Η Αριστερά
ΣΕΚ - Συνδιάσκεψη 2016: Με την επαναστατική αριστερά για σοσιαλιστική διέξοδο
«Η κρίση βαθαίνει. Να χτίσουμε επαναστατική αριστερά για σοσιαλιστική διέξοδο!» Αυτό είναι το κάλεσμα που απευθύνει στο εργατικό κίνημα και στην αριστερά η ετήσια πανελλαδική Συνδιάσκεψη αντιπροσώπων του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος που έγινε στην Πάντειο στις 26-27-28 Γενάρη.
Στην εναρκτήρια συζήτηση της Συνδιάσκεψης την Παρασκευή το απόγευμα υπήρξαν χαιρετισμοί από τις συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΝΑΡ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΕΚΚΕ, ΑΡΙΣ, από την Εργατική Δημοκρατία στην Κύπρο, αλλά και συνδικαλιστές, δημοτικούς συμβούλους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των μαχών ενάντια στα νέα μνημόνια.
Στις συνολικά δώδεκα συζητήσεις-άξονες στων οποίων το κέντρο βρέθηκαν τα μεγάλα καυτά μέτωπα του αγώνα και το χτίσιμο του κόμματος, έγιναν 141 τοποθετήσεις, 63 από γυναίκες και 78 από άντρες. Το εργατικό κίνημα, ο αγώνας ενάντια στη διάλυση του ασφαλιστικού, τις ιδιωτικοποιήσεις και τη νέα λιτότητα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, το αντιρατσιστικό, αντιπολεμικό και αντιφασιστικό κίνημα βρέθηκαν στο επίκεντρο.
«Βασικό σημείο στην προσπάθεια που κάνουμε να χτίσουμε τη δύναμή μας στους εργατικούς χώρους είναι ο Συντονισμός ενάντια στα Μνημόνια, που κάθε μέρα όλο και δυναμώνει, καθώς δεν αφήνει κανένα εργατικό χώρο χωρίς στήριξη, χωρίς να βάζει προτάσεις για δράση και χωρίς να σπάει στην πράξη την αδράνεια των γραφειοκρατικών ηγεσιών» τόνισε ο Μήτσος, λιθογράφος.
«Γυρίσαμε ενθουσιασμένοι από τον Έβρο και πήραμε την ευθύνη να κάνουμε συγκέντρωση στις 19 Μάρτη. Με το στόλο του ΝΑΤΟ να πλέει δίπλα μας, έχουμε στόχο να πείσουμε όλους συνδικάτα, σωματεία, φορείς να είναι εκεί!» τόνισε η Σοφία, εκπαιδευτικός από τη Μυτιλήνη.
Οι εικόνες συγκεντρώνονταν από όλη τη χώρα. Από τη Θεσσαλονίκη και τα Διαβατά, όπου «πήγαμε από την ΚΕΕΡΦΑ και κάναμε εξόρμηση για να ανακαλύψουμε ότι ο κόσμος εκεί δεν είναι ούτε οι φασίστες ούτε οι ρατσιστές όπως τους παρουσιάζουν τα ΜΜΕ, αλλά κόσμος που δείχνει την αλληλεγγύη του» όπως είπε η Φύλλια. Από τα Γιάννενα, όπου όπως είπε η Λουίζα, «η πανεργατική απεργία στις 4 Φλεβάρη ήταν φοβερή, καθώς για πρώτη φορά η μαζικότητα κατάφερε να ενώσει τα δύο ξεχωριστά συλλαλητήρια, και βαδίσαμε ενωμένοι όλοι μαζί εργαζόμενοι, αγρότες, νέοι». Από το Ηράκλειο της Κρήτης «όπου το αντιπολεμικό κίνημα που πολιορκούσε τη Σούδα μπορεί να παίξει κομβικό ρόλο στη παγκόσμια μέρα δράσης στις 19 Μάρτη», όπως είπε ο Γιάννης.
Από τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, όπου η Μαρία τόνισε ότι «στις εκλογές για το σωματείο στο Αγλαϊα Κυριακού κατεβαίνουμε με 25 άτομα ψηφοδέλτιο, κόσμο που κερδίσαμε επειδή δώσαμε πολιτικές μάχες. Δεν μας φτάνει να πάρουμε το σωματείο, το νοσοκομείο πρέπει να γίνει κέντρο αγώνα ενάντια στη διάλυση της δημόσιας υγείας». Αλλά και από τους εργαζόμενους στα 5μηνα, όπου «ο αγώνας άφησε παρακαταθήκες, εμπειρία, κερδίσαμε κάποια πράγματα για τα 5μηνα. Αλλά για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ. Ξέρουμε στη ζωή, θα πέσουμε, θα μείνουμε άνεργοι, αλλά θα σηκωθούμε, θα παλέψουμε και οφείλουμε να κερδίσουμε» όπως είπε η Μαρία από την Καλλιθέα.
