Στις 18 Σεπτέμβρη κατατέθηκε για συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής το νομοσχέδιο για την αναγνώριση ταυτότητας φύλου. Σκοπός του νομοσχεδίου είναι να αρθούν οι ιατρικές, ψυχιατρικές και άλλες προϋποθέσεις για την αλλαγή του φύλου και του ονόματος στα επίσημα έγγραφα των τρανς ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν ως μέλος του φύλου με το οποίο αυτοπροσδιορίζονται, αλλά μένει στα μισά. Αποκλείει ανήλικα και έγγαμα άτομα, απαιτεί δικαστική απόφαση και αφήνει ερωτηματικά στο θέμα των παιδιών, αν το άτομο που αλλάζει τα έγγραφά του είναι ήδη γονέας ή κηδεμόνας.

Στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν προβάλει δικαιολογίες για τις επιλογές αυτές όπως ότι μπορεί από την αλλαγή εγγράφων να προκύψει ομόφυλο ζευγάρι πράγμα που δεν προβλέπεται (!) ή δικαιολογίες που κινούνται στο μήκος κύματος της δήλωσης του Αλέξη Τσίπρα πριν γίνει πρωθυπουργός, «δεν έχει αποφανθεί η επιστήμη». 

Στην πραγματικότητα το ερώτημα δεν είναι διαδικαστικό, ούτε βρίσκεται στα χέρια της «επιστήμης». Είναι το ερώτημα του αυτοπροσδιορισμού. Αυτή είναι η διεκδίκηση και το θεμελιώδες δικαίωμα των τρανς ανθρώπων: να μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα, χωρίς την κρίση τρίτων και χωρίς περιορισμούς το φύλο και το όνομα με τα οποία θα ζουν την καθημερινή τους ζωή. Και αυτό είναι το αίτημα που το κίνημα και η Αριστερά πρέπει να υπερασπιστεί άνευ όρων για να κοπεί σαν γόρδιος δεσμός και κάθε «πρόβλημα» σαν αυτά που επικαλείται η κυβέρνηση. 

Η ψήφιση του νομοσχεδίου για την ταυτότητα φύλου θα είναι μια νίκη του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, αλλά η διεκδίκηση των τρανς δικαιωμάτων πηγαίνει ακόμα πιο μακριά. Στη μάχη για να ενσωματωθούν στο ΕΣΥ και την κοινωνική ασφάλιση οι ανάγκες των τρανς για τις επεμβάσεις επαναπροσδιορισμού φύλου αλλά και στη μάχη για την ανατροπή του συστήματος που βασίζεται στην εκμετάλλευση και παράγει καταπίεση και τρανσφοβικές διακρίσεις. 

Διαβάστε περισσότερα στο άρθρο «Trans: η επιλογή φύλου είναι δική τους», στο τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου του περιοδικού «Σοσιαλισμός από τα κάτω» που κυκλοφορεί.