Κερατσίνι
Από το Κερατσίνι, τη γειτονιά του Παύλου Φύσσα, ξεκίνησε την Τετάρτη 26/4 ο γύρος εκδηλώσεων που οργανώνει το ΣΕΚ με θέμα “50 χρόνια από τη Χούντα”. Οι εφιαλτικές μνήμες που μετέφεραν αγωνιστές της γενιάς των Λαμπράκηδων και του αντιδικτατορικού αγώνα, έδωσαν τον τόνο στην εκδήλωση.
Ο Λεωνίδας Κοντουδάκης, μάρτυρας στη δολοφονία του Λαμπράκη και μέλος της ΚΕΕΡΦΑ Νίκαιας, μετέφερε εμπειρίες εκείνης της εποχής, που τον βρήκε να κάνει τη θητεία του στο στρατό, η οποία ξεκίνησε αμέσως μετά την εκδίκαση της δολοφονίας Λαμπράκη στην οποία και ήταν μάρτυρας κατηγορίας. Στη συνέχεια ο Πάνος Γκαργκάνας από την Εργατική Αλληλεγγύη, εξήγησε ότι έχει καλλιεργηθεί ο μύθος γύρω από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, ότι ήταν μία συνωμοσία κάποιων τρελών στρατιωτικών, ενώ στην πραγματικότητα ήταν επιλογή του ελληνικού καπιταλισμού προκειμένου να βγει από τα αδιέξοδα της δεκαετίας του '60. Επίσης τόνισε ότι υπάρχει και ένας δεύτερος μύθος, ότι την αντίσταση στη Χούντα την έκανε ο επίσημος πολιτικός κόσμος και αναφέρθηκε στο ρόλο της αριστεράς της εποχής που, αντί να ξεσηκώσει τον κόσμο ενάντια στο πραξικόπημα , προσπαθούσε να τον καθησυχάσει ότι δεν πρόκειται να γίνει. Αντίθετα ο κόσμος που είχε τις εμπειρίες των Ιουλιανών του '65, αισθανόταν την ανάγκη να αντισταθεί στις θηριωδίες της Χούντας. Εκεί βρίσκονται και οι ρίζες της επαναστατικής αριστεράς στην Ελλάδα, τόνισε.
Στη διάρκεια της κουβέντας ο Θανάσης Διαβολάκης, από την ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μίλησε για τις διώξεις του κόσμου της αριστεράς του Πειραιά την περίοδο του πραξικοπήματος και όλη την περίοδο της Χούντας, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι η Χούντα μετέτρεψε το γήπεδο Καραϊσκάκη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και την Ασφάλεια του Πειραιά σε χώρο βασανιστηρίων. Η Μήτση Μπαμπακού, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, είπε πώς η Χούντα έδωσε το ελεύθερο στους μεγαλοεργολάβους να αλωνίζουν στις γειτονιές. Ο Γιώργος Μαυρίδης, συνταξιούχος τραπεζοϋπάλληλος, έβαλε ερωτήματα, γιατί η επαναστατική αριστερά απέκτησε ρίζες κυρίως στα πανεπιστήμια αλλά και για τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για μία επαναστατική ανατροπή. Η Κατερίνα Θωίδου, Δημοτική Σύμβουλος Νίκαιας τόνισε ότι το Πολυτεχνείο ήταν η επιβεβαίωση ότι η κοινωνία αλλάζει με επαναστάσεις και όχι με τη φιλελευθεροποίηση της δικτατορίας στην οποία προσδοκούσε η ρεφορμιστική Αριστερά της εποχής. Η ανάγκη του χτισίματος μιας επαναστατικής αριστεράς στις μέρες μας, που συνεχίζει στο δρόμο του Πολυτεχνείου, ιδιαίτερα μετά τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών, αναδείχθηκε μέσα από άλλες τοποθετήσεις.
Η όρεξη για συζήτηση άνοιξε και έτσι δόθηκαν βιβλία από το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο και κάποιοι δήλωσαν συμμετοχή στο Μαρξισμό 2017. Η εκδήλωση έκλεισε με την προβολή του “Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών” του Κώστα Χρονόπουλου, ένα ντοκιμαντέρ για το πώς η δικτατορία προσπάθησε μέσα από τις προπαγανδιστικές φιέστες που έστηνε να βάλει το κίνημα στο “γύψο”.