Από τους χώρους εκπαίδευσης, όπου όπως τόνισε η Ελίζα από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών «παίρναμε συνεχώς πρωτοβουλίες, τις βάζαμε στις συνελεύσεις, ήμασταν σε κάθε απεργία, φοιτητικό, εργατικό, αντιρατσιστικό συλλαλητήριο και έτσι καταφέραμε να πάρουμε σαν σχήμα την αυτοδυναμία».
Αλλά και από τις γειτονιές: «Στις 24 Γενάρη, στη συντηρητική Ορεστιάδα δώσαμε 35 εφημερίδες μέσα σε δύο ώρες. Κάναμε αισθητή την παρουσία μας, με σημαίες, καλά οργανωμένα. Είναι ένα παράδειγμα για το ποιες είναι οι δυνατότητες όταν βγαίνεις με καλά οργανωμένες παρεμβάσεις σε πλατείες και γειτονιές» όπως είπε ο Τόλης από του Ζωγράφου. Παρεμβάσεις που πατάνε πάνω στη σωστή ανάλυση για το συσχετισμό των ταξικών δυνάμεων και αναδεικνύουν τη δυναμική. «Το 1938 στην συνδιάσκεψη του Εβιάν οι άρχουσες τάξεις της Ευρώπης αποφάσιζαν να κλείσουν τα σύνορα στους διωκόμενους Εβραίους πρόσφυγες. Μας θυμίζει το σήμερα, με μια μεγάλη διαφορά, ότι τότε δεν υπήρχε ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης που να τους υποστηρίζει» ήταν η χαρακτηριστική τοποθέτηση της Αφροδίτης που μετέφερε και την εικόνα της δράσης της ΚΕΕΡΦΑ στο Μαρούσι.
Αυτό που έκανε τη διαφορά στη φετινή συνδιάσκεψη του ΣΕΚ ήταν η παρουσία πολλών νέων μελών από χώρους εργασίας, εκπαίδευσης και γειτονιές, από διαφορετικές ηλικίες, πολιτικές καταγωγές και διαδρομές. Ακολουθούν κάποια αποσπάσματα από παρεμβάσεις.
Φέτος καταφέραμε να έχουμε παρέμβαση σε μια σειρά από εργατικούς χώρους, κάτι που βοήθησε όταν ανοίξαμε την καμπάνια για τον Έβρο, παίρνοντας ψηφίσματα από τους περισσότερους χώρους εργασίας της γειτονιάς νοσοκομεία, χώρους εκπαίδευσης. Μέσα από αυτές τις παρεμβάσεις καταφέραμε μέσα σε ένα εξάμηνο να διπλασιάσουμε τα μέλη μας και επιπλέον να συσπειρώνουμε περισσότερο κόσμο γύρω από τη δράση και τις ιδέες του κόμματος.
Μαρία, φοιτήτρια, Αιγάλεω
Είμαι στο ΣΕΚ λίγους μήνες αλλά αισθάνομαι σαν να είμαι αρκετό καιρό. Για μένα η εφημερίδα και το περιοδικό είναι μεγάλο βοήθημα. Το άρθρο «Οι δύο δρόμοι για την Αριστερά» από το περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω με έκανε να ξεκαθαρίσω. Πριν ήμουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Η συζήτηση στον πυρήνα κάθε βδομάδα βοηθάει όχι μόνο στα κινηματικά αλλά και στο ξεκαθάρισμα πάνω στις ιδέες. Για την ΚΕΕΡΦΑ κάναμε πολλή δουλειά και γνωρίσαμε κόσμο. Το Αιγάλεω είναι αριστερή περιοχή. Αλλά αν δεν υπάρχει κάποιος να βάλει την σπίθα, δύσκολα κινείται. Όλη η ελπίδα είναι στο τι θα κάνει η εργατική τάξη, το θέμα είναι να προλάβουμε να μην απογοητευτεί.
