Από την υπονομευτική στάση των ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ σημαδεύτηκε το 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ που τέλειωσε την Τρίτη 4 Ιούλη. Στις διπλανές στήλες μπορείτε να διαβάσετε πως οδηγήθηκε στο να μην πάρει καμιά απόφαση με την αγαστή συνεργασία των τριών αυτών παρατάξεων.
Πολλές ήταν οι τοποθετήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του συνεδρίου από τους αντιπροσώπους της πέρα από το ΣΥΡΙΖΑ αριστεράς που κατήγγειλαν την διαλυτική στάση της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ τα δύο τελευταία χρόνια. Οι μοναδικές κινηματικές κινήσεις των καθηγητών ήρθαν μετά από πρωτοβουλίες από τα κάτω, με αποφάσεις των ΕΛΜΕ μέσα από τις Γενικές τους Συνελεύσεις.
Η συνεργασία των ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ κορυφώθηκε μέσα στο Συνέδριο με τη μεθόδευσή τους να βγει ψήφισμα υπέρ της «αξιολόγησης» που όμως δεν πέρασε χάρη στον ξεσηκωμό όλων των δυνάμεων της αριστεράς. Παρόλα αυτά οδήγησε στην παντελή έλλειψη αποφάσεων για δράση.
Στο συνέδριο έγινε προσπάθεια να αναδειχτεί ότι το αγωνιστικό κομμάτι των εκπαιδευτικών μπορεί να προχωρήσει μαζί, να αλλάξει τα δεδομένα της παράλυσης της Ομοσπονδίας. Πάνω από 70 σύνεδροι ή συνδικαλιστές των ΕΛΜΕ υπέγραψαν κείμενο-κάλεσμα για «συμπόρευση των αριστερών αγωνιστικών δυνάμεων στο 18ο Συνέδριο» σε όλα τα ζητήματα από την κοινή δράση μέχρι το κοινό εκλογικό κατέβασμα στις εκλογές για το νέο ΔΣ. Αυτή η πρωτοβουλία δεν ολοκληρώθηκε, αλλά σίγουρα άνοιξε τη συζήτηση για τη συνέχεια, πατώντας πάνω και στην θετική εμπειρία κοινών σχημάτων σε διάφορες ΕΛΜΕ.
Ιδιαίτερη αξία είχαν και οι τοποθετήσεις που συνέδεαν την μάχη απέναντι σε παλιά και νέα Μνημόνια με τη μάχη ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό, καθώς και τον αγώνα για να μπουν όλα τα παιδιά των προσφύγων μέσα στα σχολεία, στο πρωινό πρόγραμμα. Τέτοιες τοποθετήσεις έγιναν από συνέδρους όλων των παρατάξεων της αριστεράς.
Η Ντίνα Γκαρανέ, σύνεδρος από τη Γ’ ΕΛΜΕ, κατέθεσε ψήφισμα της ΚΕΕΡΦΑ, το οποίο είχαν υπογράψει 26 σύνεδροι με τίτλο: «Στη φυλακή οι δολοφόνοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής-Να βάλουμε τέλος στις ρατσιστικές επιθέσεις». Το ψήφισμα κατέληγε ως εξής: «Καλούμε σε τριήμερο πανελλαδικής δράσης στην τέταρτη επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα στις 16-17-18 Σεπτέμβρη. Προχωράμε σε αντιφασιστική διαδήλωση στις 16 Σεπτέμβρη με πορεία από το Σύνταγμα στις 6μμ στα κεντρικά Γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Μεσόγειων». Το ψήφισμα λόγω της εξέλιξης του Συνεδρίου θα συζητηθεί μετά τη συγκρότηση του νέου ΔΣ που θα προκύψει από τις εκλογές.
Η πρόταση για απεργία το Σεπτέμβρη
To 18o Συνέδριο της ΟΛΜΕ έληξε το πρωί της Τρίτης 4 Ιούλη, στις 7πμ με τη μοναδική στα χρονικά εξέλιξη να μην αποφασίσει τίποτα. Με εξαίρεση μόνο ένα πολιτικό σχέδιο που αφορά το τρίωρο των εργαστηρίων για τους συναδέλφους της Πληροφορικής και των Θετικών Επιστημών. Δεν πάρθηκε καμία άλλη απόφαση. Συνάδελφοι που είναι χρόνια σύνεδροι σε μια σειρά από Συνέδρια της ΟΛΜΕ, έλεγαν ότι δεν έχουν ξαναζήσει τέτοια διαδικασία. Ήταν πρωτοφανής για όλους.
Αυτή η κατάληξη ήρθε μέσα από μια προ-συνεννόηση της ΔΑΚΕ και των ΣΥΝΕΚ κατά βάση, ενώ έπαιξε ρόλο και η πρώην ΠΑΣΚ (νυν ΠΕΚ). Έκαναν μια μεθοδευμένη και υπόγεια προσπάθεια να ανατρέψουν προηγούμενες αποφάσεις συνεδρίων που θεωρούνται «κόκκινο πανί» για τον κλάδο, όπως είναι η απόφαση ενάντια στην «αξιολόγηση» που είναι πάρα πολύ βασική. Από εκεί και πέρα η διαδικασία είχε εκχυδαϊστεί πια τελείως μέχρι που έφτασαν τις πρώτες πρωινές ώρες να ζητήσουν ονομαστική ψηφοφορία επάνω σε συγκεκριμένα ψηφίσματα και εν τέλει να διαλύσουν λόγω μη απαρτίας το ίδιο το Συνέδριο.
Εμπειρία
Από τη δική μας την πλευρά ως Παρεμβάσεις πήραμε απόφαση μετά από συζήτηση ότι προτείνουμε απεργιακό αγώνα, επειδή έχουμε καυτά ανοιχτά ζητήματα από το Σεπτέμβρη όπως είναι η Τεχνική Εκπαίδευση και οι υπεραριθμίες εκεί, καθώς και το θέμα της «αξιολόγησης». Η πρόταση ήταν για μια 48ωρη απεργία τέλη Σεπτέμβρη-αρχές Οκτώβρη μετά από γύρο Γενικών Συνελεύσεων και μετά τη 48ωρη νέες ΓΣ για να αποφασίσουμε την κλιμάκωση του αγώνα. Πιστεύω ότι ήταν μια πρόταση προς θετική κατεύθυνση για αυτά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως κλάδος, η οποία πατάει και στην εμπειρία του 2013. Προφανώς η πρόταση δεν πέρασε, όπως και καμία άλλη άλλωστε. Θεωρώ ότι επειδή είμαστε ένας κλάδος που βρισκόμαστε εν βρασμώ ξανά, θα πάμε για αγώνες με την Τεχνική Εκπαίδευση, τους αναπληρωτές και την Ειδική Αγωγή στην αιχμή του δόρατος.
Δεν θεωρώ ότι είναι μια μάχη που χάθηκε. Αυτή η εξέλιξη δείχνει για μια ακόμα φορά την κατάντια των ΣΥΝΕΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, το που μπορεί να οδηγηθεί ένα κόμμα που κάνει την επιλογή να διαχειριστεί το σύστημα και κάνει συνεργασίες με τον οποιονδήποτε. Δεν έχει ούτε ιερό, ούτε όσιο. Ο κλάδος όμως θα έχει να τα αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα και άρα πια είναι στις δικές μας τις πλάτες να οργανώσουμε την αντεπίθεση, αν όχι μέσα στο καλοκαίρι, σίγουρα στις αρχές του Σεπτέμβρη.
Δώρα Κιντή
γραμματέας ΕΛΜΕ Χανίων, σύνεδρος με τις Παρεμβάσεις