Συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος καλούν την Πέμπτη 27/7 στις 12μες, η ΚΕΕΡΦΑ και ο Συντονισμός Ενάντια στα Μνημόνια. Όπως τονίζουν σε κοινή τους ανακοίνωση, η κινητοποίηση γίνεται “για να μην αφήσουμε κυβέρνηση και ΕΕ να χτυπήσουν τους πρόσφυγες και τα δικαιώματα τους και μαζί να οδηγήσουν στην απόλυση εκατοντάδες εργαζόμενους σε ΜΚΟ και «ωφελούμενους» των ΟΤΑ, που προσφέρουν υπηρεσίες στήριξης των προσφύγων σε στρατόπεδα και δομές μέσα στην πόλη”. Για την οργάνωση της κινητοποίησης έγιναν εξορμήσεις σε στρατόπεδα προσφύγων στην Αττική. Στο Σχιστό η εξόρμηση εξελίχθηκε σε μια συνέλευση 50 προσφύγων όπου συζητήθηκαν οι επερχόμενες επιθέσεις όπως και στον Ελαιώνα όπου έγινε πλούσια συζήτηση με τους πρόσφυγες και τους εργαζόμενους των ΜΚΟ. Αντίστοιχες εξορμήσεις έγιναν στο στρατόπεδο της Μαλακάσας και του Σκαραμαγκά. Από όλα αυτά τα σημεία ετοιμάζονται οργανωμένα κατεβάσματα στην κινητοποίηση.

Τρεις εργαζόμενοι σε ΜΚΟ μας μίλησαν για τη μάχη που δίνουν. Οι ίδιοι προτίμησαν να μην δημοσιευτούν τα ονόματά τους και η ΜΚΟ στην οποία εργάζονται. 

Τι κάνουν οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ και ποιά είναι η επίθεση που δέχονται;

Υ: Οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ κάνουν αυτό που δεν κάνει το κράτος, συνδράμουν τους πρόσφυγες κοινωνικά, νομικά, εκπαιδευτικά κλπ. Συναντούμε βέβαια και τα όρια του ρόλου μας γιατί δεν γίνεται να υποκαταστήσεις πλήρως το κράτος. Η επίθεση που δεχόμαστε αυτή τη στιγμή είναι η εξής: με το ψεύτικο επιχείρημα ότι η προσφυγική κρίση έχει τελειώσει, δομές κλείνουν αιφνίδια με αποτέλεσμα συνάδελφοι να οδηγούνται στην ανεργία και οι υπηρεσίες να μην παρέχονται πλέον.

Ψ: Το κράτος μη θέλοντας να καλύψει πάγιες και διαρκείς ανάγκες μέσα από δημόσιες υπηρεσίες, τις ανέθεσε στις ΜΚΟ, με υπεργολαβικό τρόπο, δημιουργώντας ένα παράλληλο κοινωνικό κράτος. Αυτό σήμαινε και αριθμητική αύξηση των εργαζόμενων στις ΜΚΟ. Αυτή τη στιγμή όμως βλέπουμε την άτακτη φυγή των ΜΚΟ και των χρηματοδοτών τους (ΕΕ και Διεθνείς Οργανισμοί). Ήδη ο Μουζάλας στις αρχές του Ιούνη δήλωσε ότι στην Ελλάδα θα μείνουν 25.000 πρόσφυγες εάν διατηρηθεί η συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας. Κάποιοι θα προωθηθούν στις χώρες της ΕΕ και οι υπόλοιποι θα απελαθούν. Αυτό ήταν η προεξαγγελία του σήμερα: μαζικές περικοπές κι απότομο σταμάτημα της κάλυψης αναγκών. Π.χ φεύγουν αυτή τη στιγμή από τα καμπ άνθρωποι που στηρίζουν τις μωρομάνες που πέρασαν το Αιγαίο κι εδώ κι 1,5 χρόνο ζουν σε συνθήκες εγκλεισμού στα στρατόπεδα. Λες κι αυτές οι γυναίκες δεν έχουν πλέον την ανάγκη να βρίσκεται δίπλα τους βρεφοκόμος, δάσκαλος κλπ. Παράλληλα μιλάμε για κλείσιμο δομών που οδηγεί ανήλικα παιδιά άστεγα στο δρόμο. Οι φορείς που περνάνε στο δημόσιο θα λειτουργούν στοιχειωδώς. Αυτό σημαίνει συνέπειες εργασιακά αλλά και στις παρεχόμενες υπηρεσίες. Στα νησιά η κατάσταση είναι πιο ακραία. Στη Μόρια σταμάτησε η παροχή τακτικής ιατρικής περίθαλψης.