Νίκος, άνεργος, Αιγάλεω
Είναι γνωστός ο ρόλος του μαθητικού κινήματος στο ευρύτερο κίνημα: Καταλήψεις 1999, αντιπολεμικό κίνημα 2003, Γρηγορόπουλος 2008. Σήμερα υπάρχει μεγάλη ευαισθητοποίηση για τους πρόσφυγες. Στην περιοχή μου στον Άλιμο μια ομάδα μαθητών πήρε την πρωτοβουλία να κάνει πορεία επειδή ο δήμαρχος δεν ήθελε να φιλοξενήσουν πρόσφυγες στο τάεκ βον ντο. Μια καθηγήτρια έφερε στο σχολείο έναν πρόσφυγα από το Αφγανιστάν που απάντησε στα ερωτήματα των μαθητών.
Άρτεμις, μαθήτρια, Άλιμος
Ήμουν στους απλήρωτους ναύτες της ΝΕΛ για τρία χρόνια. Κάναμε καταλήψεις στα γραφεία της εταιρίας, στήσαμε σκηνές στο υπουργείο Ναυτιλίας, πήγαμε στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και μας έκαναν προσαγωγές και τρία χρόνια μετά καταφέραμε να πάρουμε τους μισθούς μας. Φέτος έχουμε κάνει δύο τετραήμερες απεργίες γιατί διαλύουν το ταμείο του ΝΑΤ. ‘Εχουμε κερδίσει το σωματείο της ΠΕΝΕΝ να είναι μαζί μας στα αντιφασιστικά και στον Έβρο και παντού. Χρειάζεται να δυναμώσουμε το ΣΕΚ σε όλα τα σωματεία.
Γιάννης, ναυτεργάτης, Κερατσίνι
Στα Γιάννενα έχουμε ανοιχτεί σε πολλές σχολές αλλά παρεμβαίνουμε ενεργά και μέσα στην πόλη. Η Ιατρική συμμετείχε στον αγώνα των εργαζομένων στην Ανακύκλωση, στήριξε τον Έβρο στις 23-24 Γενάρη, πήρε κατάληψη μέσα στη σχολή. Παρεμβαίνουμε και στους συναδέλφους της Εστίας -όπου πολλά άτομα έμειναν έξω το φθινόπωρο- και ο Σύλλογός τους πέρασε το ψήφισμα για τον Έβρο 23-24 Γενάρη.
Αρετή, φοιτήτρια, Ιωάννινα
Είμαι νέο μέλος και θέλω να μεταφέρω μέσα από την προσωπική μου εμπειρία το νόημα και το ρόλο της εξόρμησης με την εφημερίδα στο στήσιμο νέων δικτύων αντίστασης. Η εφημερίδα μάς ανοίγει νέους εργατικούς χώρους. Για παράδειγμα στο χώρο που παρεμβαίνουμε στη ΔΕΗ, ένας δύσκολος αρχικά χώρος. Στην αρχή δεν είχαμε αποτελέσματα αλλά σήμερα μπορούμε να τη διακινούμε και από έξω αλλά και από τα μέσα.
Δημήτρης, λογιστής, Κουκάκι
Είμαι νέο μέλος στο κόμμα, λίγες βδομάδες. Ημουν 9 χρόνια στη Σουηδία όπου βλέπαμε εμπράκτως να περικόπτονται δικαιώματα και δαπάνες στα άτομα με ψυχική ασθένεια και το βλέπουμε και στην Ελλάδα. Στο ΣΕΚ με τράβηξε η έννοια της αλληλεγγύης. Το ότι υποστηρίζει με τη μεγαλύτερη θέρμη τον ενιαιομετωπικό αγώνα για δικαιώματα, στους μετανάστες, το lgbtqi κίνημα. Επίσης με τράβηξαν οι ιδέες του, το περιοδικό «Σοσιαλισμός από τα Κάτω», οι εκδόσεις του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου, κάτι που δεν μου είχε συμβεί παλαιότερα -προέρχομαι από τον κόσμο του ΚΚΕ. Τέλος, το γεγονός ότι σήμερα είμαι εδώ και μπορώ και μιλάω αποδεικνύει τη δημοκρατικότητα αυτού του κόμματος και υπάρχουν πάμπολλοι άνθρωποι που περιμένουν από το ΣΕΚ να τους οργανώσει.
