Επαναστατικές ευχές για το 2017! Με δέκα κάρτες από αφίσες και έργα της ρώσικης πρωτοπορίας, η Εργατική Αλληλεγγύη εύχεται σε όλες και όλους που αντιστέκονται μια χρονιά γεμάτη αγώνες και νίκες. 

Η συλλογή καλύπτει μια ευρύτερη χρονική περίοδο (1915-1924), αναδεικνύοντας τη στενή σχέση ανάμεσα στα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής και την προσπάθεια αλλαγής της κοινωνίας. Από τα σουπρεματιστικά κόκκινα ορθογώνια του Μαλέβιτς, μέχρι την εμβληματική αφίσα του Ροτσένκο με την εικόνα της Λίλια Μπρικ να κραυγάζει «Βιβλία!», αξίζει να παρατηρήσει κανείς, το πώς μορφή και περιεχόμενο αντανακλούν την ανάγκη των καλλιτεχνών να μιλήσουν για νέα πράγματα χρησιμοποιώντας μια νέα γλώσσα. Χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της τάσης είναι η στροφή που γίνεται σε έργα που δεν προορίζονται για μουσειακή έκθεση αλλά για μαζική αναπαραγωγή μέσω λιθογραφικών εκτυπώσεων.

Η αφίσα ως μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης είχε ήδη κάνει την εμφάνισή της από τα τέλη του 19ου αιώνα, με εξέχουσα τη συμβολή του Τουλούζ-Λωτρέκ. Η τομή σε σχέση με τον Λωτρέκ έγκειται αφενός στη φόρμα, που συχνά γίνεται ανεικονική, αφετέρου στη θεματολογία·ο Λωτρέκ έδειξε με τόλμη τα κορίτσια του Μουλέν Ρουζ και η επιλογή αυτή δεν ήταν τυχαία, ο καλλιτέχνης διάλεξε από ποια πλευρά θα περιγράψει την παρισινή κοινωνία της Μπελ Επόκ. 

Με αντίστοιχο τρόπο λειτουργούν η Ποπόβα, ο Λισίτσκυ, ο Κλούτσις κ.ά. Μόνο που αυτή τη φορά, η πλευρά των καταπιεσμένων δεν είναι ένα διαφημιζόμενο θέαμα, αλλά το υποκείμενο της ιστορίας. Σχεδόν προφητικά μερικά χρόνια πριν την επανάσταση, οι ρώσοι κυβοφουτουριστές γράφανε στο μανιφέστο τους πως «Μόνο εμείς είμαστε το πρόσωπο των καιρών μας». Το 1917 φώναξαν το ίδιο πράγμα με αποφασιστικότητα οι εργάτριες κι οι εργάτες της Πετρούπολης. Η φωνή τους, αδιάκοπα εδώ και 100 χρόνια, μας εμπνέει.

Γιάννης Μήτζιας