Συνεντεύξεις
Η Ευγενία Κουνιάκη μας θυμίζει πώς έσπασε ο φόβος

Η Ευγενία Κουνιάκη μιλάει στους δημοσιογράφους μετά την επίθεση

Στοχοποίηση της Ευγενίας στην εφημερίδα Στόχος

 

Κατά την έναρξη της 194ης συνεδρίασης της δίκης της Χρυσής Αυγής που διεξαγόταν στο Εφετείο, το γνωστό τάγμα εφόδου του Δεβελέκου επιτέθηκε σε τρεις γυναίκες, μία εκ των οποίων η δικηγόρος Ευγενία Κουνιάκη, μέλος της πολιτικής αγωγής στη δίκη. Το τάγμα από νωρίς περιπολούσε το χώρο γύρω από την είσοδο του δικαστηρίου, απειλώντας και τραμπουκίζοντας διερχόμενους. 

Μετά την επίθεση το τάγμα εφόδου αποχώρησε συνοδεία MAT κατευθυνόμενο προς τα «γραφεία» της ναζιστικής οργάνωσης στη Μεσογείων, χωρίς να αντιμετωπίσει κανένα εμπόδιο. Η αστυνομία άργησε τόσο να κάνει τις προσαγωγές, που δεν μπορεί κανείς να μη σκεφτεί ότι θέλησε να δώσει το περιθώριο στην ομάδα του Δεβελέκου να εξαφανιστεί.

H παρουσία του τάγματος του Δεβελέκου στο Εφετείο δεν είναι τυχαία: είναι αυτό που, από τότε που το κίνημα κέρδισε τη μάχη να μεταφερθεί η δίκη στο κέντρο της Αθήνας τον Ιούνη του 2016, ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάνει επιθέσεις σε αντιφασίστες και αντιφασίστριες και προκαλεί επεισόδια στους χώρους του δικαστηρίου. Εκτός από το να φοβίσουν όποιον θέλει την καταδίκη των δολοφόνων ναζί, με αυτές τις τραμπούκικες τακτικές προσπαθούν να γυρίσουν τη δίκη πίσω στην απομόνωση του Κορυδαλλού. Δεν θα τους περάσει!

Από την ανακοίνωση της ΚΕΕΡΦΑ


Η επίθεση του τάγματος εφόδου μπροστά από τα δικαστήρια ήταν τυφλή ή είχε στο στόχαστρο εσένα;

Θεωρώ ότι ήταν και τα δύο. Δεν χτύπησαν μόνο εμένα αλλά και δύο άλλες κοπέλες. Οι χρυσαυγίτες τρέξανε εναντίον ενός περαστικού που μπήκε στο τρόλεϊ. Όταν φωνάξαμε να κλείσουν οι πόρτες για να προστατευθεί γυρίσανε εναντίον μας. Υπάρχουν τα αντανακλαστικά του κόσμου που δεν τους θέλει πουθενά και γι’ αυτό ξεκίνησαν την επίθεση σε βάρος περαστικών. Μετά με αναγνώρισαν και ενδεχομένως να επέλεξαν να με χτυπήσουν.

Τι έχει προηγηθεί; Από πού σε γνωρίζουν;

Το πρώτο περιστατικό που είχε γίνει ήταν το Σεπτέμβρη του 2010. Είχα πάει στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα να δω δύο Αφγανούς που κρατούνταν, θύματα επίθεσης. Μιλάμε για την περίοδο που τα θύματα γίνονταν αυτομάτως κατηγορούμενοι. Αν δεν είχαν χαρτιά τους κρατούσαν και διοικητικά. Υπήρχε συγκέντρωση χρυσαυγιτών που τότε παρουσιάζονταν σαν «αγανακτισμένοι πολίτες» που διαπληκτίζονται με «Αφγανούς εγκληματίες».

Όταν βγήκα από το τμήμα και καθώς μιλούσα με τον διερμηνέα εμφανίζονται 2-3 και αρχίζουν να βρίζουν χυδαία. Δεν κυκλοφορούσε κόσμος, ήταν βράδυ. Προφανώς η αστυνομία ήταν που ειδοποίησε τους χρυσαυγίτες. Σε δευτερόλεπτα έρχεται η Σκορδέλη με ντουντούκα και 30-40 άτομα πίσω. Πετάνε αυγά και απειλούν. Μπαίνω στο τμήμα, ζητάω από τους αστυνομικούς να γίνουν συλλήψεις, αλλά δέχομαι απειλές και από αυτούς. Αρνήθηκαν να δεχτούν την μήνυση και να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση.

Υπήρχε μια κλιμάκωση των επιθέσεων εκείνη την περίοδο εν όψει των δημοτικών εκλογών του Δεκέμβρη 2010 στις οποίες έβγαλαν για πρώτη φορά δημοτικό σύμβουλο.