Ω: Εργαζόμενος σε ΜΚΟ είναι ο ορισμός της ελαστικής εργασίας: εντατικοποίηση κι εργασιακή ανασφάλεια. Το 80% των εργαζόμενων στις ΜΚΟ κάνει πράγματα υπεράνθρωπα δουλεύοντας υπερωριακά. Οι διοικήσεις νοιάζονται μόνο για τους αριθμούς. Εμείς όμως νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους. Γι’ αυτό ζητάμε πλαισίωση στους εργαζόμενους που εκτίθενται σε κινδύνους φυσικούς, νομικούς και ψυχολογικούς.

Ψ: Η ελαστικότητα της εργασίας αποτυπώνεται στην ίδια την ποιότητα της δουλειάς μας. Συμβάσεις ορισμένου χρόνου 2-3 μηνών, χρόνος που με την υποστελέχωση των υπηρεσιών και τη γραφειοκρατία δεν αρκεί. Και όλα αυτά αφορούν σε εκατοντάδες πρόσφυγες σε μια διαδικασία εξοντωτική όπου καλούνται να ανακαλούν διαρκώς την τραυματική εμπειρία τους.

Στη δομή που δουλεύετε αντιμετωπίσατε απολύσεις;

Υ: Αντιμετωπίσαμε την ανακοίνωση της μη ανανέωσης συμβάσεων με το επιχείρημα της διακοπής χρηματοδότησης. Ανοίχτηκε το ζήτημα στους συναδέλφους και η αντιμετώπιση ήταν συλλογική. Τελικά μας ανακοίνωσαν ότι βρέθηκαν χρήματα για την παράταση των συμβάσεων. Το επιχείρημα ότι λεφτά δεν υπάρχουν δεν ισχύει. Από τη στιγμή που καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες πρέπει να βρουν τον τρόπο να τις καλύψουν. Διεκδικούμε προσλήψεις και συμβάσεις αορίστου χρόνου.

Ω: Είναι εύκολο οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ να πέσουν στην παγίδα/επιχείρημα ότι «η χρηματοδότηση έρχεται από αλλού, εξωτερικά, κι άρα τι να κάνουμε; Δεν έχουν». Νομίζω ότι η δική μας εμπειρία, αποδεικνύει το αντίστροφο και πάει να ανατρέψει αυτό το επιχείρημα.

Άρα αυτή τη στιγμή μιλάμε για μια εκστρατεία μαζικών απολύσεων στις ΜΚΟ;

Ψ: Ναι είναι γενικευμένο το φαινόμενο. Στα καμπ κλείνουν μαζικά υπηρεσίες. ΜΚΟ φεύγουν τελείως από την Ελλάδα. Ένα κομμάτι των συμβάσεων λήγει τμηματικά τους επόμενους μήνες κι η μαζική χρηματοδότηση λήγει στις 31/12. Από 1/1/18 θα μιλάμε για ολική κατάρρευση των υπηρεσιών.

Ω: Οι απολύσεις και το κόψιμο της χρηματοδότησης φέρνουν εργαζόμενους και πρόσφυγες στην ίδια κατάσταση. Τους μεν να αντιμετωπίζουν την ανεργία, τους δε την μη κάλυψη των αναγκών τους. Και οι δυο μένουν μετέωροι. Χρειάζεται μαζί να το παλέψουμε.