Πέτρος, ψυχίατρος, Πετράλωνα
Το 2005-6 ήμουν δάσκαλος για πρώτη φορά στα Χανιά, πήγα να διαδηλώσω στη βάση της Σούδας. Στη διάρκεια της πορείας ένας σύντροφος μου πρότεινε την κάρτα μέλους. Δεν την πήρα, αλλά άφησα τηλέφωνο. Την επόμενη μέρα με πήραν τηλέφωνο, κάναμε συζήτηση και οργανώθηκα. Αν δεν ήταν εκείνος ο σύντροφος να μου πει ανοιχτά, έλα τώρα οργανώσου μαζί μας μπορεί πολύ πιθανό να μην ήμουν εδώ, σήμερα, μέλος του ΣΕΚ. Το να το κάνουμε ανοιχτά το εκτιμάει ένας κόσμος, το βλέπουμε αυτό και τώρα στην Ξάνθη που κερδίζουμε κόσμο.
Τζεμαλί, δάσκαλος, Ξάνθη
Αυτές τις μέρες, το οξυγόνο της ζωής που μάζεψα -γιατί για μένα είναι ζωή το κίνημα στο οποίο είμαι από τα 23 μου χρόνια έντονα, βαθιά πολιτικοποιημένος- μου έδωσε ανάσα για ένα χρόνο μέχρι το επόμενο συνέδριο. Ανανεωνόμαστε για να δώσουμε την κλωτσιά που πρέπει σε όλα τα καθάρματα που μας έχουν βάλει σε αυτόν τον τροχό που δεν λέει να σταματήσει. Το 2011 με το κίνημα των πλατειών γνώρισα μια συντρόφισσα του ΣΕΚ στη Λαϊκή συνέλευση στο Νέο Κόσμο που ήταν σε κάθε συνέλευση εκεί, να δίνει εξετάσεις. Η στρατολογία μου έγινε μετέπειτα, με τη δράση, έγινε γιατί παρακολούθησα και βρέθηκα δίπλα στους συντρόφους-ισσες να βρίσκονται παντού με την εφημερίδα και τις πικέτες στο χέρι και αυτό με κέρδισε.
Κοσμάς, συνταξιούχος, Κουκάκι
Πέρσι στα πλαίσια στις 21 Μάρτη ήθελα να οργανώσω το σχολείο μου να κατέβει στη διαδήλωση και δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει χωρίς τη βοήθεια του ΣΕΚ και της ΚΕΕΡΦΑ. Φέτος, δεν είμαι πια μαθήτρια, αλλά στην Κυψέλη οργανώνουμε να στηρίξουμε τους μαθητές και τους καθηγητές που οργανώνουν τις 19 Μάρτη.
Σοφία, φοιτήτρια, Κυψέλη
Δρούμε στη γειτονιά του Παύλου Φύσσα, δίπλα στο Σχιστό που ετοιμάζουν hotspot και δίπλα στο λιμάνι που απειλείται με νέα ιδιωτικοποίηση, ένας πυρήνας με πολλά νέα μέλη. Παρεμβαίνουμε στο Δήμο Κερατσινίου, στον ΟΛΠ, την Cosco. Χρειάζεται να αξιοποιούμε όλα μας τα μέλη. Εχουμε συντρόφους στα σωματεία του επισιτισμού και της Vodafone, χρειάζεται να τους στηρίξουμε.
Βασίλης, άνεργος, Κερατσίνι.
Χαιρετισμοί
Aποσπάσματα απ’ τους χαιρετισμούς στην εναρκτήρια συζήτηση της Συνδιάσκεψης.
Να κάνω μια αναφορά στη δράση του ΣΕΚ και την προσφορά και συμβολή του σε διάφορα κινήματα. Θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο ζωντανά, δραστήρια, δυναμικά τμήματα της εργατικής πρωτοπορίας και η συμβολή του είναι δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με τον όγκο των δυνάμεών του. Ιδιαίτερα στο κομμάτι της εργατικής τάξης και των συνδικάτων και βέβαια το ίδιο σημαντική είναι η συμβολή του στο αντιπολεμικό, αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό μέτωπο. Η εργατική τάξη βρίσκεται σε μια φάση ανερχόμενης δράσης, παρέμβασης και αποφασιστικής κινητοποίησης. Χρειάζεται αυτό το κομμάτι να το στηρίξουμε όλα τα τμήματα της αριστεράς, να έχουμε ο καθένας τη δική του συμβολή στην ανάπτυξη και στην κατεύθυνση των αγώνων.
