Διεθνή

Η κυβέρνηση του A. Γιατσενούκ στην Ουκρανία κατάφερε να περάσει τη δοκιμασία της πρότασης μομφής στις 16 Φλεβάρη. Η πρόταση είχε γίνει υποτίθεται επειδή η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να καταπολεμήσει τη διαφθορά. Ο πρόεδρος Ποροσένκο είχε καλέσει λίγες ώρες πριν την ψηφοφορία την κυβέρνηση να παραιτηθεί. 

 

Τελικά η κυβέρνηση επέζησε με την στήριξη βουλευτών του κόμματος του Ποροσένκο. Όμως, αυτό δεν σημαίνει το τέλος της πολιτικής κρίσης. Ο κυβερνητικός συνασπισμός φυλλοροεί. Μετά το κόμμα Πατρίδα της Τιμοσένκο την προηγούμενη βδομάδα τον εγκατέλειψε και το κόμμα Σαμοπόμιτς. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση που οι Ε.Ε και οι ΗΠΑ επαινούσαν ως εγγυήτρια της «σταθερότητας» της «δημοκρατίας» και των «αναγκαίων μεταρρυθμίσεων» κρέμεται από μια κλωστή. 

 

Ο Βολοντίμιρ Ισενκο, από το Κέντρο Κοινωνικών και Εργατικών Ερευνών στο Κίεβο είπε στην Εργατική Αλληλεγγύη για την κυβερνητική κρίση: 

 

«Συζητήσεις για την αποπομπή του Γιατσενούκ και πρόωρες εκλογές γίνονται εδώ και έξι τουλάχιστον μήνες. Την τελευταία στιγμή οι ΗΠΑ (ο Τζο Μπάηντεν και ο Πίατ, ο πρεσβευτής στην Ουκρανία) παρέμβηκαν και ο Ποροσένκο που καλούσε τον Γιατσενούκ να παραιτηθεί, σαμποτάρισε συνειδητά τη ψηφοφορία για την πρόταση μομφής. 

 

Οι καυγάδες που εκτυλίσσονται δεν έχουν να κάνουν με ιδεολογικά ζητήματα. Ο Γιατσενούκ ήταν πιο «σκληρός» από τον Ποροσένκο απέναντι στη Ρωσία και το Ντονμπάς. Όμως, ο Κολομόισκι (ένας πανίσχυρος ολιγάρχης) είναι ακόμα πιο «σκληρός» από τον Γιατσενούκ παρόλα αυτά επιθυμεί διακαώς πρόωρες εκλογές για τους δικούς του λόγους. Ο Ακμέτοφ, από την άλλη, (άλλος πανίσχυρος ολιγάρχης) που είχε υποστηρίξει τον Γιανουκόβιτς μέχρι την ανατροπή του το 2014, αυτή τη φορά υποστήριξε τον Γιατσενούκ.

 

Η ακροδεξιά είναι στην αντιπολίτευση πλέον αλλά δεν μοιάζει να είναι ιδιαιτέρως δημοφιλής. Πρόσφατα οι φασίστες του Δεξιού Τομέα διασπάστηκαν πάνω στο δίλημμα πόσο σκληροί πρέπει να είναι απέναντι στην κυβέρνηση. Ένα κομμάτι (οι Δεξιές Επαναστατικές Δυνάμεις) προσπάθησαν να ξεκινήσουν στις 19 Φλεβάρη το ‘Τρίτο Μαϊντάν’, αλλά η κατασκήνωσή τους στην κεντρική πλατεία του Κιέβου συγκέντρωσε λίγες εκατοντάδες μόνο». 

 

Αυτόν τον Φλεβάρη συμπληρώνονται δυο χρόνια από την εξέγερση του Μαϊντάν που ανέτρεψε τον πρόεδρο Γιανούκοβιτς κι ένας χρόνος από την Συμφωνία Μινσκ ΙΙ που υποτίθεται θα έβαζε τέλος στον πόλεμο στην Ανατολική Ουκρανία, στο Ντονμπάς. Το ΔΝΤ εκβιάζει ότι δεν θα εκταμιεύσει τα δις της «βοήθειας» αν το Κίεβο δεν επιταχύνει τις «μεταρρυθμίσεις». Κι η Ρωσία προσέφυγε στα διεθνή δικαστήρια για να πάρει τα 3 δις σε ευρωομόλογα που της χρωστάει η Ουκρανία. Την ίδια στιγμή στη «νεκρή ζώνη» αναζωπυρώνονται οι ανταλλαγές πυρών -με όλμους και βαριά πολυβόλα. Η Ουκρανία βυθίζεται στην οικονομική και πολιτική κρίση και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών την σπρώχνουν ακόμα πιο βαθιά σε αυτό τον εφιάλτη.