Με πολύ μεγάλη επιτυχία έγινε η εκδήλωση της ομάδας LGBTQ+ ΑΝΤΑΡΣΥΑ με θέμα «Σεξιστική βία: ποιος ευθύνεται και πώς θα τη σταματήσουμε». Παρά την συνέχιση του λοκάουτ της Νομικής, που είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξει η αίθουσα διεξαγωγής την τελευταία στιγμή, πάνω από 25 άτομα παρακολούθησαν τη συζήτηση.
Η Δήμητρα Κυρίλλου άνοιξε την κουβέντα με κέντρο τη μαρξιστική ανάλυση για την αλλοτρίωση, τονίζοντας ότι το έργο του Ένγκελς δείχνει ότι δεν είναι έμφυτη στους ανθρώπους η κατώτερη θέση που έχουν οι γυναίκες στην κοινωνία. Σημείωσε επίσης ότι δεν είναι ζήτημα ιδεών, διαφορετικά θα έπρεπε να επικεντρωθούμε στην «επιμόρφωση» των βιαστών και όσων ασκούν βία, παρά στην ανατροπή του συστήματος που παράγει τις διακρίσεις και διαιωνίζει τη διαίρεση.
Ωστόσο τόνισε ότι η ανάλυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς για τις ρίζες της βίας κατά των γυναικών δε σημαίνει ότι ανάγει αυτό το πρόβλημα σε ζήτημα δεύτερης μοίρας, “μετά” την ανατροπή. Αντίθετα θέτει καθήκοντα σε όλο το κίνημα να στηρίζει τα θύματα βίας, να δημοσιοποιεί τα περιστατικά και να παλεύει, όπως έχει ήδη αρχίσει να γίνεται μέσα από τις κινητοποιήσεις, για το ότι τα σώματα, οι συμπεριφορές, «η νύχτα μας ανήκει» (σύνθημα της αντισεξιστικής διαδήλωσης στις 25 Νοέμβρη).
Η Δήμητρα Σπανού έκανε την παρατήρηση ότι το ζήτημα της σεξιστικής βίας είναι ένα πρόβλημα που περιλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα θεμάτων: την καταπίεση, το σεξισμό, το κίνημα των γυναικών σε κάθε άκρη του πλανήτη, το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα, την ισλαμοφοβία. Έκανε μια παρουσίαση σοκαριστικών στοιχείων που αφορούν τη σεξιστική βία στα πλαίσια της κοινωνίας και της οικογένειας, ενώ ανέφερε ότι η βία κατά των γυναικών εκτείνεται και σε ολόκληρη βιομηχανία (trafficing).
Με αφορμή τα στοιχεία αλλά και το εύρος των θεμάτων που ανοίγονται, κάλεσε το γυναικείο/φεμινιστικό και το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα να ανοίξει ακόμα πιο πλατιά αυτή τη συζήτηση, να βρει το νήμα που τα συνδέει και να δώσει ώθηση στους αγώνες, από την τιμωρία των βιαστών, το τσάκισμα των σεξιστικών ιδεών μέχρι την πάλη για καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής για τις γυναίκες, κόντρα στη λιτότητα και τα μνημόνια.
Ακολούθησε συζήτηση με τοποθετήσεις και ερωτήσεις. Περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, τοποθέτηση για το πώς η κρίση χειροτερεύει τις σχέσεις για τις οποίες υπάρχει ιδιοκτησιακή αντίληψη, για το πώς αντιλαμβάνονται τη σεξιστική βία άντρες και γυναίκες, για το για ποιο λόγο δεν μπορεί να θεωρείται ότι υπάρχει «αντίστροφος» σεξισμός, για τον ρόλο της θρησκείας, για το πώς μέσα από το κίνημα και τους αγώνες ενάντια στη λιτότητα και το ρατσισμό αυξάνεται η αυτοπεποίθηση κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ανοίγουν θέματα όπως ο σεξισμός και να σπάνε τα ταμπού που υπάρχουν ακόμη και μέσα στην αριστερά.