Αντώνης Νταλακογεώργος, πρόεδρος ΠΕΝΕΝ
Ο δρόμος της επαναστατικής ανατροπής είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Έρχομαι από έναν Πειραιά πλημμυρισμένο από πρόσφυγες. Xιλιάδες άνθρωποι ξεφορτώνονται από τα καράβια και πρέπει να γκρεμίσουν φράχτες κάθε είδους στο δρόμο για μια καλύτερη ζωή. Είναι μια σκληρή καθημερινή εικόνα της κρίσης του καπιταλισμού. Αν η επαναστατική αριστερά δεν έχει σαν βάση την ανάλυση της καπιταλιστικής κρίσης έχει χάσει τον αγώνα πριν ακόμη κατέβει στο γήπεδο… Για να υλοποιηθεί ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ανατροπής δεν φτάνουν οι οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς, είναι η εργατική τάξη που πρέπει να το κάνει, αλλά αυτές είναι απαραίτητες για να μπουν μπροστά σε αυτόν τον αγώνα, να δείξουν το δρόμο. Αυτό είναι το στοίχημα που έχει να κερδίσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σήμερα.
Θανάσης Διαβολάκης, μέλος ΔΣ ΟΙΕΛΕ, ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Για πρώτη φορά ανοίγονται δυνατότητες για επαναστατικές μεταβολές. Η δομική κρίση του συστήματος βαθαίνει και οδηγεί σε ακραίες λύσεις που βλέπουμε στην Μέση Ανατολή στο Αιγαίο, που βγαίνει το ΝΑΤΟ. Εκεί πρέπει εμείς να βάλουμε τη σφραγίδα μας. Η ανάγκη είναι για βάθεμα για ενότητα της επαναστατικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να αναβαθμιστεί, να βαθύνει, να γίνει εργαλείο για ανατροπές… Να γίνει πόλος συσπείρωσης όλων των ανθρώπων της αριστεράς που θέλουν μια ανατρεπτική κατάσταση. Να βοηθήσουμε όλοι, να δώσουμε λόγο σε όλους μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να μπορούν να αποφασίσουν, να συμμετέχουν και να δρουν. Πιστεύουμε ότι μπορούμε να βαθύνουμε τη συνεργασία μας σε όλα τα επίπεδα, και στο εργατικό, που υπάρχουν διαφορές, αλλά οι καιροί ου μενετοί, τώρα πρέπει να δώσουμε τη μάχη…
Παύλος Αντωνόπουλος, πολιτική επιτροπή ΝΑΡ
Η συμβολή του ΣΕΚ στη δουλειά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πάρα πολύ σημαντική και θετική. Έχει συμβάλει τα μέγιστα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν αντιφάσεις και αδυναμίες, όπως υπήρχαν σε όλες τις οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ - και πολλές φορές η συμβολή του ήταν και πρωτοποριακή αν σκεφτούμε και θυμηθούμε το αντιφασιστικό, το αντιρατσιστικό, το αντιπολεμικό κίνημα. Στο Ηράκλειο έχουμε δώσει μαζί με τους συντρόφους του ΣΕΚ τις μάχες με όλες μας τις δυνάμεις, με πνεύμα συντροφικό και συνθετικό ξεπερνάμε πολλές φορές αυτά που μας χωρίζουν και προσπαθούμε να συσπειρωθούμε πάνω σε αυτά που μας ενώνουν και όταν το πετυχαίνουμε έχουμε θαυμάσια αποτελέσματα. Στην πράξη ξεπερνιόνται τα ζητήματα.
Δημήτρης Ταβουλάρης, δημοτικός σύμβουλος Ηρακλείου
Η ανάγκη να ανταποκριθούμε σε έναν ρόλο άξιο της ιστορίας και της προοπτικής μας σε μία περίοδο που το κοινοβουλευτικό εκκρεμές δείχνει να εξαντλεί την αριστερή του ταλάντωση και η αδρανής οπισθόστροφη προοπτική του πρέπει να ανακοπεί από το αγωνιζόμενο εργατικό και λαϊκό κίνημα, έχοντας ως στόχο όχι τη δημιουργία ενός συνεπούς ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ενός συνεπούς αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού με ενωτικές μάχες σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα, είναι αναμφισβήτητη. Οι συγχύσεις και η εσωστρέφεια πρέπει να περάσουν στο παρελθόν.
