«Το 2010 ξεκίνησε με την Ελλάδα στο παγκόσμιο επίκεντρο. Όχι μόνο γιατί βρισκόμαστε στο μάτι της διεθνούς κρίσης. Αλλά γιατί εδώ υπάρχει η ελπίδα για ένα μαζικό κίνημα αντίστασης και ανατροπής. Υπάρχει η δυνατότητα το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα από υποψήφιο πειραματόζωο, να μετατραπεί σε πρωταγωνιστή που θα οδηγήσει σε μια εντελώς διαφορετική έκβαση από αυτή που θέλουν οι ισχυροί της γης».
«Οι αντιστάσεις που έχουν ήδη ξεσπάσει δεν είναι στιγμιαία αντανακλαστικά λόγω της επίθεσης και γι´ αυτό εκτιμάμε ότι δεν θα είναι ευκαιριακός ξεσηκωμός. Έχουν πίσω τους μια καθοριστική δεκαετία. Από το ασφαλιστικό του Σημίτη εώς σήμερα καμιά κυβέρνηση δεν κατάφερε να περάσει τα μέτρα όπως θα ήθελε. Διαμορφώθηκε ένα εργατικό κίνημα που σιγά-σιγά έμαθε να οργανώνει μέσα στους χώρους του. Οι πιέσεις της βάσης ανάγκασαν την συνδικαλιστική γραφειοκρατία στην Ελλάδα να προχωρήσει σε γενικές απεργίες πολλές φορές την τελευταία δεκαετία».
«Αναλαμβάνουμε το καθήκον να χτίσουμε ένα επαναστατικό κόμμα σαν αυτό που περιγράφει ο Λένιν στο ´Τι να κάνουμε;». Ένα πανελλαδικό κόμμα που θα έχει πυρήνες από τη μία άκρη της χώρας ως την άλλη, σε κάθε γειτονιά και σε κάθε εργατικό χώρο. Κάνουμε ανοιχτά την πρόταση σε όλους τους μαχητικούς εργάτες: ´Αν θες να νικήσει ο αγώνας σου, οργανώσου στο ΣΕΚ´».
Και η απόφαση καταλήγει: «Είναι μεγάλο βήμα ότι υπάρχει μια αντικαπιταλιστική αριστερά που όλοι πρέπει να την λαμβάνουν υπόψη τους. Στο πόσο επιτυχημένη θα είναι η συνέχεια κι η έκβαση αυτών των μαχών έχει μεγάλη σημασία πόσο μεγαλύτερο θα είναι το ΣΕΚ. Δυνατό ΣΕΚ είναι η καλύτερη εγγύηση για ένα μαζικό και νικηφόρο αντικαπιταλιστικό κίνημα».
Αντίσταση
Η αντίσταση στο Πρόγραμμα Σταθερότητας ήταν το κόκκινο νήμα που διαπέρασε τις εργασίες της Συνδιάσκεψης. Η απόφαση για την «Εργατική Αντίσταση» επισημαίνει ότι: «Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εν εξελίξει απεργιακή ανταρσία. Η κυβέρνηση κι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία προσπαθούν να την σταματήσουν με νύχια και με δόντια. Είναι μια σκληρή μάχη που δεν θα είναι στιγμιαία. Εν μέσω της οικονομικής κρίσης καμιά θυσία δεν πρόκειται να αποδώσει, ούτε υπάρχουν περιθώρια κάποιος να ´εξαιρεθεί´ όπως προπαγανδίζουν συνδικαλιστικές ηγεσίες. Οι επιθέσεις κι οι συγκρούσεις θα συνεχιστούν. Στόχος μας είναι όχι μόνο η ήττα του Προγράμματος Σταθερότητας αλλά και το κέρδισμα κατακτήσεων στους αγώνες, του δικού μας προγράμματος ανατροπής».
«Είμαστε αντιμέτωποι με δυο μεγάλα στοιχήματα» τονίζει η απόφαση. «Να πρωτοστατήσουμε στην οργάνωση της αντίστασης ενωτικά με όσους κινούνται στην πράξη σ´ αυτή την κατεύθυνση με κόσμο που πολιτικά μπορεί να βρίσκεται από το ΠΑΣΟΚ μέχρι την αντικαπιταλιστική αριστερά. Όμως, η στήριξη της αντίστασης δεν μπορεί να είναι μόνο ´κινηματική´. Χρειάζεται να είναι πολιτική και ιδεολογική».