Αγ. Ανάργυροι, 29/4
Αγ. Ανάργυροι
Το απόγευμα του Σαββάτου (29/4) πραγματοποιήθηκε στον “Πευκώνα” των Αγ. Αναργύρων εκδήλωση του ΣΕΚ με θέμα «Ποτέ ξανά - 50 χρόνια από τη χούντα». Ο κεντρικός ομιλητής, Κ. Πίττας, περιέγραψε το γενικότερο ιστορικό πλαίσιο της εποχής και ανέδειξε τις δυο βασικές αιτίες για τις οποίες η αστική εξουσία επέλεξε την λύση του πραξικοπήματος.
Όπως είπε, η πρώτη αιτία ήταν η διαπάλη στο εσωτερικό της αστικής τάξης για την θέση που έπρεπε να καταλάβει ο ελληνικός καπιταλισμός στις γενικότερες συμμαχίες που αναπτύσσονταν στην ευρύτερη περιοχή -τα «μετόπισθεν της Μ. Ανατολής»- και το κυπριακό ζήτημα. Η δεύτερη αιτία ήταν η ανάγκη της να επιβληθεί και να τσακίσει ένα ανερχόμενο εργατικό κίνημα το οποίο, παρά την στρατιωτική ήττα της Αριστεράς το 1949, ανασυντασσόταν και αμφισβητούσε τις επιλογές της αστικής τάξης με αποκορύφωμα τα γεγονότα του Ιουλίου του 1965 (τα «Ιουλιανά»). Στη συνέχεια αναφέρθηκε στους ταξικούς αγώνες που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια της δικτατορίας -κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στην σταδιακή συγκρότηση αυτής που ονομάζουμε σήμερα επαναστατική Αριστερά- αγώνες που έφτασαν στο αποκορύφωμά τους με την εξέγερση του Πολυτεχνείου (Νοέμβριος 1973) και με την κατάρρευση της δικτατορίας Ιωαννίδη (Ιούλιος 1974) όταν οι επίστρατοι ουσιαστικά απείλησαν το καθεστώς με εξέγερση.
Στη συζήτηση που ακολούθησε με μεγάλη συμμετοχή και τις παρεμβάσεις του κόσμου που παραβρέθηκε έγινε η σύγκριση της περιόδου εκείνης με τη σημερινή των μνημονίων και της σκληρής λιτότητας στην Ελλάδα μέσα στην παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού. Τότε η Αριστερά, υποτιμώντας τη δύναμη των εργατικών κινημάτων που εκφράζονταν μέσα από μαζικές κινητοποιήσεις πριν και μέσα στη Χούντα και αργότερα στη μεταπολίτευση, επέλεξε την αποκλιμάκωση των αγώνων αποφεύγοντας τη σύγκρουση και τη ρήξη, τραβώντας πίσω τις δυνάμεις της και δίνοντας την ευκαιρία στην άλλη πλευρά να περάσει στην αντεπίθεση. H επαναστατική αντικαπιταλιστική αριστερά υποστηρίζοντας ότι η δυναμκή των αγώνων των από κάτω μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω κι ότι αυτό σημαίνει σύγκρουση, οδήγησε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, όπου αρχικά η υπόλοιπη Αριστερά -εκφραζόμενη μέσα από ρεφορμιστικά κόμματα- απείχε και δεν στήριξε τις κινητοποιήσεις, κάτι που υποχρεώθηκε να κάνει πολύ αργότερα.
Έγινε επίσης η σύγκριση με το σήμερα και η αναφορά στις επιλογές της κυβερνώσας Αριστεράς (που κέρδισε τις εκλογές με τη στήριξη του κόσμου που ζητούσε ριζικές αλλαγές και σύγκρουση με μνημόνια και λιτότητα) που επέλεξε να υποτιμήσει και πάλι τη δυναμική του εργατικού κινήματος και να μην συγκρουστεί με την άρχουσα τάξη. Επισημάνθηκε ότι η επαναστατική αντικαπιταλιστική αριστερά εκείνης της περιόδου έχει μεγαλώσει και με τις ξεκάθαρες θέσεις της για ρήξη και ανατροπή μπορεί να στηρίξει τους αγώνες της εργατικής τάξης και να οδηγήσει σε νικηφόρες προοπτικές.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την προβολή του ντοκιμαντέρ “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών” του Κώστα Χρονόπουλου που γυρίστηκε μέσα στη Χούντα και δόθηκε ραντεβού για το τετραήμερο “Μαρξισμός 2017”, 18-21 Μάη σε ΑΣΟΕΕ και Νομική αφιερωμένο στα 100 χρόνια από την Ρώσικη Επανάσταση του 1917 και τα διδάγματά της για το σήμερα.
Γιάννης Μανωλάτος, Ιωάννα Παυλοπούλου
Διαβάστε επίσης το άρθρο στο νέο τεύχος του ΣΑΚ
Γύρος εκδηλώσεων