Πολιτισμός
Aναγέννηση (Ωδή)
Πρώην Πράσινο βουνό τροφή των παιδικών ματιών,
που γέμιζες τα πρωινά μου με τους πολύχρωμους ήχους σου,
γιατί σωπάσαν οι πλαγιές σου;
Oμορφο βουνό που μούλεγαν οι μεγάλοι
πώς θάσαι πάντα ζωντανό και πρόσχαρο
πουν' οι αρωματικές ανάσες σου;
Στάχτη και κάρβουνο γεννούν τα σπλάχνα σου
κι ο αγέρας γύρω σου, μυρίζει θάνατο και εγκατάλειψη…
Πράσινο βουνό, τροφή της πεταλούδας
που γεννιόταν για να πιει τις στάλες της βροχής
που άστραφταν στο κορμί σου, πουν' η πάχνη σου;
Πόσα ξάγρυπνα πουλιά ψάχνουν για το καμμένο σπιτικό τους θρηνώντας για το χαμένο Φθινόπωρο;
Για τα μαυρισμένα κλαδιά που θα φεύγουν για τις χωματερές,
σπρωγμένα από τον πένθιμο χορό των ρυακιών;
Ποιος κλέβει χρόνια τώρα το τραγούδι της ζωής
απ’΄το στόμα των φτερωτών αγγέλων που το λαλούν,
για να το κάνει θρήνο στις αρρωστημένες ορχήστρες
ενός παράλογου κόσμου;
Πράσινο βουνό, ξεκουράσου μα μην κοιμηθείς για πάντα
όσο κι αν σε πλήγωσαν οι άφρονες!..
Eχεις ρίζες πολύ βαθιές ως την καρδιά σου!..
Το αίμα σου κρυμμένο εκεί, μουρμουρίζει ακόμα
τα αρχέγονα τραγούδια της δημιουργίας…
Σκύψε, κι άκουτα… Eχουν αποστολή
ταγμένη απ'το δημιουργό του Σύμπαντος
γραμμένη σε πολύχρωμο πάπυρο, όπως τα λουλούδια…
Γράφει: - Eσείς βουνά, θα πρασινίζετε ξανά
μετά την καταστροφή γιατί οι ρίζες σας
κρατούν το μυστικό της δημιουργίας, στα ασύμμετρα χέρια τους!..
Kαι σεις θάλασσες, θα ξαναγεμίζετε με χιλιάδες
σπόρους ζωής, που θα ερωτεύονται μεταξύ τους
τραγουδώντας μετά την καταιγίδα, που αφανίζει τα παρελθόντα…
Kαι τα μέλλοντα, αγιασμένα από την καθαρότητα του λόγου μου, θα παλέψουν για την επιβίωση!..
Γι αυτό πρώην πράσινο βουνό, μην κοιμάσαι!..
Ξεκουράσου μονάχα, για να μας δώσεις ξανά το τραγούδι σου
βάζοντας τις νιογέννητες πευκοβελόνες,
να γράψουν στον αέρα, τους καινούργιους στίχους της ζωής!..
Eφη Γιακανίκη-Kοκόλια