα έκλεισε στα 22 δισεκατομμύρια Ευρώ. Τα φοβερά μέτρα λιτότητας που τίναξαν την ανεργία στα ουράνια και βύθισαν μεγάλα κομμάτια της εργατικής τάξης στη φτώχεια, εξοικονόμησαν φέτος από τον προϋπολογισμό 14 δισεκατομμύρια. Για τον στόχο του 3% -δηλαδή ελλείμματα κάτω από 6 δισεκατομμύρια- θα χρειαστούν περίπου άλλα τόσα. Τα πρώτα 5 δισεκατομμύρια σκοπεύει να τα περικόψει ο Παπακωνσταντίνου φέτος. Στη συνάντηση με την Τρόικα θα αποφασίσουν για το πρόγραμμα της διετίας 2012-2013 με το οποίο απειλούν να κόψουν 11 δισεκατομμύρια ακόμα.
Οι εφημερίδες και τα κανάλια πανηγυρίζουν αυτές τις μέρες για τα νέα σχέδια που "ψήνονται" αυτές τις μέρες στο Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλες: την αγορά ομολόγων των περιφερειακών χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου στη δευτερογενή αγορά, σε τιμές "ευκαιρίας" από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (το ταμείο των 750 δις που έφτιαξαν η Ευρωπαϊκή Ενωση, η Κομισιόν και το ΔΝΤ μετά την κρίση της Ελλάδας), την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δις που πήρε η Ελλάδα από την Τρόικα και την μείωση των επιτοκίων από το 5% που είναι σήμερα στο 3,5% περίπου.
Αλλά ξεχνάνε να μιλήσουν για τους όρους που συνοδεύουν αυτές τις προτάσεις. Και ακόμα χειρότερα, τις λιγοστές πιθανότητες που έχουν πραγματικά να ευδοκιμήσουν: γιατί, πραγματικά είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να πετύχει το "σχέδιο Β" εκεί όπου απέτυχε το "σχέδιο Α". Το "σχέδιο Α" -η ανάσχεση της εξάπλωσης της δημοσιονομικής κρίσης από την Ελλάδα στις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου- έγινε, ως γνωστόν, κουρελόχαρτο τον Νοέμβρη όταν, παρά τις απανωτές υποχωρήσεις απέναντι στις αγορές, "έπεσε" η Ιρλανδία.
Σχέδιο Β
Το "σχέδιο Β" προβλέπει μια οικειοθελή "αναδιάρθρωση" των υπέρογκων χρεών της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας κλπ μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της ΕΕ. Οι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι τα δημόσια χρέη της Ευρωπαϊκής Περιφέρειας θα μειωθούν 10-15% με αυτό το κόλπο -χωρίς να αναγκαστεί να καταφύγει καμιά χώρα στον εξευτελισμό μιας ανοιχτής χρεοκοπίας.
Ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Σαρκοζί, ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου (παρά τα φαινόμενα) δεν είναι ηλίθιοι. Αυτό που ελπίζουν ότι θα πείσει τις αγορές δεν είναι το (συμβολικό) κούρεμα αλλά τα συνοδευτικά μέτρα -που δεν είναι άλλα από τη διαιώνιση της λιτότητας. Η Μέρκελ βάζει σαν όρο για την εφαρμογή αυτού του σχεδίου ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς -δηλαδή ελλείμματα 0%! Και μάλιστα, όπως αποκάλυψε η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal θέλει να μπει αυτός ο όρος στο σύνταγμα των χωρών. Περικοπές, δηλαδή, 22 δισεκατομμυρίων για την Ελλάδα μέσα στα επόμενα δυο χρόνια.
Ο Σαρκοζί, από την πλευρά του, κάνει μια ακόμα πιο "ριζοσπαστική" πρόταση: την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομικών -να παίρνονται οι αποφάσεις για τη λιτότητα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, μακρυά από τις πιέσεις των διαδηλωτών στην Αθήνα ή τη Λισσαβώνα. Περιττό να ειπωθεί ο υπουργός Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα είναι τόσο δημοκρατικά εκλεγμένος όσο και η Κομισιόν.
Θα πετύχει; Ναι αν καταφέρουν να επιβάλλουν την απόλυτη βαρβαρότητα στην Ευρώπη ο καπιταλισμός θα καταφέρει και πάλι να ορθοποδήσει. Θα το καταφέρουν όμως; Η Τυνησία δεν είναι τόσο μακρυά.