Με τεράστια συμμετοχή έγινε φέτος το Athens Pride για πρώτη φορά στην πλατεία Συντάγματος. Δεκάδες χιλιάδες κόσμος πέρασε από την πλατεία κατά τη διάρκεια της ημέρας για να συζητήσει, να ενημερωθεί και να διασκεδάσει, δίνοντας με τη μαζικότητά του το μήνυμα ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη για ένα κομμάτι της κοινωνίας ευρύτερο από τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Το απόγευμα έγινε η πιο μαζική διαδήλωση Περηφάνειας που έχει γίνει ποτέ, δείχνοντας ότι είναι «θέμα αγώνα».

Η ποικιλομορφία του κόσμου και των χώρων που συμμετείχαν στο φετινό Pride μαρτυρά το πόσο πλατιά έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια η συζήτηση για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα. Το σύμφωνο συμβίωσης που νομοθετήθηκε το 2015 και το επερχόμενο ν/σ για την αναγνώριση ταυτότητας φύλου είναι νίκες του κινήματος που, παρά το ότι νομοθετούνται από την κυβέρνηση με ελλείψεις, δίνουν δύναμη στο ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα να συνεχίσει να παλεύει. 

Παρέμβαση

Η παρέμβαση της LGBTQI+ ΑΝΤΑΡΣΥΑ με κείμενα, εκδήλωση και, κύρια, ανοίγοντας τη συζήτηση με αυτόν τον κόσμο, ανέδειξε πόσο απαραίτητο είναι να δίνουμε τη μάχη για τα άμεσα ζητήματα (γάμος, παιδοθεσία, δωρεάν και ασφαλής διαδικασία φυλομετάβασης στο ΕΣΥ) συνδέοντάς τα με τις μάχες του εργατικού και αντιρατσιστικού κινήματος. Έβαλε έτσι την προοπτική της ανατροπής του συστήματος που, στην κρίση του, πισωγυρίζει τις κατακτήσεις δεκαετιών. 

Παράλληλα, η LGBTQI+ ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρενέβη στον προβληματισμό ενός μεγάλου κομματιού κόσμου: την κατρακύλα μιας αδιαφανούς ΜΚΟ που οργανώνει το Pride με όρους εμπορεύματος. Η απάντηση είναι να γυρίσει η διοργάνωση της γιορτής Περηφάνιας στα χέρια όσων την έχτισαν: στο ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα και τις οργανώσεις του, στο εργατικό κίνημα και τα συνδικάτα του, στο φοιτητικό κίνημα και τους συλλόγους του. Σε όλα αυτά τα κομμάτια της κοινωνίας που παλεύουν για έναν κόσμο χωρίς καταπίεση. 

Θέμα Παιδείας; 

Με αφορμή το σύνθημα του φετινού Pride «Θέμα παιδείας», η καθιερωμένη πλέον εκδήλωση - συζήτηση της ομάδας LGBTQI+ ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο πλαίσιο της παρέμβασής της στο φεστιβάλ, έγινε με τίτλο «Θέμα παιδείας; Από πού προέρχεται η ομοφοβία/τρανσφοβία και η πάλη για να την τσακίσουμε». Η εκδήλωση έθεσε τις βάσεις για να απαντήσει η αντικαπιταλιστική πτέρυγα του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος ότι «δεν είναι μόνο θέμα παιδείας, αλλά και πάλης ενάντια στο σύστημα που παράγει το σεξισμό».

Η Κατερίνα Λιτσαρδοπούλου, εκπαιδευτικός και μέλος του Πολύχρωμου Σχολείου, άνοιξε τη συζήτηση:

«Η σχέση εξουσίας-παιδείας είναι η ραχοκοκαλιά του καπιταλιστικού μοντέλου. Μαζί με την κρατική και την εκκλησιαστική εξουσία, η Παιδεία συνδιαμόρφωσε το πρότυπο της πατριαρχικής πυρηνικής οικογένειας: εργάτης φθηνός και υπάκουος, κέρδος για το κεφάλαιο. 

Όμως οι κοινωνίες αλλάζουν. Οι σουφραζέτες, ο φεμινισμός, η επιστήμη, η σεξουαλική επανάσταση έκαναν σιγά σιγά στην πραγματική ζωή τις δομές να αποδομηθούν. 

Τα θέματα του ρατσισμού, της θρησκείας, της αναπηρίας και της διαπολιτισμικότητας έχουν μπει τα τελευταία χρόνια στα σχολικά βιβλία. Επιπλέον οι εκπαιδευτικοί στην πλειοψηφία τους δε δίστασαν να τα ανοίξουν και έκαναν βήματα μπροστά. 

Όμως τα ζητήματα του ερωτικού προσανατολισμού και της έμφυλης ταυτότητας έμειναν πίσω. Το εκπαιδευτικό σύστημα σαν αποτέλεσμα αναπαράγει τη θέση ότι είναι ζητήματα “κοινωνικού περιθωρίου” και επιφέρουν στίγμα. 