Η Συνδιάσκεψη συζήτησε επίσης την παρέμβαση σε ένα άλλο κεντρικό μέτωπο της ταξικής πάλης, την πάλη ενάντια στον ρατσισμό και την φασιστική απειλή. «Το επόμενο διάστημα οι μάχες ενάντια στον ρατσισμό και τους φασίστες θα συνεχιστούν» επισημαίνει το κείμενο της σχετικής απόφασης «Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει τις ρατσιστικές πολιτικές της ΝΔ, όπως κάνει αναβαθμίζοντας τον ρόλο της στην Frontex. Με την πολιτική της δίνει αέρα στα πανιά του ΛΑΟΣ και των άλλων φασιστικών συμμοριών. Σε συνθήκες κρίσης οι καπιταλιστές προσπαθούν και με τον ρατσισμό να διασπάσουν την εργατική τάξη. Η πάλη ενάντια στον ρατσισμό και τους φασίστες είναι οργανικό κομμάτι της πάλης ενάντια στο Πρόγραμμα Σταθερότητας, για την ενότητα της εργατικής τάξης».
Σε αυτήν την μάχη το ΣΕΚ θα πρωτοστατήσει, ακόμα πιο αποτελεσματικά από ότι μέχρι τώρα. «Το βασικό καθήκον του κόμματος σε αυτό το μέτωπο είναι το χτίσιμο μιας δυνατής ΚΕΕΡΦΑ ριζωμένης σε γειτονιές, σχολεία, σχολές, χώρους δουλειάς και συνδικάτα...Οι ιδέες του επαναστατικού σοσιαλισμού και οι πρωτοβουλίες του ΣΕΚ είναι το απαραίτητο αντίδοτο ενάντια στο ρατσιστικό δηλητήριο σε όλους τους χώρους».
Παρεμβάσεις
Η συζήτηση σε όλα τα θέματα της Συνδιάσκεψης ήταν ιδιαίτερα πλούσια. Εδώ παρουσιάζουμε ένα δείγμα των παρεμβάσεων συντρόφων από τοπικούς πυρήνες πάνω σε μια σειρά μέτωπα της περιόδου και την δουλειά του κόμματος.
Σεραφείμ, δάσκαλος από τα Χανιά: «Ο σύλλογος δασκάλων στα Χανιά είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή πανελλαδικά στην απεργία της 10 Φλεβάρη στη ΔΟΕ. Προχτές για πρώτη φορά μετά το 2006 κερδίσαμε την συνέλευση σε ένα σύλλογο που έχει η ΠΑΣΚ το πάνω χέρι. Είχαμε αυτές τις εξελίξεις γιατί από τον Δεκέμβρη λειτουργεί η ομάδα των εκπαιδευτικών του ΣΕΚ ξεχωριστά και αντιμετωπίζει τα πολιτικά προβλήματα που ανακύπτουν στο χώρο της: πως οργανώνουμε την συνέλευση, πως οργανώνουμε τα κλιμάκια που προπαγανδίζουν την απεργία στα σχολεία, πως οργανώνουμε τις πολιτικές μάχες, τι συμπεράσματα βγάζουμε από την παρέμβασή μας. Και σε ποιους ανθρώπους δίνουμε την Εργατική Αλληλεγγύη και βάζουμε στόχο να κερδίσουμε στο κόμμα. Αρχίσαμε να οργανώνουμε το πούλημα της εφημερίδας σχολείο-σχολείο. Αν αυτές τις εμπειρίες τις γενικεύσουμε πιστεύω ότι σύντομα θα μπορούμε να δούμε ένα κόμμα ριζωμένο μέσα στους εργατικούς χώρους».
Νεκτάριος, Κουκάκι: «Πέρσι οι σύντροφοι που παρεμβαίναμε στις περιοχές γύρω από την Πάντειο, στο Κουκάκι, τα Πετράλωνα και τον Νέο Κόσμο, το κάναμε μέσα από έναν πυρήνα. Αυτή τη στιγμή έχουμε τρεις πυρήνες. Δεν ήτανε μια εύκολη επιλογή, αλλά μια που έπρεπε να την κάνουμε αν θέλαμε να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα που βάζει το κίνημα. Η προσπάθεια να χτίσουμε νέους πυρήνες πέρασε κατά βάση μέσα από την Εργατική Αλληλεγγύη και στη σχέση που μας επέτρεπε να χτίσουμε με ανθρώπους της αριστεράς, που δρούσαν μέσα στα τοπικά κινήματα. Είναι σημαντικό ότι από την αρχή είχαμε προσπαθήσει να χτίσουμε μια μαζική τοπική ΚΕΕΡΦΑ. Έτσι, όταν έγινε το φασιστικό χτύπημα στον Ν. Κόσμο, δεν κινητοποιήθηκε μόνο το κόμμα μας, αλλά ένας ολόκληρος κόσμος. Καθοριστικό ρόλο παίζει η συστηματική συνεδρίαση και συζήτηση του πυρήνα, με ποιο σχέδιο παρεμβαίνει, και τα πολιτικά θέματα που κουβεντιάζει».
