Εργατικό κίνημα

 

Η κινητοποίηση αυτή δίνει τη συνέχεια στο απεργιακό καλοκαίρι του ΟΑΣΘ, κατά το οποίο οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν τα πάνω από 6 εκατομμύρια ευρώ που τους χρωστά ο οργανισμός, με στάσεις εργασίας, 24-ωρες απεργίες και επισχέσεις. Διοίκηση και κυβέρνηση έσπευσαν να υποσχεθούν αποπληρωμή, στην τριμερή συνάντηση που πραγματοποιήθηκε μετά τις τελευταίες επισχέσεις του Αυγούστου, ωστόσο μέχρι στιγμής η υπόσχεση έχει μείνει στα λόγια. 

 

Η "υγιής ιδιωτική επιχειρηματικότητα" έδειξε για άλλη μια φορά πόσο "υγιής" είναι. Υπενθυμίζουμε ότι τα αστικά λεωφορεία της Θεσσαλονίκης είναι ιδιωτικοποιημένα με το κράτος να έχει την υποχρέωση της χρηματοδότησης του οργανισμού, διατηρώντας μάλιστα εξασφαλισμένα τα κέρδη των μετόχων. Πάνε μήνες τώρα που "ιδιωτικά λεωφορεία στη Θεσσαλονίκη" σημαίνουν απλήρωτοι εργαζόμενοι και πόλη χωρίς συγκοινωνίες.  Οι εργαζόμενοι του ΟΑΣΘ μπορούν να νικήσουν και είναι εκεί που, δίπλα στο αίτημα για αποπληρωμή, πρέπει να μπει η διεκδίκηση για κρατικοποίηση των λεωφορείων της Θεσσαλονίκης, χωρίς αποζημίωση στους μετόχους και με τον έλεγχο στους εργαζόμενους.

 

Απεργιακές κινητοποιήσεις πραγματοποίησαν την περασμένη βδομάδα και οι συναδελφοί τους στην Αθήνα. Οι εργαζόμενοι του ΟΑΣΑ και του ΗΛΠΑΠ προχώρησαν σε στάση εργασίας την Πέμπτη 15/9 με αφορμή το χειμερινό προγραμματισμό δρομολόγησης, με τον οποίο, σύμφωνα με την ανακοίνωση του των δύο σωματείων, “σχεδόν προδιαγράφεται η ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού, καθώς και η εργασιακή εξόντωση των εργαζομένων”. 

 

Οι εργαζόμενοι καταγγέλουν τη διοίκηση και το Υπ. Μεταφορών για τις περικοπές που έχουν οδηγήσει σε ελλείψεις προσωπικού και ανταλλακτικών. Παλεύουν ενάντια στην υποτίμηση των υπηρεσιών τους, ενώ ετοιμάζεται νέα εμπορευματοποίηση στα ΜΜΜ με το ηλεκτρονικό εισιτήριο. 

 

Ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΑΣΑ Γιάννης Σκουμπούρης δηλώνει ότι με το ηλεκτρονικό εισιτήριο θα εφαρμοστεί “πιο ευέλικτη και δίκαιη πολιτική τιμών”, καθώς η τιμή θα εξαρτάται από την απόσταση. Στην πραγματικότητα, για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του λεκανοπεδίου, για παράδειγμα σε τεράστιους εργατικούς δήμους απομακρυσμένους από το κέντρο όπως για παράδειγμα το Μενίδι, η μετακίνηση θα γίνει ακόμα πιο δυσπρόσιτη οικονομικά.

 

Οι δύο αυτοί αγώνες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αναδεικνύουν μια κεντρική μάχη στις συγκοινωνίες: να γίνουν - ή να παραμείνουν - δημόσιες, ποιοτικές και φθηνές, προσβάσιμες για τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, τα άτομα με αναπηρία. Και στις δύο περιπτώσεις, η σύνδεση με το κίνημα που έχει ξεσηκωθεί ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις είναι η προοπτική. 

 

Η λίστα του Υπερ-ταμείου ιδιωτικοποιήσεων περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα βασικότερα δημόσια αγαθά (νερό, ρεύμα). Μαζί με αυτά, και οι συγκοινωνίες ανήκουν στα αγαθά που εμπορευματοποιούνται σε βάρος των αναγκών της κοινωνίας. Το άπλωμα και ο συντονισμός των αγώνων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις με τους αγώνες για κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο των επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν τη χρεωκοπία είναι η μόνη ρεαλιστική απάντηση στην απληρωσιά και το χειροτέρεμα των υπηρεσιών.