Διεθνή
Η πολιτική κρίση έφτασε στη Γερμανία...

Τα αποτελέσματα των εκλογών στα τρία ομοσπονδιακά κρατίδια της Γερμανίας την περασμένη Κυριακή ήταν χειρότερα από τα αναμενόμενα τόσο για τη Μέρκελ, όσο και για το σοσιαλδημοκρατικό SPD. Και δίπλα σ’ αυτό, οι επιδόσεις της ακροδεξιάς “Εναλλακτικής για τη Γερμανία” (AfD) ήταν ακόμη ισχυρότερες από αυτές που κατέγραφαν τα γκάλοπ. Από κάθε άποψη, πρόκειται για τη μεγαλύτερη εκλογική αναταραχή στη Γερμανία μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και προδιαγράφει σενάριο πολιτικής αβεβαιότητας για τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2017.
 
Ας πάρουμε για παράδειγμα τη Βάδη-Βυρτεμβέργη, το 3ο μεγαλύτερο κρατίδιο της Γερμανίας. 12 μονάδες κάτω το δεξιό CDU (το κόμμα της Μέρκελ), πάνω από 10 μονάδες κάτω το SPD. Χωρίς καμιά εξαίρεση, σε όλες τις μεταπολεμικές εκλογές από το 1952 ως σήμερα το CDU ήταν πρώτο κόμμα. Πλέον πρώτοι είναι οι Πράσινοι. Το SPD επίσης από το 1952 ήταν σταθερά δεύτερο κόμμα. Εξαίρεση οι τελευταίες εκλογές του 2011, όταν το προσπέρασαν οι Πράσινοι. Και τώρα, το θρυλικό SPD πέρασε στην τέταρτη θέση, βλέποντας την πλάτη της ακροδεξιάς.
 
Στη Σαξονία - Άνχαλτ, στην πρώην Ανατολική Γερμανία, το SPD έπεσε επίσης πάνω από 10 μονάδες και κατέληξε στην 4η θέση. Το CDU έχασε σχεδόν 3 μονάδες. Μέχρι τώρα τα δυο κόμματα συγκυβερνούσαν, τώρα η μόνη τους σωτηρία είναι αν βάλουν και τους Πράσινους στην κυβέρνηση. Σε αυτό το κρατίδιο είναι που η Ακροδεξιά έκανε την πιο ανησυχητική της εμφάνιση, με 24%. Στη Ρηνανία - Παλατινάτο, το 3ο από τα κρατίδια όπου έγιναν εκλογές, το κόμμα της Μέρκελ έχασε 3,5 μονάδες, παρότι βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Οι Πράσινοι που συγκυβερνούσαν με το SPD κατέρρευσαν από το 15,5 στο 5,5%. Και εδώ η ακροδεξιά Εναλλακτική ξεπετάχτηκε στο 12,6%.
 
Η άνοδος του AfD σημαίνει συναγερμό για την αριστερά και το εργατικό κίνημα στη Γερμανία. Το AfD που πρωτοστήθηκε ως κόμμα κατά των “διασώσεων” του ευρωπαϊκού Νότου και του ευρώ, μετατράπηκε σε πολιτική πτέρυγα των αντι-μουσουλμανικών διαδηλώσεων που έστηναν οι ρατσιστές του Pegida. Οι ανοιχτά νεοναζί του NDP βρήκαν χώρο για να κολυμπήσουν ανοιχτά. Μια βδομάδα πριν τις εκλογές, έκαναν πορεία στο Βερολίνο με τρεις έως πέντε χιλιάδες άτομα. Στις εκλογές, το NDP κάλεσε σε ψήφο στο AfD. Πρόκειται για τον πολιτικό χώρο που νομιμοποιεί τις επιθέσεις κατά των προσφύγων και μεταναστών, καλούν σε χρήση πυρός από την αστυνομία και το στρατό κατά των προσφύγων, ενώ όπως περιγράφει η συντρόφισσα Μάριον Βεγκσάιντερ από την οργάνωση Marx21 “Οι απόψεις τους για τις γυναίκες είναι τρομακτικές. Λένε ότι κάθε γυναίκα πρέπει υποχρεωτικά να κάνει τρία παιδιά για να εξασφαλίσει τη συνέχεια της ύπαρξης του γερμανικού λαού”.
 
Μέσα στις επόμενες μέρες, θα παρθούν νέες ενωτικές πρωτοβουλίες για την απομόνωση του AfD και για την αποκάλυψη του πραγματικού του ρόλου. Ο επίσημος σχολιασμός των εκλογών αντί να απομονώνει το AfD, του δίνει κύρος. Υποτίθεται ότι η είναι η φιλο-προσφυγική πολιτική της Μέρκελ που τιμωρείται στις κάλπες από τους ρατσιστές ψηφοφόρους. Όμως, ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα, μαζί με τα ΜΜΕ στοχοποιεί τους πρόσφυγες εδώ και μήνες. 
 
