Την Κυριακή 16 Ιούλη, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών ο πρωτοπόρος δημιουργός ταινιών τρόμου Τζωρτζ Ρομέρο, ταλαιπωρημένος από τον καρκίνο των πνευμόνων. 

Ο Ρομέρο θεωρείται ο πατέρας εκείνης της κατηγορίας ταινιών τρόμου στις οποίες τα ζόμπι – οι νεκροζώντανοι – είναι το βασικό αντικείμενο γύρω από το οποίο εκτυλίσσεται όλη η υπόθεση. 

Σήμερα οι ταινίες με ζόμπι αποτελούν μια ολόκληρη κινηματογραφική κατηγορία. Το Walking Dead για παράδειγμα, μια τηλεοπτική σειρά με τέτοια θεματολογία, παρακολουθείται από εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο. Οι πλούσιοι δημιουργοί του χρωστάνε στον Ρομέρο ένα μεγάλο μέρος των εσόδων τους. 

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί όμως είναι ότι ο Ρομέρο έκανε ταινίες με ζόμπι για να μιλήσει πολιτικά. 

Το 1968 γύρισε την πρώτη του ταινία. Τη θρυλική Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών. Ο Ρομέρο επέλεξε για πρωταγωνιστή του τον Duane Jones, έναν Αφροαμερικανό ηθοποιό, σε μια εποχή που κάτι τέτοιο ήταν σχεδόν απαγορευμένο. Ο Jones – Μπεν στην ταινία – μαζί με τη Μπάρμπρα κλείνονται σε ένα σπίτι που πολιορκείται από νεκροζώντανους κανιβάλους. Μέσα στο σπίτι έχουν εγκλωβιστεί άλλοι πέντε. Ο Μπεν έχει να αντιμετωπίσει τόσο τα ζόμπι που πολιορκούν το σπίτι, όσο και την κόντρα, μέσα στο σπίτι, με τον λευκό οικογενειάρχη ιδιοκτήτη του σπιτιού. Η περίοδος που φτιάχνει ο Ρομέρο την ταινία, είναι αυτή του κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και των μεγάλων αγώνων για τα δικαιώματα των αφροαμερικάνων. Η διπλή μάχη που δίνει ο Μπεν είναι η διπλή μάχη που δίνουν οι μαύροι – αυτή μέσα στο σπίτι, ενάντια στο ρατσισμό της Αμερικής κι αυτή έξω από το σπίτι, ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Οι συμβολισμοί και οι αναφορές στο Βιετνάμ είναι άλλωστε παντού στην ταινία. 

Ταινίες - σχόλιο

Όχι ότι οι ταινίες τρόμου ως πολιτικό σχόλιο σταματούν εκεί για τον Ρομέρο. “Αν χρειάζεται να κριτικάρω κάτι, αμολάω τα ζόμπι” έλεγε το 2010 σε συνέντευξή του στο περιοδικό Τime. 

Το 1978 κυκλοφορεί το Dawn of the living dead. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας εγκλωβίζονται αυτή τη φορά σε ένα πολυκατάστημα. Μάζες νεκροζώντανων κατευθύνονται ενστικτωδώς στο πολυκατάστημα. Σε κάποια στιγμή ο Ρομέρο βάζει τον πρωταγωνιστή του να εξηγήσει γιατί συμβαίνει αυτό. “Ήταν σημαντικό μέρος για αυτούς όταν ήταν ζωντανοί”. Είναι το δικό του σχόλιο στον καταναλωτισμό της εποχής Κάρτερ. 

Στο Day of the dead του 1985 επιστήμονες και στρατιωτικοί βρίσκονται κλεισμένοι σε ένα υπόγειο καταφύγιο. Η σχέση τους είναι η σχέση μεταξύ μιλιταρισμού κι επιστήμης, πιο ολέθρια από τα ίδια τα ζόμπι. Είναι η περίοδος του Ρήγκαν και του κινήματος για τον πυρηνικό αφοπλισμό. 

Το Land of the dead κυκλοφορεί το 2005 τα χρόνια του Μπους του νεώτερου και του πολέμου στο Ιράκ. Ο Ρομέρο παρουσιάζει μια άρρωστη αυταρχική ταξική κοινωνία. Είναι αυτή των επιζώντων ανθρώπων κι όχι των ζόμπι. Οι επιζώντες ζουν σε περιφραγμένες περιφέρειες και οι πιο προνομιούχοι από αυτούς μέσα στη χλιδή. Τα ζόμπι είτε αποκλεισμένα είτε καταλήγουν να τους διασκεδάζουν αλυσοδεμένα μέσα σε κλουβιά. Μέχρι που κάποια από αυτά αποκτούν συνείδηση κι εξεγείρονται.

Ο Ρομέρο πέθανε την περασμένη Κυριακή στην Αμερική του Τραμπ, πριν προλάβει να βγάλει τα ζόμπι για ένα τελευταίο σχόλιο.