Η ατμομηχανή της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. καλείται να παράγει ξανά την αναγκαία ενέργεια. Χαιρετίζω τους κοινούς αγώνες που δίνουμε και θα εξακολουθήσουμε να δίνουμε στα μέτωπα των κλειστών συνόρων, του αντιφασιστικού κινήματος και σε πολλά άλλα. Εύχομαι κάθε επιτυχία στη συνδιάσκεψή σας και καλή δύναμη για το επόμενο Σαββατοκύριακο.
Κώστας Παπαδάκης,
μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πολιτική αγώγη στη δίκη της Χ.Α.
Πολιτική Απόφαση
Η Συνδιάσκεψή μας φέτος έχει να αντιμετωπίσει προκλήσεις μεγαλύτερες από όσες έχουμε δει εδώ και δεκαετίες. Γίνεται μέσα σε συνθήκες κρίσης, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, η επιδείνωση της οποίας είναι ραγδαία και σε πολλά επίπεδα.
Μια νέα οικονομική ύφεση είναι ήδη γεγονός στις αναδυόμενες αγορές και συνοδεύεται από πτώση των διεθνών τιμών των πρώτων υλών, μείωση του παγκόσμιου εμπορίου με συνέπειες υπερχρέωση, νέα κόκκινα δάνεια για τις τράπεζες, περισσότερες χώρες να καταφεύγουν στο ΔΝΤ, κρίση ακόμα και σε κλάδους όπως ο εφοπλισμός.
Στις ίδιες τις ΗΠΑ, πληθαίνουν οι προβλέψεις ότι το 2016 θα είναι χρονιά ύφεσης. Το πραγματικό ζήτημα παγκοσμίως είναι ο χαμηλός ρυθμός των επενδύσεων. Τα ποσοστά κέρδους δεν είναι αρκετά για να οδηγήσουν σε επενδύσεις. Είναι μια εικόνα που επιβεβαιώνει τη μαρξιστική ανάλυση ότι ο καπιταλισμός περνάει μια δομική κρίση, που προέρχεται από την πτωτική τάση του μέσου ποσοστού κέρδους.
Η άλλη διάσταση της κρίσης του συστήματος είναι η όξυνση των ανταγωνισμών και η αιματηρή κηλίδα που απλώνεται στη Μέση Ανατολή: Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Υεμένη, Σομαλία, Μάλι και συνεχώς απλώνεται. Μια κρίση στην οποία εμπλέκονται όλες οι μεγάλες και μικρότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Κάθε φορά που υπόσχονται «διπλωματική λύση» ακολουθεί κλιμάκωση της καταστροφής και ένα νέο μεγαλύτερο κύμα προσφύγων. Παραδοσιακοί πυλώνες σταθερότητας στην περιοχή κλονίζονται. Αποσταθεροποίηση στη Σαουδική Αραβία. Αποσταθεροποίηση στην Τουρκία.
Αποσταθεροποίηση στην ίδια την ΕΕ. Η διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος είναι ξεδιάντροπα απάνθρωπη και ρατσιστική αλλά ταυτόχρονα απειλεί την ήδη κλονισμένη ενότητα στο εσωτερικό της όπως δείχνει η συζήτηση για την κατάργηση της Σένγκεν, του ακρογωνιαίου λίθου της ΕΕ.
Για την ελληνική άρχουσα τάξη αυτό σημαίνει ότι είναι υπό αμφισβήτηση ένας κεντρικός της προσανατολισμός δεκαετιών και μάλιστα σε συνθήκες που οι επιπτώσεις της κρίσης στην ελληνική οικονομία γίνονται όλο και πιο δραματικές, με τα σημάδια της αποτυχίας να είναι ήδη ορατά αμέσως μετά τη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
3ο Μνημόνιο
Η επιστροφή της ελληνικής οικονομίας σε ρυθμούς ανάπτυξης δεν διαφαίνεται πουθενά στον ορίζοντα. Ό, τι και να λέει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το τρίτο μνημόνιο δείχνει καταδικασμένο να αποτύχει όπως και τα προηγούμενα. Μόνο που το κόστος για την εργατική τάξη και τους φτωχούς είναι τεράστιο. Όπως ανυπολόγιστο μπορεί να αποδειχθεί το κόστος της επικίνδυνης «πολυδιάστατης» εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: παραχωρήσεις και πρόσκληση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, οικονομικοί, διπλωματικοί και πολεμικοί «άξονες» με το Ισραήλ και τη δικτατορία του Καϊρου.