Παρά τις αντιδράσεις των συντηρητικών κύκλων στις θεματικές εβδομάδες και παρά τις εργασιακές επιθέσεις που τις συνόδευσαν, η εκπαιδευτική κοινότητα στο μεγαλύτερο μέρος της κατανόησε την αναγκαιότητα για την αποδόμηση των στερεοτύπων, για ένα κόσμο χωρίς “κανονικό” και “διαφορετικό”. Τα παιδιά στη συντριπτική τους πλειοψηφία αν και αναπαρήγαγαν όπως είναι φυσικό τις κοινωνικές νόρμες, ήταν πάντα ανοιχτά στο διάλογο. Είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ότι συμφωνούν να γίνονται τέτοιες δράσεις για θέματα που είναι στην ημερήσια διάταξη της εφηβικής τους ζωής. Η συμπερίληψη είναι το πρώτο βήμα για έναν κόσμο πιο ελεύθερο».

Καθημερινή πάλη

Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Κώστας Καταραχιάς, γιατρός και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζόμενων του νοσοκομείου Άγιος Σάββας:

«Παρόλο που υπάρχουν πολλές κατακτήσεις, η καταπίεση είναι κάτι υπαρκτό στην καθημερινή ζωή των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων, στην εργασία, στις διακρίσεις. Είναι αντικείμενο καθημερινής πάλης.

Πολλά ζητήματα είναι ανοιχτά στο επίπεδο της πρόνοιας, πώς μπορούν να υπάρχουν παροχές, πώς μπορεί το σύστημα Υγείας να λαμβάνει υπόψη ένα ευρύτερο φάσμα σεξουαλικών συμπεριφορών πέρα από την ορθοδοξία της ετεροφυλόφιλης συμπεριφοράς, πώς μπορεί να παρέχει ενημέρωση και υποδομές. 

Το πρόσφατο παράδειγμα των γιατρών που αρνούνται να κάνουν αναισθησία για τις εκτρώσεις δείχνει επίσης ότι υπάρχουν και μέσα στους εργατικούς χώρους και μέσα στην κοινωνία υπαρκτά τα προβλήματα σεξισμού που πρέπει να καταπολεμήσουμε. 

Αλλά πρέπει να έχουμε καθαρό ότι υπάρχει σεξισμός και καταπίεση επειδή υπάρχει ταξική κοινωνία. Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα που διαλύει τις ζωές των ανθρώπων με τη φτώχεια, τον πόλεμο, το ρατσισμό, αλλά και με την καταπίεση. Ρίζα της καταπίεσης είναι η ετερόφυλη πυρηνική οικογένεια. Είναι το κύτταρο της καπιταλιστικής κοινωνίας, το κύτταρο με το οποίο αναπαράγονται οικονομικά για τον καπιταλισμό οι εργάτες. 

Οι κατακτήσεις δεν χαρίστηκαν από το σύστημα, τις κέρδισαν αγώνες όπως ο Μάης του ’68, το Stonewall, η Ρώσικη Επανάσταση όπου άνοιξε για πρώτη φορά παγκοσμίως το ζήτημα της αποποινικοποίησης της ομοφυλοφιλίας. Αυτά είναι παρακαταθήκες για το πώς θα ξεπεράσουμε τις ιδέες που κουβαλάνε οι άνθρωποι και για το πώς θα ανατρέψουμε το σύστημα που παράγει το σεξισμό και την καταπίεση. 

Θέλουμε μεταρρυθμίσεις, ίσα δικαιώματα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, διεκδικούμε νομοθεσία. Ταυτόχρονα όμως καταλαβαίνουμε ότι αυτό δεν είναι η λύση για την απελευθέρωση. Οι καλύτεροι σύμμαχοί μας στην πάλη για απελευθέρωση είναι όσοι/ες παλεύουν το ρατσισμό, τον πόλεμο, οι εργαζόμενοι/ες και τα συνδικάτα που παλεύουν για να αλλάξουν οι υλικές συνθήκες: να υπάρχει δωρεάν Υγεία, δωρεάν Παιδεία, να υπάρχει πρόνοια, παιδικοί σταθμοί, η οικογένεια να απαλλάσσεται από τα βάρη, να σταματήσουν τα μνημόνια και η φτώχεια.

Το χτίσιμο της συμμαχίας του LGBT+ κινήματος με όλα αυτά τα κομμάτια έχουμε να το διεκδικήσουμε πρώτα από όλα μέσα στα συνδικάτα. Έτσι θα κερδίσουμε και τις άμεσες διεκδικήσεις και θα ανοίξουμε το δρόμο για τη συνολική απελευθέρωση όλης της κοινωνίας».

Ακολούθησε συζήτηση με τοποθετήσεις για την αναγκαιότητα να συνδεθεί το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα με το αντιρατσιστικό ενάντια στις φασιστικές επιθέσεις και υπέρ της ένταξης των προσφυγόπουλων στα σχολεία, για την προσπάθεια κοινού βηματισμού των ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεων σε όλες τις μάχες και για τον απαράδεκτο νόμο περί «διευκόλυνσης ακολασίας» που αφορά συναινούντες ενήλικες.