Ερ: Η απεργία των εργαζομένων στην καθαριότητα των ΟΤΑ ταρακούνησε την κυβέρνηση και ανέδειξε τη δύναμη του συνθήματος «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά». Πώς δώσατε αυτή τη μάχη στο δήμο Βριλησσίων;

Είναι μια μάχη που αφορά όλη την εργατική τάξη. Τις πρώτες μέρες των κινητοποιήσεων στα δύο γκαράζ του δήμου Βριλησσίων ακολούθησε μια θυελλώδης γενική συνέλευση των εργαζόμενων, με πλειοψηφική συμμετοχή όχι μόνο των συμβασιούχων αλλά και των μόνιμων. Σχεδόν 200 εργαζόμενοι σε σύνολο 240. 

Η συζήτηση έπιανε όλα τα ζητήματα μαζί: Ότι μόνιμοι, συμβασιούχοι και παρατασιούχοι είμαστε ένα πράγμα και παλεύουμε με λογική ενότητας και ενιαίο σωματείο. Ότι απολύσεις των συναδέλφων θα σημάνει εντατικοποίηση για τους υπόλοιπους. Αυτό ήταν το ένα κύριο σημείο που βγήκε από τη συνέλευση. Το άλλο ήταν ότι κάθε υπηρεσία, όχι μόνο η καθαριότητα, έχει ελλείψεις. Άρα το αίτημα του αγώνα είναι οι προσλήψεις και η μάχη αυτή αφορά όλους. Η συνέλευση αποφάσισε απεργία διαρκείας στην καθαριότητα. Οι εργαζόμενοι ανέλαβαν επιπλέον την ενημέρωση όλης της τοπικής κοινωνίας, με πανό στα γκαράζ και άλλα δημοτικά κτίρια.

Ερ: Πώς επηρέασαν οι εργαζόμενοι τις κινήσεις της Αριστεράς της περιοχής; Πώς στήριξε η πέρα από το ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά τον αγώνα τους;

Την επόμενη ημέρα, το έκτακτο δημοτικό συμβούλιο Βριλησσίων με θέμα τη στήριξη του αγώνα έγινε με τη μαζική συμμετοχή του σωματείου. Η «Δράση για μια άλλη πόλη», στην οποία συμμετέχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και η Λαϊκή Συσπείρωση, η παράταξη του ΚΚΕ, ενιαιομετωπικά κερδίσαμε μια ομόφωνη απόφαση συμπαράστασης χωρίς τα «ναι μεν αλλά» των καλοθελητών που πουλούσαν στήριξη αλλά ταυτόχρονα προειδοποιούσαν για την «υγειονομική βόμβα». Επιδιώξαμε να παλέψουμε ενωτικά με το ΚΚΕ, κάτω από την πίεση του μαζικού αγώνα στα γκαράζ: το πρωί στο χώρο εργασίας είχαμε βρεθεί με τους εργαζόμενους. Φαινόταν από τις τοποθετήσεις ότι παλεύουμε κοινά και έτσι συνεχίστηκε.

Η απεργία είχε μεγάλη συμμετοχή, όπως άλλωστε και πανελλαδικά. Η κυβέρνηση έκανε πίσω αλλά πέταξε το μπαλάκι τους δήμους, ενώ άφησε και το παραθυράκι ότι θα ανανεώσουν «όσους χρειάζονται». Η ενότητα των εργαζόμενων στον αγώνα και η μαζική τους παρουσία στα δημοτικά συμβούλια έπαιξαν ρόλο στην επαναπρόσληψη όλων στα Βριλήσσια και την ανανέωση και των 55 εργαζόμενων που οι συμβάσεις τους λήγουν τον Αύγουστο.

