Όσοι ανηφορίζουν τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου από τον σταθμό μετρό Ακρόπολη από τις 9 μ.μ. μέχρι τις 1.00 π.μ. βρίσκονται μπροστά σε μια μικρή έκπληξη. 

Σε μια σειρά οθόνες προβάλλονται οι σκιές από μια πομπή ανθρώπων που βαδίζουν φορτωμένοι με τις αποσκευές τους κάτω από τους ήχους μιας ορχήστρας από χάλκινα πνευστά. «Μακάβριος χορός» είναι ο τίτλος, δανεισμένος από το μεσαιωνικό ποίημα «Παίξε τον θάνατο ακόμα πιο γλυκά», όμως είναι κοινή διαπίστωση ότι το θέαμα δεν παραπέμπει σε νεκρούς αλλά σε πρόσφυγες, σε ζωντανούς ανθρώπους που πορεύονται προς το άγνωστο. Έτσι μετατρέπεται σε διαχρονικό σύμβολο της εποχής που περνάμε, γεμάτη κρίση, ρευστότητα, πόλεμο και φυγή. Πρόκειται για γνώριμα και αγαπημένα θέματα του Γουίλιαμ Κέντριτζ του δημιουργού από τη Νότια Αφρική, που έχει κατορθώσει να τα μετατρέψει σε καλλιτεχνικά έργα χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές: Σκίτσα με κάρβουνο, κινούμενα σχέδια, κολάζ, ταινίες, θέατρο και μαριονέτες. 

Ο Κέντριτζ προέρχεται από οικογένεια λευκών με εβραϊκές ρίζες, που πάλεψε με συνέπεια το απαρτχάιντ στο πλευρό του Μαντέλα και του Στίβεν Μπίκο. Μετά την κατάρρευση του ρατσιστικού καθεστώτος πέρασε σε έργα που ανακαλούν την ιστορική μνήμη της Νότιας Αφρικής αλλά και τις αντιφάσεις και ανισότητες της περιόδου που ακολούθησε. Είχαμε την ευκαιρία να τον θαυμάσουμε παλιότερα με τα έργα «Η άρνηση του χρόνου» και «Ο Υμπύ και η επιτροπή αλήθειας», το τελευταίο σε σχέση με έναν έκπτωτο δυνάστη της εποχής του απαρτχάιντ που βρίσκεται αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη.