Η άποψή μας
Εμπρός να επιβάλουμε τη ρήξη με τα μνημόνια-δίχως-τέλος

8/12/16, Γενική Απεργία

Το «πακέτο» μέτρων που συνδιαμόρφωσαν το ΔΝΤ και η ΕΕ στα πλαίσια του 

Euroworking Group της περασμένης Πέμπτης και τώρα μεθοδεύουν παρέα με τον Τσακαλώτο την υιοθέτησή του από την κυβέρνηση και τη βουλή, σηματοδοτεί μια καμπή στις εξελίξεις.

Πρώτα απ’ όλα γιατί σηματοδοτεί δραματικά το τέλος του παραμυθιού ότι το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου μνημόνιου βάζει τέρμα στον κύκλο των μνημονίων και ανοίγει μια περίοδο ανάπτυξης που θα αρχίσει να επουλώνει τις πληγές. Επιβεβαιώνεται με τον πιο επίσημο τρόπο ότι αυτό που έρχεται είναι η αρπαγή ενός ακόμα μηνιάτικου το χρόνο από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει μπροστά της άλλη μια τεράστια κωλοτούμπα, αντίστοιχη με την υποταγή της στο τρίτο μνημόνιο το καλοκαίρι του 2015, χωρίς αυτή τη φορά να διαθέτει τα πολιτικά αποθέματα που είχε τότε. Τα έχει σπαταλήσει εφαρμόζοντας πιστά τις πολιτικές της Ευρώπης-φρούριο σε όλους τους τομείς, από την οικονομία μέχρι το προσφυγικό, και υποκύπτοντας στις απαιτήσεις όλων των ντόπιων «θεσμών»- από τους καναλάρχες μέχρι το ΣτΕ και από τους τραπεζίτες μέχρι τους τουρκοφάγους φίλους του Καμμένου.

Ταραχή

Ταυτόχρονα, όμως, είναι μια καμπή που αναδεικνύει την ταραχή στο στρατόπεδο των κυρίαρχων τάξεων. Κατ’ αρχή στο εσωτερικό. Αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει μια φορά πρόβλημα να κλείσει τη νέα συμφωνία-πακέτο, ο ισχυρισμός ότι μια κυβέρνηση Μητσοτάκη θα μπορούσε να το καταφέρει πιο εύκολα είναι ακόμη πιο αβάσιμος. Η φυγή προς τα εμπρός με ακόμη πιο επιθετική πολιτική «μεταρρυθμίσεων» (ιδιωτικοποιήσεων, απολύσεων κλπ) είναι ένα όνειρο του «Κούλη» έξω από τους πραγματικούς ταξικούς συσχετισμούς. Η άρχουσα τάξη εδώ δεν έχει έτοιμα τα πολιτικά εργαλεία για τη νέα κλιμάκωση της μνημονιακής επίθεσης που έχει ανάγκη.

Το ίδιο ισχύει και για τα ευρωπαϊκά διευθυντήρια. Όταν την περασμένη βδομάδα κορυφώνονταν οι διαφωνίες ΔΝΤ-ΕΕ, τα spread των ελληνικών ομολόγων σκαρφάλωναν κατακόρυφα και δεν ήταν τα μόνα. Την ίδια στιγμή ανέβαιναν απότομα τα γαλλικά ύστερα από μια ανακοίνωση του Εθνικού Μετώπου ότι αν η Μαρίν Λεπέν κερδίσει τις προεδρικές εκλογές θα μετατρέψει το 80% του γαλλικού δημόσιου χρέους από ευρώ σε φράγκα. Οι περιβόητοι «οίκοι αξιολόγησης» εκτίμησαν ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε τεράστιο κούρεμα του χρέους. Η Λεπέν δεν πρόκειται να κερδίσει τις εκλογές γιατί έχει απέναντί της τη μεγάλη αντιφασιστική πλειοψηφία, αλλά οι ανησυχίες για την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη δεν πρόκειται να εξαφανιστούν. Οι εκβιαστές που απειλούν την Ελλάδα με χρεοκοπία αν δεν συμμορφωθεί με το τελεσίγραφό τους έχουν πρόβλημα μέσα στο δικό τους γήπεδο.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι η Αριστερά μπορεί και πρέπει να βγει επιθετικά ενάντια στη νέα μνημονιακή συμφωνία. Με κοινή δράση σε όλα τα μέτωπα, από τις μάχες των Νοσοκομείων και των αγροτών μέχρι την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες που βρίσκονται κλεισμένοι στα στρατόπεδα. Είναι τραγικό σε τέτοιες στιγμές το ΚΚΕ να τσουβαλιάζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη Χρυσή Αυγή, όπως κάνει ο Ριζοσπάστης της Τρίτης 14/2, τη μέρα του αγροτικού συλλαλητήριου στην Αθήνα!

Φτάνει πια με τέτοια αυτογκόλ. Είναι ώρα να απαιτήσουμε όλοι μαζί πανεργατική κλιμάκωση ενάντια στην κυβερνητική υποταγή στα τελεσίγραφα της ΕΕ. Και να ανοίξουμε το δρόμο για την εργατική αντεπίθεση σε όλη την Ευρώπη-φρούριο της λιτότητας και του ρατσισμού.