Πόσο πραγματικό είναι το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι έχει τελειώσει η προσφυγική κρίση; Τι υπάρχει πίσω από αυτό το επιχείρημα;

Υ: Από πίσω κρύβονται οι απελάσεις. Από πέρυσι το Μάρτη έχει υπογραφεί η συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας. Λέει στους πρόσφυγες ότι δεν θα μείνετε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη και θα αναγκαστείτε να υποστείτε τις παραβιάσεις που υφίστανται οι πρόσφυγες στην Τουρκία. Η Τουρκία για πολλούς λόγους δεν είναι ασφαλής χώρα: υπάρχουν άπειρες καταγγελίες από οργανώσεις για απελάσεις προς το Ιράν, τη Συρία κλπ. Όσο η Τουρκία χαρακτηρίζεται ασφαλής χώρα, αυτός ο χαρακτηρισμός μπορεί να επεκταθεί ακόμα περισσότερο. Να θεωρηθεί ασφαλής χώρα η Λιβύη, το Μαρόκο, η Αλγερία κλπ. Θέλουν να κρατήσουν έναν πολύ μικρό «διαχειρίσιμο» αριθμό προσφύγων εδώ. Αλλά ό,τι και να λένε οι πρόσφυγες δεν θα πάψουν να έρχονται. Ακόμα και σήμερα με κλειστά σύνορα στην ΕΕ, τον φράχτη στον Έβρο και την Frontex στα νησιά, πρόσφυγες εξακολουθούν να έρχονται. Οι ανάγκες εξακολουθούν να είναι έκτακτες.

Ψ: Δεν μπορούν να μιλάνε για τέλος της προσφυγικής κρίσης από τη στιγμή που ο πόλεμος συνεχίζεται (Αφγανιστάν, Συρία). Η προσφυγική κρίση μπορεί να σταμάτησε για τα δελτία ειδήσεων αλλά δεν σταμάτησε στην πραγματική ζωή.

Ω: Ο διαχωρισμός των προσφύγων βάσει της χώρας προέλευσης είναι ακραία ρατσιστικός, όσο και ο διαχωρισμός προσφύγων – μεταναστών. Δεν είσαι σε έκτακτη ανάγκη όταν π.χ έρχεσαι από αφρικανική χώρα που υδροδοτείται δυο φορές τη βδομάδα; Η ακραία φτώχεια δεν είναι λόγος μετανάστευσης; Η Αμυγδαλέζα είναι γεμάτη από άντρες από το Πακιστάν που ξέρεις εκ των προτέρων ότι δεν θα τους δώσουν δικαίωμα ασύλου.

Η παράδοση των κοινωνικών αναγκών στα χέρια των ιδιωτών με αφορμή το προσφυγικό και η επερχόμενη διάλυση των υπηρεσιών, όπως την περιγράφετε, πιστεύετε ότι δίνουν μια εικόνα για το πού οδηγούν οι ιδιωτικοποιήσεις;

Ψ: Η κάλυψη των αναγκών των προσφύγων από τις ΜΚΟ είναι σαφέστατα μια ιστορία ιδιωτικοποίησης με την κρατική ανοχή. Και το τι έγινε με τις χρηματοδοτήσεις είναι σκάνδαλο. Ότι τώρα ΜΚΟ σηκώνονται και φεύγουν είναι άλλο ένα δείγμα του τι σημαίνει η λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια: διαχείριση με άναρχο τρόπο και με σκοπό το κέρδος. Τώρα το κράτος έχει αρχίσει να αναλαμβάνει κάποια κομμάτια αλλά κι αυτό γίνεται με τρόπο που δεν είναι ο αναγκαίος. Με τη λογική ότι είμαστε σε καθεστώς μνημονιακής λιτότητας, το κράτος πάει να καλύψει ανάγκες... περικόπτοντας. Οι προσλήψεις είναι μια μεγάλη μάχη που είναι και κόντρα με το ίδιο το μνημόνιο. Χρειάζεται να διεκδικήσουμε η κάλυψη των αναγκών των προσφύγων να γίνεται από κρατικές υπηρεσίες όπου θα προσληφθούν όλοι οι ειδικευμένοι που δουλεύουν τώρα στις ΜΚΟ, με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας.