Διεθνή

Τα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις της Δύσης στρέφουν όλη την προσοχή τους στην κήρυξη της Τουρκίας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από τον Ερντογάν και την αναστολή της ισχύος της ευρωπαϊκής συνθήκης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το ενδιαφέρον τους είναι υποκριτικό και υστερόβουλο. 

 

Όταν ο τουρκικός στρατός ισοπέδωνε την κουρδική πόλη Cizre πέρσι, το Συμβούλιο της Ευρώπης έβγαλε απλά μερικούς ψίθυρους για τη «δυσανάλογη χρήση δύναμης». Όταν η ΕΕ υπέγραφε με τον Ερντογάν την κατάπτυστη ρατσιστική συμφωνία για τους πρόσφυγες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (και συνθήκες) πήγαιναν περίπατο.  Τώρα πίσω από τις κραυγές για τα δικαιώματα κρύβονται οι συμπάθειές τους για τους χουντικούς –τη «συνέχεια και την σταθερότητα» όπως είχε πει ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κέρι– και η πρόθεση για κυνικά παζάρια με τον Ερντογάν. 

 

Το Σαββατοκύριακο γίνανε δυο μαζικές συγκεντρώσεις στην Κωσταντινούπολη. Η πρώτη, το Σάββατο από το HDP το κόμμα των Κούρδων και της Αριστεράς που εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο. Η δεύτερη από το CHP –το κεμαλικό κόμμα που παριστάνει το “κεντροαριστερό”– με την στήριξη του ΑΚΡ. Και οι δυο συγκεντρώσεις είχαν σύνθημα «Όχι στο πραξικόπημα, ναι στη δημοκρατία». Όμως, η πάλη για τη δημοκρατία σημαίνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα. 

 

Σε μια δημόσια συνάντηση που έγινε το Σάββατο στην Κωνσταντινούπολη με πρωτοβουλία των συντρόφων του DSiP (του αδελφού κόμματος του ΣΕΚ στην Τουρκία), πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες και αγωνιστές από άλλα πολιτικά ρεύματα της Αριστεράς, υπογράμμισαν ποια πρέπει να είναι η συνέχεια μετά την απόκρουση της απόπειρας πραξικοπήματος. 

 

Ο Σενόλ Καρακάς, εκ μέρους του DSiP είπε ότι «η αντίσταση του λαού που βγήκε στο δρόμο σταμάτησε το πραξικόπημα. Ως κομμάτι αυτού του κόσμου, οργανώσαμε αυτή τη συνέντευξη τύπου για να πούμε ότι για να αποτρέψουμε την πιθανότητα νέων πραξικοπημάτων πρέπει να μετατρέψουμε αυτή την αντίσταση σε πάλη για τη δημοκρατία... Παρόλα αυτά εχτές κηρύχτηκε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Γι’ αυτό πρέπει να επιμείνουμε στα αιτήματά  μας. Η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης δεν είναι λύση». 

 

Η κοινή ανακοίνωση, εξηγεί  ότι η πολιτική του Ερντογάν άνοιξε την όρεξη στους χουντικούς: 

«Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι πραξικοπηματίες ενθαρρύνθηκαν από την επιστροφή στην πολιτική του πολέμου στο πάντα ανοιχτό κουρδικό ζήτημα. Αυτό έδωσε τη βάση για την οργάνωση του πραξικοπήματος. Όταν βομβαρδιζόταν το κοινοβούλιο στην Άγκυρα, όταν αεροπλάνα τρομοκρατούσαν την Ιστανμπούλ καταλάβαμε καλύτερα τι σήμαιναν οι βομβαρδισμοί στο Cizre.

Γι’ αυτό εμείς που υπογράφουμε αυτή τη δήλωση, πιστεύουμε ότι από την στιγμή που η απόπειρα πραξικοπήματος αποκρούστηκε από τις μάζες, έχει έρθει η ώρα για επιστροφή στην ειρηνευτική διαδικασία.

 

Σταματήσαμε το πραξικόπημα! Μπορούμε να επιβάλλουμε την ειρήνη! Σταματήσαμε το πραξικόπημα! Μπορούμε να διευρύνουμε τα δικαιώματά μας!

Σταματήσαμε το πραξικόπημα! Τώρα ας ξεφορτωθούμε το ρατσισμό και το μιλιταρισμό, το εύφορο έδαφος που παράγει πραξικοπήματα. Ας γκρεμίσουμε τα εμπόδια στην πολιτική δημοκρατία και την ελευθερία της σκέψης και έκφρασης, στο δικαίωμα να οργανωνόμαστε και να διαμαρτυρόμαστε.

 

Όσοι σταθήκαμε δίπλα-δίπλα ενάντια στο πραξικόπημα, πρέπει να παλέψουμε πάλι μαζί απαιτώντας ειρήνη, δημοκρατία, δικαιοσύνη για όλους».

 

Σημάδι αστάθειας

Τα ΜΜΕ ζωγραφίζουν την εικόνα ενός πανίσχυρου Ερντογάν που επιβάλλει μια ισλαμική δικτατορία στην Τουρκία. Στην πραγματικότητα, η κήρυξη της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης είναι σημάδι της αστάθειας και της κρίσης που αντιμετωπίζει ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του. 

 

Όλοι οι παράγοντες που οδήγησαν στην απόπειρα του πραξικοπήματος είναι ακόμα ενεργοί. Ο τουρκικός καπιταλισμός από επίδοξος «σταθεροποιητής» της περιοχής έχει αποσταθεροποιηθεί ο ίδιος. Ο Ερντογάν δεν είναι ο παντοδύναμος Σουλτάνος, αλλά ένας φοβισμένος Βοναπάρτης που έχει χάσει την μπάλα. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι το μέσο για να δυναμώσει τις εξουσίες του με στόχο να ξεκινήσει νέα παζάρια με τη Δύση και τους στρατηγούς. 

 

Η αντίσταση στην απόπειρα πραξικοπήματος δίνει τη δυνατότητα στην Αριστερά της Τουρκίας να πρωτοστατήσει στους αγώνες για δημοκρατία, εργατικά δικαιώματα, ενάντια στον πόλεμο και τις επεμβάσεις. Για να πρωτοστατήσει πρέπει να κερδίσει στο πλευρό της μαζικά τμήματα των εργατών και των φτωχών που μπορεί να θεωρούν ακόμα τον Ερντογάν «δικό μας άνθρωπο» -όπως οι Σύριοι πρόσφυγες στην Τουρκια που βγήκαν κι αυτοί στους δρόμους ενάντια στο πραξικόπημα- αλλά δεν θέλουν λιγότερα δικαιώματα, περισσότερη φτώχεια και περισσότερο πόλεμο. 

 

Το καθήκον της δικής μας Αριστεράς είναι να ξεσκεπάζει την υποκρισία της κυβέρνησης Τσίπρα που συμπλέει με την ΕΕ στο ρόλο του υπερασπιστή της δημοκρατίας στη γειτονική χώρα, ενώ την ίδια στιγμή είναι χωμένη μέχρι το λαιμό στη συνεργασία με το Ισραήλ που δολοφονεί στην Γάζα, την «κοσμική» χούντα του Σίσι στην Αίγυπτο και σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή. Που, την ίδια στιγμή που παζαρεύει την τύχη των οχτώ χουντικών αξιωματικών, κρατάει ερμητικά κλειστά τα σύνορα για τους πρόσφυγες.