Η πολιτική κρίση δεν περιορίζεται στην κυβέρνηση. Στη ΝΔ, ο Μητσοτάκης έχει προβλήματα στην προσπάθειά του για ανασύνταξη. Η ΝΔ θα συνεχίσει να πιέζεται για στήριξη στην υλοποίηση του τρίτου μνημόνιου. Η αγανάκτηση ενάντια στα ξεπουλήματα του Τσίπρα εξακολουθεί να είναι αριστερόστροφη.
Υπάρχει ένα νέο κύμα ριζοσπαστικοποίησης, που πλέον εμφανίζεται και σε διεθνές επίπεδο: Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, εκλογή Κόρμπιν στη Βρετανία, υποψηφιότητα Σάντερς στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα, η εργατική τάξη δεν σταμάτησε να μάχεται ούτε μετά την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ. Από τον πρώτο μήνα διακυβέρνησης ξεκίνησε η μάχη να γυρίσουν οι απολυμένοι στην ΕΡΤ και αλλού στις δουλειές τους. Ακολούθησαν οι απεργίες της περσινής άνοιξης ενάντια στην υπογραφή στο Γιούρογκρουπ του Φλεβάρη. Το ΟΧΙ του 62% τον Ιούνη. Το φοβερό κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Και μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη, οι τρεις πανεργατικές απεργίες. Το μεγαλύτερο κίνημα των αγροτών ακόμα και από την εποχή του Σημίτη.
Η ριζοσπαστικοποίηση δεν υποχωρεί, βαθαίνει. Όμως δεν είναι ευθύγραμμη διαδικασία. Παρεμβαίνουν κόμματα που είναι φορείς του ρεφορμισμού μέσα στην εργατική τάξη. Η επαναστατική αριστερά έχει υποχρέωση να μην αφήσει να χαθεί αυτή η ριζοσπαστικοποίηση σε αδιέξοδους δρόμους. Αυτό μεταφράζεται σε τέσσερα σημαντικά διά ταύτα:
Με τη στρατηγική της καπιταλιστικής διαχείρισης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να έχει εξελιχθεί σε τρίτο μνημόνιο και φράχτες, επιμένουμε αντικαπιταλιστικά.
Τίποτε λιγότερο από το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα που τα σημεία του απαντάνε στο ΤΩΡΑ στα άμεσα προβλήματα και ανάγκες: διαγραφή του χρέους, έξοδος από την ΕΕ, κρατικοποίηση των τραπεζών. Τίποτε λιγότερο από ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες, τίποτε λιγότερο από τους φασίστες στη φυλακή. Διεκδικούμε εργατικό έλεγχο, η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να χτίσει τη δική της εναλλακτική και αυτό είναι ρεαλιστικό.
Για να κερδίσει η επαναστατική αριστερά αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση δεν φτάνει να καταγγέλει τα ξεπουλήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι το τρίτο μνημόνιο είναι καταδικασμένο να αποτύχει δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσουν να περάσουν τα μέτρα με νύχια και με δόντια. Η επαναστατική αριστερά οφείλει να ΕΝΩΝΕΙ τις αντιστάσεις οργανώνοντας τη ΔΡΑΣΗ πάνω στα αιτήματα που προκύπτουν. Να σπρώχνει τις ανταρσίες μέσα κι έξω από το ΣΥΡΙΖΑ και να κερδίζει στις γραμμές της όλο και περισσότερους αγωνιστές.
Πρόκειται για πρωτοβουλίες ξεκινημένες: Η ΚΕΕΡΦΑ και οι πρωτοβουλίες της για τις 19 Μάρτη, για την καταδίκη των φασιστών της Χ.Α, στο δρόμο που χάραξε η καμπάνια για τον Έβρο. Ο Συντονισμός ενάντια στα Μνημόνια που απλώνεται σε όλο και περισσότερους εργατικούς χώρους, μια ανάπτυξη που πατάει πάνω σε πραγματικές ανάγκες της περιόδου για συντονισμό και οργάνωση της δράσης από τα κάτω.
Η λύση δεν είναι ούτε μόνο προγραμματική ούτε μόνο αγωνιστική. Χρειάζεται ανεξάρτητο μέτωπο της επαναστατικής αριστεράς και αυτό είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Που πέρασε δια πυρός και σιδήρου στα σχεδόν εφτά χρόνια που υπάρχει αλλά άντεξε, γιατί ήταν και είναι μέτωπο που στηρίζει όλα τα κομμάτια που αντιστέκονται και στις καπιταλιστικές επιθέσεις και στους ρεφορμιστικούς συμβιβασμούς. Η 3η Συνδιάσκεψη της μπορεί να είναι αφετηρία να ξεπεράσει τις ταλαντεύσεις του προηγούμενου διαστήματος.