Ερ: Τι παρακαταθήκες άφησε αυτή η μάχη, τοπικά και συνολικά; Ποια θα είναι η συνέχεια και τα καθήκοντα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς μετά από αυτό το μεγάλο αγώνα;

Είναι ένας αγώνας που άφησε μεγάλες παρακαταθήκες. Δεν έχει τελειώσει, ούτε περιμένουμε μέχρι το Μάρτη του 2018 που θα λήξουν οι συμβάσεις και θα ξανανοίξει το ζήτημα. Ο αγώνας αυτός ανέδειξε τι σημαίνει «πάγιες και διαρκείς ανάγκες»: όχι μόνο η καθαριότητα, αλλά και τα ΚΑΠΗ, η φύλαξη σχολείων, η ύδρευση, το Βοήθεια στο σπίτι, ο Κρίκος (υπηρεσία του Δήμου για ΑμεΑ), το κοινωνικό παντοπωλείο, όλες οι υπηρεσίες του Δήμου χρειάζονται προσλήψεις.

Έχουν ήδη ανοίξει οι μάχες για προσλήψεις σε μια σειρά άλλους κλάδους όπως Εκπαίδευση και Υγεία. Έχουμε να συντονίσουμε όλα τα κομμάτια που αγωνίζονται με αυτό το κοινό αίτημα και πλέον έχουμε την εμπειρία των Δήμων για να δείξουμε πώς μπορεί να κατακτηθεί.

Πράγματι, μέσα στο Δήμο, τις άλλες υπηρεσίες αλλά ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα, όταν ανοίγει συζήτηση για αντίξοες συνθήκες εργασίας και καταπάτηση δικαιωμάτων, ακούμε διαρκώς «κάντο όπως οι εργαζόμενοι στους Δήμους»: δηλαδή με απεργία διαρκείας και κατάληψη.

Συνολικότερα, η απεργία αυτή έρχεται 2 χρόνια μετά το δημοψήφισμα, το ΟΧΙ στη λιτότητα, τις απολύσεις, όλα αυτά που σήμαιναν τα μνημόνια. Από τότε προσπαθούν να επιβάλουν το δόγμα ΤΙΝΑ: «δεν υπάρχει εναλλακτική» στο να πληρώσουν την κρίση οι εργάτες.

Οι Δήμοι δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, το δόγμα ΤΙΝΑ έχει σπάσει με μια σειρά κλάδους που όλο αυτό το διάστημα κινητοποιούνται. Κορυφώθηκε με μια μαζικότατη γενική απεργία στις 17 Μάη. Την πανεργατική που έδωσε την αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να παλέψουμε με κοινό στόχο τις μαζικές προσλήψεις. Όλη η εργατική τάξη καταλαβαίνει ότι έτσι μπορούμε να τσακίσουμε τη φτώχεια και την ανεργία.

Οι Δήμοι ήρθαν στην πρωτοπορία αυτού του κύματος αγώνων και συγκρούστηκαν. Ανάγκασαν την κυβέρνηση, τους πρωτεργάτες του «δεν υπάρχει εναλλακτική στην άμεση απόλυση 15 χιλιάδων εργαζόμενων», να πουν «8 μήνες ακόμα». Ήταν μια ρωγμή για τη μνημονιακή πολιτική. Η επαναστατική και αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει το επόμενο διάστημα να βαθύνει αυτή τη ρωγμή. Να βοηθήσει να οργανωθούν και να συντονιστούν οι αγώνες και να παλέψει για την κοινή δράση όλης της Αριστεράς.

Έχουμε μπροστά μας άμεσα ραντεβού. Το Σεπτέμβρη η Αριστερά θα βρεθεί μαζί με την εργατική τάξη και τα συνδικάτα στη ΔΕΘ, με το αίτημα για προσλήψεις. Αμέσως μετά, επειδή οι μάχες είναι και πολιτικές, χρειάζεται να οργανωθεί μαζική συμμετοχή των σωματείων των Δήμων στη διαδήλωση ενάντια στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής στις 16 Σεπτέμβρη. Το δημοτικό συμβούλιο Βριλησσίων, για παράδειγμα, έχει πάρει ομόφωνες αποφάσεις καταδίκης της ΧΑ. Στην έναρξη της δίκης το 2015 το σωματείο είχε συμμετάσχει στην αντιφασιστική απεργία και διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ. 

Τη συνέντευξη πήρε η Αφροδίτη Φράγκου