Στημένα
Ας θυμηθούμε τα στημένα ρεπορτάζ με τις σεξιστικές επιθέσεις που χρεώθηκαν σε πρόσφυγες. Οι υποψήφιοι της Μέρκελ κατέβηκαν στις εκλογές κριτικάροντας την καγκελάριο από τα δεξιά. Το AfD απλώς μαζεύει τους καρπούς. Όμως, η άφιξη των προσφύγων στη Γερμανία δεν έχει αυτομάτως μετατραπεί σε ακροδεξιά “αντανακλαστικά”. Το κίνημα υποδοχής και αλληλεγγύης στους πρόσφυγες είναι τεράστιο. Στη Γερμανία οι διαδηλώσεις για το “καλωσήρθατε στους πρόσφυγες” ήταν τεράστιες. Στα κέντρα υποδοχης και αλληλεγγύης οι ουρές συνεχίζουν να είναι μαζικές.
 
Οι περισσότεροι ψηφοφόροι του AfD δηλώνουν ότι ψήφισαν “για να τιμωρήσουν τα μεγάλα κόμματα”. Αυτό που τιμωρείται στη Γερμανία είναι ένα πολιτικό σύστημα όπου λίγο πολύ τα κόμματα λένε και κάνουν τα ίδια. Το SPD άνοιξε με τον Σρέντερ τον κύκλο της λιτότητας, ο οποίος συνεχίζεται σήμερα με συγκυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού και αντίστοιχους συνδυασμούς στα κρατίδια. Την κρίση, και στη Γερμανία, την πληρώνει η εργατική τάξη. Μια εργατική τάξη που αντιστέκεται. Το 2015 ήταν χρονιά με ρεκόρ απεργιών των τελευταίων ετών. Αυτό που στα ΜΜΕ αρέσει να αποκαλούν “λαϊκισμό” είναι η προσπάθεια της ακροδεξιάς να εμφανιστεί με “αντισυστημικά” χρώματα και έτσι να κοροϊδέψει τον κόσμο ότι λέει κάτι διαφορετικό από όλους τους υπόλοιπους.
 
Αυτό το στοίχημα μπορεί να το κερδίσει η Αριστερά. Σίγουρα δεν μπορεί να το κερδίσει με επανάπαυση, όπως δείχνει να προτείνει η ηγεσία του SPD. Ο Μάρτιν Σουλτς, πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, έφτασε να πει ότι δεν έγινε και τίποτα με την άνοδο του AfD, μιας και τα ίδια συμβαίνουν σε ολόκληρη την Ευρώπη, δείχνοντας τη Λεπέν. Το στοίχημα δεν κερδίζεται ούτε με προσαρμογή στη ρητορεία της δεξιάς. Ήταν μαύρη στιγμή για την “Λίνκε” (Αριστερά) όταν η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος, Σάρα Βάγκενκνεχτ, τις ώρες της άγριας προπαγάνδας κατά των προσφύγων μετά την Πρωτοχρονιά, είπε ότι “όποιος παραβιάζει τους όρους της φιλοξενίας, χάνει το δικαίωμα να είναι φιλοξενούμενος”. Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν οργή στην ίδια τη βάση του κόμματος. Υπάρχει ταυτόχρονα πίεση προς ένα “δημοκρατικό τόξο” για την αντιμετώπιση του AfD. Καμιά συμμαχία με τη Μέρκελ και όσους εφαρμόζουν τη λιτότητα που σπρώχνει τον κόσμο στην απόγνωση δεν μπορεί να βάλει φραγμό στην άνοδο της ακροδεξιάς. Το αντίθετο.
 
Υπάρχει ευρωπαϊκή διάσταση στα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών. Πριν από ένα χρόνο η Μέρκελ φάνταζε ως το αδιαμφισβήτητο πολιτικό κέντρο που μπορεί να παίρνει αναντίρρητα πρωτοβουλίες για τη διαχείριση της κρίσης, ακριβώς γιατί υποτίθεται πως ήταν ακλόνητη εντός Γερμανίας. Οι πολιτικές της ΕΕ αντί για μπαζούκας αποδείχθηκαν νεροπίστολα από την Ελλάδα ως την Ιρλανδία, και από τις τραπεζικές φούσκες του Ντράγκι ως το προσφυγικό σήμερα. Οι σιγουριές έχουν καταρρεύσει και ο πανικός φτάνει μέχρι τα υψηλότερα κλιμάκια. Η Μέρκελ πέφτει κι αυτή θύμα της αποτυχίας μιας ολόκληρης στρατηγικής.
 