Αγγέλα, Ηράκλειο Κρήτης: «Από πέρσι το καλοκαίρι είχαμε να δώσουμε πολύ μεγάλες μάχες στο ξενοδοχείο που εργάζομαι. Να παλέψουμε για να ξαναπάμε στη δουλειά μας. Από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο σωματείο των ξενοδοχοϋπαλλήλων έπρεπε να δώσω τις μάχες για να δραστηριοποιήσουμε το σωματείο για να βοηθήσει κι από την άλλη να πιέσουμε τα αφεντικά για να μας ξαναπροσλάβουν.
Τελικά παρ´ όλες τις πιέσεις και τις απειλές, καταφέραμε να ασκήσουμε τόσο δυνατές πιέσεις πιάσαμε δουλειά και μάλιστα με τους δικούς μας όρους. Δηλαδή δεν μπορούσαμε να δεχτούμε ότι θα δουλεύουμε ημιαπασχόληση και ότι θα μπορούσε να μας στείλει σε όποια περιοχή είχε ξενοδοχείο. Μας προσέλαβαν αλλά δεν μας πλήρωναν. Με πάρα πολλά προβλήματα κι από την πλευρά των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ που δεν ήθελαν να κινητοποιηθούν αλλά και των αφεντικών που πίεζαν, κάναμε τέσσερις μέρες επίσχεση εργασίας και καταφέραμε να πληρωθούμε τους δυο μήνες».
Νίκος, Θεσσαλονίκη: «Η συγκρότηση της ΚΕΕΡΦΑ είναι μια πρωτοβουλία αντίστοιχης σημασίας με την συγκρότηση της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο. Το καλοκαίρι συζητούσαμε με μετανάστες και μας έλεγαν ότι φοβούνταν να πάνε για ψώνια. Αυτά με μια αριστερά στην γωνία που συζητούσε περί συντηρητικοποίησης του κόσμου. Ανοίξαμε αυτό το μέτωπο, σπάσαμε αυτό το κλίμα. Με τους μετανάστες ενεργοποιήσαμε επαφές που είχαμε από παλιά, κάναμε ιδιαίτερη προσπάθεια για να βρούμε άκρες που μας έφεραν σε επαφή με πολλούς μετανάστες. Ετσι φτάσαμε στην τελευταία πορεία, όπου τρίβαμε τα μάτια μας. Την παραμονή της, οι απαισιόδοξες προβλέψεις εκτιμούσαν ότι θα συμμετέχουν 200 άτομα, οι αισιόδοξες 300. Τελικά είχε τον διπλάσιο κόσμο, και κάτι που πριν δεν γινόταν στην Θεσσαλονίκη, είχε πολλούς μετανάστες -Σενεγαλέζους, Αιγύπτιους αλιεργάτες.
Συνεργαζόμαστε με όλες τις κινήσεις, αλλά πρέπει να παίρνουμε πρωτοβουλίες. Δεν αρκεί πια ο αντιρατσισμός της ´φιλανθρωπίας´, που σημαίνει ότι όταν κλείνει ένα σχολείο μεταναστών να πάμε οι ίδιοι να κάνουμε βάρδιες και όλες τις δουλειές. Εμείς βάζαμε ότι πρέπει να παλέψουμε να μείνει ανοιχτό με μόνιμο προσωπικό, με σταθερές δομές».
Πάνος, Αμπελόκηποι: «Μόλις έγινε η επίθεση από τους φασίστες στους Αμπελόκηπους κάναμε παρέμβαση στα σχολεία που είχαν πόδι οι φασίστες, τρεις φορές μέσα σε μια βδομάδα. Έτσι βγάλαμε το κάλεσμα για την κινητοποίηση της 13 Φλεβάρη που είχε μεγάλη επιτυχία. Μετά από αυτό το συλλαλητήριο που είχε 300 άτομα ξαναπήγαμε στο 16ο Λύκειο για να μιλήσουμε για την απεργία της 24 Φλεβάρη. Αν πριν δυο βδομάδες η Ελευθεροτυπία έλεγε ότι στην γειτονιά επικρατεί ο φόβος από τους φασίστες, η Εργατική Αλληλεγγύη έφερε τον τόνο της αισιοδοξίας. Εχει οριστεί νέα συνεδρίαση της τοπικής Κίνησης για να οργανώσουμε τα επόμενα βήματα της παρέμβασής μας, ενόψει και της αντιρατσιστικής μέρας της 19 Μάρτη. Σήμερα στο σχολείο οι φασίστες είναι απομονωμένοι».