Παράδοση
Στα αδιέξοδα του ρεφορμισμού, η απάντηση είναι η οικοδόμηση ενός μαζικού επαναστατικού κόμματος. Αυτή η προοπτική πατάει στην παράδοση του Λένιν και του Γκράμσι που ήδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, κόντρα στον κοινοβουλευτικό «ρεαλισμό» των πλατιών, «πλουραλιστικών» κομμάτων που υποστήριζε η σοσιαλδημοκρατία αντέτειναν την ανάγκη να χτιστούν κόμματα που να εξυπηρετούν το στόχο της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού. Κατάφεραν να συνδέσουν τη στρατηγική της ανατροπής με τις οργανωτικές επιλογές ενός κόμματος της εργατικής πρωτοπορίας.
Όπως και τότε έτσι και σήμερα, αυτό μεταφράζεται σε ανάγκη για δυνατά κόμματα επαναστατών. Κόμματα της εργατικής πρωτοπορίας, όχι ξεκομμένα και παγωμένα, άλλα άρρηκτα δεμένα με τους αγώνες και την κίνηση του συνόλου της εργατικής τάξης. Κόμματα δημοκρατικού συγκετρωτισμού που ανοίγουν πλατιά και δημοκρατικά τη συζήτηση αλλά καταλήγουν σε συγκεντρωμένη δράση για να είναι αποτελεσματικά μέσα στους αγώνες. Κόμματα που πατάνε στην τακτική του ενιαίου μετώπου, που σημαίνει κοινή δράση με όλη την εργατική τάξη απέναντι στις επιθέσεις και τις δυσκολίες αλλά διαφωνία και ζύμωση πάνω στην προοπτική. Ενιαίο μέτωπο από τα κάτω αλλά και από τα πάνω, και στα συνδικάτα και με πολιτικά κόμματα της ρεφορμιστικής αριστεράς, για να μπορούν να νικάνε οι αγώνες, να κερδίζει αυτοπεποίθηση η εργατική τάξη, να αναδεικνύονται λειτουργικά οι αντιφάσεις του ρεφορμισμού και οι ρεαλιστικές απαντήσεις της επαναστατικής εναλλακτικής.
Κλειδί για μια δυνατή επαναστατική αριστερά με πετυχημένες πρωτοβουλίες είναι η ενίσχυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος. Μέσα από άπλωμα του δικτύου και της κυκλοφορίας της Εργατικής Αλληλεγγύης και του Σοσιαλισμού από τα Κάτω. Μέσα από το χτίσιμο και τη γεωγραφική εξάπλωση των πυρήνων στις εργατογειτονιές αλλά και το βαθύτερο ρίζωμά τους μέσα στους εργατικούς χώρους. Δεν μπορούμε να λείπουμε από καμιά περιοχή. Με πυρήνες επαναστατών που γίνονται κέντρο των πολιτικών πρωτοβουλιών και αναζητήσεων όλης της αριστεράς στην περιοχή τους αλλά και μπορούν να στηρίξουν οργανωτικά την κοινή δράση απλώνοντάς την εκεί που μετράει περισσότερο, στα δυνατά κομμάτια της τάξης. Με νέα καμπάνια στρατολογιών και περισσότερα μέλη. Σήμερα υπάρχει κόσμος που περιμένει την πρόταση να οργανωθεί. Γιατί αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις και όχι στην υπόσχεση των κυβερνητικών λύσεων. Με άνοιγμα της συζήτησης πάνω στην εναλλακτική, οργανώνοντας το φετινό Μαρξισμό 2016 πάνω στην κρίσιμη ιστορική εμπειρία ενός αιώνα επαναστάσεων στους αγώνες σήμερα.
Μπροστά μας έρχονται σκληρές συγκρούσεις. Η κρίση βαθαίνει, αλλά ο κόσμος αντιστέκεται και αυτό έχει ανοίξει ένα παράθυρο για νέες δυνατότητες. Θα συνεχίσουμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες μεγαλύτερες από το μπόι μας, οι επαναστάτες παίζουν πια πρώτη εθνική. Αλλά για να νικήσουμε χρειάζεται να μεγαλώσει και το μπόι μας.