...και στις ΗΠΑ

Χοντρό ρεζίλεμα για τον Ντόναλντ Τραμπ μέσα στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, με το κίνημα για πρώτη φορά να εισβάλει αυτόνομα στο προεκλογικό σκηνικό. Ο πολλά βαρύς Τραμπ που καλεί τους ψηφοφόρους του να ρίχνουν ξύλο σε όσους διαφωνούν μαζί του, που απειλεί δεξιά και αριστερά με βασανιστήρια, με φυλακές, με απελάσεις και με τείχη ενάντια στους μετανάστες, δεν τόλμησε να εμφανιστεί στο αμφιθέατρο της προεκλογικής του ομιλίας και την ακύρωσε. Ο λόγος ήταν ο “φόβος επεισοδίων”, καθώς χιλιάδες διαδηλωτές είχαν μαζευτεί έξω από το χώρο αλλά και άλλοι χίλιοι είχαν μπει μέσα, καταλαμβάνοντας οργανωμένα μια πτέρυγα του κοινού. Το Σικάγο έδωσε ήδη παράδειγμα, και οι δυο επόμενες ομιλίες του Τραμπ, στο Μιζούρι και στο Οχάιο έγιναν με διακοπές και με την προστασία της αστυνομίας που στην πρώτη περίπτωση έκανε και χρήση δακρυγόνων.
 
Ο Τραμπ με τις προκλήσεις του κατάφερε αυτό που το κατεστημένο στις ΗΠΑ φοβόταν ότι θα συμβεί. Να βάλει σε κίνηση την νεολαία που έχει δώσει μάχες κατά του ρατσισμού τα τελευταία χρόνια. Τα προγνωστικά για τις αμερικάνικες εκλογές μόλις πριν από μερικούς μήνες ήταν ότι θα ήταν ένα νυσταλέο τηλεοπτικό θέαμα μεταξύ του Τζεμπ Μπους και της Χίλαρι Κλίντον. Ο Τραμπ πατώντας πάνω στο άρμα του ρατσισμού κατάφερε να ποδοπατήσει όλους τους υποτίθεται πιο λάιτ Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι πιστεύουν τα ίδια με αυτόν, αλλά ντρέπονται να τα πούνε. Λογάριαζε όμως χωρίς τη ριζοσπαστικοποίηση που έχει απλωθεί στη νεολαία μετά τις κινητοποιήσεις “Καταλάβετε τη Γουόλ-Στριτ”, τις απεργίες στα φαστ-φουντ και τα σχολεία, και το τεράστιο κίνημα “Οι ζωές των Μαύρων μετράνε”, κατά της ασύλληπτα ρατσιστικής αστυνομικής βίας.
 
Ήττα
Στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, μια πρωτοβουλία λίγων φοιτητών μόλις στις 4 Μάρτη συγκέντρωσε μέσα σε λίγες ώρες 5000 υπογραφές που έγιναν 50 χιλιάδες πριν βραδιάσει. Αντιρατσιστικές οργανώσεις, σύλλογοι μουσουλμάνων φοιτητών, φοιτητικοί σύλλογοι και συνδικάτα μπήκαν σε δράση “Τραμπ Ανεπιθύμητος”. “Δεν επιτρέπουμε κήρυγμα μίσους μέσα στο Πανεπιστήμιο”, έλεγε κάποιος από τους οργανωτές στη διαδήλωση που σιγά σιγά πύκνωνε και έφτανε κοντά στους υποστηρικτές του Τραμπ. Η αστυνομία αναγκάστηκε να υποχωρήσει τρεις φορές. Την ίδια στιγμή χίλιοι αντιρατσιστές βρίσκονταν μέσα φωνάζοντας συνθήματα. Οι οργανωτές της καμπάνιας σε λίγο θα ανακοίνωναν και επισήμως την ήττα.
 
Ο Τραμπ κατηγόρησε τον Μπέρνι Σάντερς ως οργανωτή. Στην πραγματικότητα το κίνημα κατά του Τραμπ είναι ευρύτερο από την προεκλογική καμπάνια του Σάντερς. Όμως ο Σάντερς έχει καταφέρει να γίνει κέντρο για μεγάλο κομμάτι της ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας που ψάχνει τρόπο να εκφραστεί και μέσα από τις εκλογές. Ο Τραμπ τώρα απειλεί ότι θα στείλει τους δικούς του να σπάσουν τις συγκεντρώσεις του Σάντερς. Μεγάλα λόγια, όπως συνήθως, αλλά ας τολμήσει να στείλει κάποιον νοσταλγό της Κου Κλουξ Κλαν να προβοκάρει, για να προκαλέσει αντιρατσιστική εξέγερση προτού ακόμη δει τον Λευκό Οίκο από μακριά.