Διεθνή
Το “πόρισμα” Μπέϊκερ δεν σταματά την κρίση του Μπους

Την αποχώρηση όλων σχεδόν των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2008 φιλοδοξεί να εξασφαλίσει το πόρισμα της Ομάδα Μελέτης για το Ιράκ (ISG) που δόθηκε την περασμένη βδομάδα στην δημοσιότητα. "Δεν πρόκειται ακριβώς για πραξικόπημα" σχολιάζει το περιοδικό The Economist -που δεν έχει σταματήσει ούτε στιγμή να υποστηρίζει τον πόλεμο. "Αλλά σπάνια έχει θέσει το αμερικανικό Κογκρέσο... έναν πρόεδρο σε τόσο δύσκολη θέση σε καιρό πολέμου." 

Και όμως το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε η Ομάδα Μελέτης ήταν να κάνει ακόμα πιο δύσκολη την θέση της αμερικανικής κυβέρνησης σε σχέση με τον πόλεμο στο Ιράκ. Ακριβώς ο αντίθετος ήταν ο στόχος της. Η ομάδα είχε δύο προέδρους. Ο πρώτος ήταν ο Τζέιμς Μπέικερ, προσωπικός φίλος της οικογένειας Μπους και υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνησης του Τζορτζ Μπους του Πρεσβύτερου -της κυβέρνησης που άνοιξε πρώτη το μέτωπο με το Ιράκ. Ο δεύτερος ήταν Λη Χάμιλτον, ένας Δημοκρατικός πρώην γερουσιαστής. Η ομάδα, υποστηρίζει τους διακηρυγμένους στόχους του προέδρου Μπους να δημιουργήσει ένα Ιράκ σταθερό, ικανό να κυβερνάει και να υπερασπίζεται τον εαυτό του. 

Το πόρισμα δεν προτείνει ούτε την πλήρη, ούτε την άμεση αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ. Ακόμα και μετά το πρώτο τρίμηνο του 2008 προβλέπει την παραμονή μια δύναμης "ταχείας επέλασης" στο Ιράκ για την αντιμετώπιση της... αλ-Κάιντα. Για να γίνει εφικτή η αποχώρηση του κύριου όγκου του αμερικανικού στρατού η Ομάδα Μελέτης προτείνει ένα σχέδιο 79 σημείων για την σταθεροποίηση της κατάστασης στο Ιράκ που περιλαμβάνει από την μια ανοίγματα και διάλογο με το Ιράν και την Συρία -χώρες που ανήκουν στον "άξονα του κακού" σύμφωνα με τον Μπους- και από την άλλη, ενίσχυση της κατοχικής κυβέρνησης και του στρατού της. 

Ο πραγματικός στόχος της Ομάδας Μελέτης ήταν να εκτονώσει την πολιτική κρίση που απειλεί να πυροδοτήσει μέσα στην ίδια την Αμερική ο πόλεμος στο Ιράκ και η αδυναμία των ΗΠΑ να τον κερδίσουν. Οι κίνδυνοι φάνηκαν ανάγλυφα τον περασμένο μήνα με τα αποτελέσματα των εκλογών για το Κογκρέσο -μια συντριπτική ήττα για τους Ρεπουμπλικάνους- και την παραίτηση του Ντόναλντ Ράμσφελντ, του υπουργού Εξωτερικών του Μπους, λίγες μέρες αργότερα. Η κατάσταση στις ΗΠΑ έχει αρχίσει να θυμίζει επικίνδυνα την δεκαετία του 1970 -την εποχή της κρίσης στο Βιετνάμ. Για αυτό έτρεξε το Κογκρέσο να συστήσει την Ομάδα Μελέτης. 

Κίνημα

Η προσπάθεια εκτόνωσης, όμως, κινδυνεύει τώρα να γυρίσει μπούμεραγκ. Στα μάτια του κόσμου το πόρισμα της επιτροπής επιβεβαιώνει απλά και επίσημα αυτό το οποίο έλεγε ήδη από την αρχή το αντιπολεμικό κίνημα: ότι ο πόλεμος δεν είναι μόνο ανώφελος -αφού οι ΗΠΑ δεν μπορούν να τον κερδίσουν- αλλά και άδικος. Στα γκάλοπ που έγιναν την περασμένη βδομάδα το 71% ζητάει την αποχώρηση του στρατού των ΗΠΑ από το Ιράκ -10% περισσότεροι από ότι τον Νοέμβρη. Και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το πόρισμα έχει αναπτερώσει τις ελπίδες της επιστροφής μέσα στον αμερικανικό στρατό, κάνοντας με αυτόν τον τρόπο τις "θυσίες" να φαίνονται ακόμα πιο παράλογες. Αφού θα φύγουμε έτσι και αλλιώς... 

Ο πρόεδρος Μπους βρίσκεται στριμωγμένος στην γωνία. Την περασμένη βδομάδα αναγκάστηκε να θυσιάσει ένα ακόμα από τα "γεράκια" του -τον Τζον Μπόλτον, τον διαβόητο για την αδιαλλαξία του εκπρόσωπο των ΗΠΑ στον ΟΗΕ. Και ο Ρόμπερτ Γκέιτς, ο αντικαταστάτης του Ράμσφελντ, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ανοιχτά, στην ακρόαση στην Γερουσία, ότι οι ΗΠΑ δεν κερδίζουν τον πόλεμο και ότι η πολιτική της κυβέρνησης σε σχέση με το Ιράκ έχει αποτύχει. 

Η κρίση που απειλεί σήμερα τον Λευκό Οίκο είναι μια μεγάλη νίκη για το αντιπολεμικό κίνημα. Το Αμπου Γράιμπ, η ισοπέδωση της Φαλούτζα, ο φρικιαστικός αριθμός των νεκρών -650 χιλιάδες σύμφωνα με τις πιό πρόσφατες μελέτες- θα είχαν μείνει κρυφά χωρίς τις μαζικές διαδηλώσεις, χωρίς τις εκατοντάδες χιλιάδες αντιπολεμικές προκηρύξεις, χωρίς τις εκατοντάδες "ομάδες παρακολούθησης" των εγκλημάτων του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ. Αλλά και ο αριθμός των αμερικάνων φαντάρων που έχουν χάσει την ζωή τους, έχουν τραυματιστεί, ακρωτηριαστεί ή σακατευτεί στον πόλεμο θα ήταν κρυφός αν δεν είχε ορθώσει το ανάστημά του το αντιπολεμικό κίνημα, αν δεν είχε αγκαλιάσει τις οικογένειες των στρατευμένων και δεν είχε κατέβει μαζί τους στον δρόμο διεκδικώντας τον άμεσο τερματισμό του πολέμου. 

Αλλά δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα του πανηγυρισμού. Οι προτάσεις της Ομάδας Μελέτης δεν έχουν καμιά σχέση με τις προτάσεις του αντιπολεμικού κινήματος. Το πόρισμα αναγνωρίζει, για παράδειγμα, ανοιχτά στους αμερικάνους στρατηγούς το δικαίωμα να αυξήσουν "προσωρινά" την δύναμη του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ, αν κρίνουν ότι αυτό είναι απαραίτητο για την σταθεροποίηση -για να εξαπολύσουν μια μεγάλη "τελειωτική" επίθεση σε βάρος της Αντίστασης με άλλα λόγια. 

Η ειρήνη δεν πρόκειται να έρθει από τις Ομάδες Μελέτης και τις προτάσεις τους. Αυτό το καθήκον εξακολουθεί να πέφτει στις πλάτες του αντιπολεμικού κινήματος.