Η διαδήλωση καλεσμένη από την Καμπάνια Αντι-2004, που συμμετείχε η Πρωτοβουλία Γένοβα - η πρώτη κορύφωση μιας καμπάνιας χρόνων ενάντια στην τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα - καλύπτεται από όλα τα διεθνή μέσα που έχουν ήδη στρατοπεδεύσει στην Αθήνα, αλλά αποκρύπτεται πλήρως από τα ελληνικά.
Η δεύτερη κορύφωση ήρθε μετά την επίσημη πρόσκληση στον σφαγέα του Ιράκ, ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Πάουελ, να παραβρεθεί στην τελετή λήξης των αγώνων. Είχαν προηγηθεί στην ίδια την τελετή έναρξης κατά την διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης τα γιουχαΐσματα του κόσμου κατά την είσοδο της αμερικάνικης ομάδας. Η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο μέσα σε δυο μόλις μέρες κυκλοφορεί αφίσα/κάλεσμα για αντιπολεμική διαδήλωση και οργανώνει συνέντευξη τύπου. Η αστυνομία του Βουλγαράκη σε πέντε τουλάχιστον σημεία της Αθήνας συλλαμβάνει συνεργεία που κολλάνε την αφίσα και καλούν στο συλλαλητήριο. Στις 27 Αυγούστου το απόγευμα και παρά τις απειλές για απαγορεύσεις και την προκλητική παρουσία των ΜΑΤ γίνεται μια μαχητική, οργισμένη διαδήλωση στους δρόμους της Αθήνας με χιλιάδες κόσμο που παίρνει παγκόσμια δημοσιότητα. Την επόμενη μέρα όλα τα μεγάλα πρακτορεία έχουν ως πρώτη είδηση την ακύρωση της επίσκεψης Πάουελ στην Ελλάδα «λόγω των κινητοποιήσεων».
Εργατική τάξη
Μπορεί το κίνημα αυτό να μην κέρδισε στον άμεσο στόχο του, τη μη τέλεση των ολυμπιακών αγώνων, αλλά κατάφερε να συνεισφέρει σε δύο άλλα πράγματα: Το πρώτο, ότι οι κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή δεν μπόρεσαν ποτέ να ταπώσουν τις αντιστάσεις της εργατικής τάξης «λόγω Ολυμπιακών». Από την τεράστια πανεργατική του Γιαννίτση το 2001 ενάντια στο ασφαλιστικό μέχρι τις κινητοποιήσεις στην ΕΙΣΦ, στα ΕΛ.ΠΕ, στην Στατιστική Υπηρεσία ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τα ξεπουλήματα. Από το συγκλονιστικό αντιπολεμικό συλλαλητήριο στις 15 Φλεβάρη του 2003 μέχρι την πανευρωπαϊκή διαδήλωση ενάντια στην σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. στην Θεσσαλονίκη τον Ιούνη του 2003. Και από τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων αμέσως μετά την εκλογή Καραμανλή το Μάρτη του 2004 μέχρι τις απεργίες των εργαζόμενων στα ΕΚΑΒ, τις συγκοινωνίες και τους ξενοδοχοϋπάλληλους λίγες μέρες πριν το ξεκίνημα των Ολυμπιακών αγώνων, η εργατική τάξη στην Ελλάδα δεν «έκατσε καλά».
Το δεύτερο αφορά τη γέννηση ενός μαζικού κινήματος σε μια σειρά από γειτονιές, όπου αγωνιστές ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος έφτιαξαν τοπικές επιτροπές που προσπάθησαν είτε να μπλοκάρουν τα ολυμπιακά έργα, είτε εφόσον έγιναν, να εμποδίσουν την «αξιοποίησή» τους μέσα από το ξεπούλημα των εγκαταστάσεων για Μολ, «συνεδριακά κέντρα» και άλλες ιδιωτικές επενδύσεις - στο Ελληνικό, τον Αγιο Κοσμά, του Ζωγράφου, το Γαλάτσι, το Σχοινιά και σε μια σειρά άλλες «ολυμπιακές ζώνες».
Τα σημερινά κινήματα πόλης έχουν τις ρίζες τους στις μάχες εκείνων των ημερών, με αρκετές από αυτές να είναι ακόμα σε εξέλιξη. Η κληρονομιά της αντίστασης απέναντι στην προπαγάνδα της άρχουσας τάξης έχει πλέον διαχυθεί σε όλη την εργατική τάξη. Αυτή είναι και η επιτυχία όλων όσων πάλεψαν ενάντια στην τέλεση των ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα, που τότε λοιδορήθηκαν από τους κοντυλοφόρους των κυβερνήσεων και της άρχουσας τάξης, για να δικαιωθούν πανηγυρικά σήμερα.