Διεθνή

Πάνω από ένα εκατομμύριο διαδήλωσε την περασμένη Πέμπτη 31 Μάρτη στη Γαλλία, στην απεργιακή μέρα δράσης που κάλεσαν συνδικάτα και φοιτητικοί σύλλογοι ενάντια στο νέο νόμο για τα εργασιακά της κυβέρνησης Ολάντ. Η εργατική ομοσπονδία CGT μιλά για 1,2 εκατομμύρια διαδηλωτές σε πάνω από 250 διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα.

 

Εκατοντάδες χιλιάδες αψήφησαν τη βροχή στο Παρίσι, πάνω από εκατό χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους της Τουλούζης, “σεισμός” ήταν η διαδήλωση στη Μασσαλία. Στη Χάβρη τα συνδικάτα των λιμενεργατών οργάνωσαν αποκλεισμούς δρόμων και πίεσαν για απεργίες που νέκρωσαν την πόλη.

 

“Όχι στο νόμο των αφεντικών, ναι στην επανάσταση”, ήταν ένα από τα συνθήματα που κυριάρχησαν στο Παρίσι δείχνοντας ότι ο ξεσηκωμός ξεπερνά τα όρια του νόμου. “Πρόκειται για το μέλλον μας. Θέλουν να δουλεύουμε περισσότερο με χαμηλότερο μισθό. Αν περάσουν το νέο νόμο, αυτό θα σημαίνει πόλεμο -και θα τον κερδίσουμε”, δήλωσε στην εφημερίδα Socialist Worker η Αϊσά, φοιτήτρια. “Το χειρότερο είναι ότι ο νόμος διευκολύνει τις απολύσεις. Ήδη φοβόμαστε για το μέλλον μας, οι απολύσεις σημαίνουν ότι δε θα έχουμε καθόλου μέλλον. Δε θέλουμε τα αφεντικά να έχουν το ελεύθερο να μας απολύουν με την παραμικρή αφορμή”, συμπλήρωσε ο Τζορτζ, εργαζόμενος σε εστιατόριο.

 

Οι φοιτητές του Henri IV που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης μπλόκαραν το δρόμο και την είσοδο του πανεπιστημίου. Όταν οι αρχές του πανεπιστημίου Louis Le Grand αρνήθηκαν να το κλείσουν, φοιτητές από άλλα πανεπιστήμια έκαναν πικετοφορία απ’έξω. Στο πανεπιστήμιο Tolbiac, ένα από τα “κάστρα” του κινήματος, πάνω από 1000 φοιτητές συμμετείχαν σε συνέλευση την παραμονή της μέρας δράσης, ενώ έχουν συντονιστεί με το συνδικάτο των εργαζόμενων στον κοντινό σταθμό Austerlitz με στόχο το άπλωμα των κινητοποιήσεων και την κλιμάκωσή τους.

 

Η εργατική “μεταρρύθμιση”, που διευκολύνει τους εργοδότες να αυξάνουν τα ωράρια, να επιβάλλουν χειρότερες συνθήκες εργασίας και να απολύουν, πλήττει ιδιαίτερα τους νέους που δε θα μπορούν να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά. Γι’ αυτό οι φοιτητές βρίσκονται εδώ και βδομάδες στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης, αποτελώντας την κινητήρια δύναμη του κινήματος. Η απεργιακή μέρα δράσης ήταν αποτέλεσμα μεγάλων φοιτητικών διαδηλώσεων και καταλήψεων που οργανώθηκαν ύστερα από μαζικές συνελεύσεις σε δεκάδες πανεπιστήμια σε όλη τη χώρα τις προηγούμενες εβδομάδες. Μία τέτοια συνέλευση στο κατειλημμένο πανεπιστήμιο Paris VIII στο Σεν Ντενί είχε συγκεντρώσει 800 εκλεγμένους αντιπροσώπους από όλη τη χώρα.

 

Η απόφαση της κυβέρνησης Ολάντ να αντιμετωπίσει τους φοιτητές με την καταστολή εξόργισε ακόμα περισσότερο. Η εισβολή της αστυνομίας σε γενική συνέλευση στο Tolbiac με ξύλο και δακρυγόνα και οι επιθέσεις της στις διαδηλώσεις, δυνάμωσαν αντί να τρομοκρατήσουν το κίνημα. Και έβαλαν τα συνδικάτα σε κίνηση. 

 

Όχι ότι δεν υπήρχαν ήδη εργατικές κινητοποιήσεις. Χιλιάδες εργαζόμενοι είχαν συμμετέχει τις προηγούμενες μέρες σε συγκέντρωση έξω από τα γραφεία του γαλλικού ΣΕΒ πριν ενωθούν με τους φοιτητές στην πλατεία Δημοκρατίας. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Μακρόν είχε βρεθεί πρόσφατα αντιμέτωπος με την οργή τρακοσίων εργατών της CGT σε επίσκεψή του σε εργοστάσιο πυρηνικής ενέργιας. Το σύνθημά τους ήταν “Μακρόν παραιτήσου”. Ενώ μια σειρά απεργίες είχαν αρχίσει κύρια στις μεταφορές -τα τρένα και λεωφορεία- αλλά και στα μέσα ενημέρωσης και τους λιμενεργάτες.

 

Οι κινητοποιήσεις είχαν ήδη αναγκάσει την κυβέρνηση να μιλήσει για κάποιες αλλαγές στο νόμο. Οι διαδηλώσεις της Πέμπτης την στρίμωξαν ακόμα περισσότερο με τον Ολάντ να ανακοινώνει το ίδιο απόγευμα ότι δε θα προχωρήσει στις αντιδραστικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που σχεδίαζε από τον περασμένο Δεκέμβρη, μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι και την επιβολή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης.

 

Θα είναι δύσκολο να σταματήσουν το κίνημα. Ήδη πολλοί μιλάνε για την ανάγκη της κλιμάκωσης με γενική απεργία. Όπως δήλωσε στη διαδήλωση της Πέμπτης στο SW: ο Μπρούνο, εργαζόμενος σε εταιρία ελαστικών “Αν αυτή η μεταρρύθμιση γίνει νόμος, αυτό σημαίνει το θάνατο των εργατών. Δε θα το αφήσουμε, θα το παλέψουμε μέχρι τέλος. Αυτό σημαίνει περισσότερες απεργίες, μεγαλύτερη σύγκρουση. Θα ρίξουμε την κυβέρνηση ή ακόμα και τον πρόεδρο, αν χρειαστεί”.