Ένα χρόνο μετά μαχαιρώθηκε ένας άλλος Αφγανός. Δύο μάρτυρες, ένας εκ των οποίων κι αυτός θύμα, ήταν στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, όπου και πήγα. Μείναμε στο τμήμα μέχρι τις 3 ή 4 το βράδυ με μέλη της Αφγανικής Κοινότητας. Έξω από το τμήμα ήταν η Σκορδέλη και ο Μαρκουλάκης σε συμπαράσταση του συλληφθέντος Λουκιανού που είχε μαχαιρώσει το ένα θύμα. Με πολλή πίεση του άλλου θύματος που τους υπέδειξε ως μέλη της ομάδας που επιτέθηκε, συνελήφθησαν κι αυτοί. Μέχρι εκείνη την ώρα είχαν δείξει τρομακτική άνεση μπροστά στην αστυνομία. Έκαναν με τη σειρά τους μήνυση σε βάρος των Αφγανών με αποτέλεσμα τα θύματα να κρατηθούν στο ίδιο κελί με τους θύτες και να δέχονται τρομερές απειλές.

Για πολύ καιρό κανένα δικαστήριο δεν ήθελε να δικάσει αυτή την υπόθεση. Επικρατούσε πολύς φόβος. Οι αναβολές δίνονταν σωρηδόν παρόλο που απαγορεύονται τόσες πολλές. Η δίκη έγινε 6 χρόνια μετά, δηλαδή φέτος το καλοκαίρι, όπου οι τρεις χρυσαυγίτες του τάγματος εφόδου του Αγίου Παντελεήμονα καταδικάστηκαν σε 3 χρόνια ο καθένας: Μαρκουλάκης και Λουκιανός για φυσική αυτουργία και Σκορδέλη για ηθική.

Η καταδίκη του τάγματος της Σκορδέλη είχε μεγάλη σημασία και για τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Έπαιξε ρόλο η δράση του αντιφασιστικού κινήματος σε αυτή;

Η ίδια η σύλληψη της Σκορδέλη ήταν τομή εκείνη την εποχή. Ήταν σε μια περίοδο που δεν γίνονταν αυτά. Δε συλλαμβάνονταν χρυσαυγίτες και ιδίως για επιθέσεις σε μετανάστες. Ήταν περίοδος έξαρσης της ρατσιστικής βίας για τον Άγιο Παντελεήμονα. Βγαίναν στην πλατεία Αττικής, στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα, στις λαϊκές αγορές, σειρά επιθέσεων και πογκρόμ σε μετανάστες και πρόσφυγες. Δεν είναι τυχαίο ότι κάθονταν έξω από το τμήμα το βράδυ της σύλληψής τους, ήταν δείγμα της ασυλίας τους.

Για τη σύλληψη έπαιξε ρόλο η επιμονή του θύματος. Με τη σειρά του ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε αυτοπεποίθηση γιατί είχε εμπιστοσύνη στο κίνημα, καθώς ήταν ένας από τους Αφγανούς που έδωσαν μάχη για το άσυλο ένα ολόκληρο διάστημα και κέρδισαν. Ήξερε ότι δεν είναι μόνος και ότι έχει ένα κομμάτι κόσμου πίσω του που στηρίζει τους μετανάστες. Η ΚΕΕΡΦΑ είχε προβάλει και στηρίξει τις κινητοποιήσεις των Αφγανών και ιδιαίτερα την απεργία πείνας στα Προπύλαια που ξεκίνησε αρχές του 2011, είχε παίξει ρόλο στην οργάνωση της συμπαράστασης στους Αφγανούς. Αυτή την αυτοπεποίθηση είχε και πίστευε ότι αν το παλέψουμε μπορούμε να το κερδίσουμε.

Ο Άγιος Παντελεήμονας ήταν κομβικό σημείο για τη Χρυσή Αυγή, στο να απλώσουν την εγκληματική τους δράση. Είχαν εκεί τα τότε κεντρικά γραφεία της Δηλιγιάννη. Μετά το 2012 η δράση της οργάνωσης στην περιοχή αυτή έπεσε, όχι μόνο γιατί έριξαν το βάρος πιο νότια, στον Πειραιά, το Πέραμα και το Κερατσίνι αλλά γιατί μετά τη δίωξη η ίδια η Σκορδέλη μαζεύτηκε. Η δράση του κινήματος έπαιξε ρόλο στο να υπάρξει δίωξη και η δίωξη έκανε τη Χρυσή Αυγή να αποσυρθεί. Αυτό δείχνει και τη σημασία της δίκης σήμερα, που μείωσε τη δράση της Χρυσής Αυγής σε πανελλαδικό επίπεδο και μία καταδίκη θα τη διαλύσει.

Η επίθεση έξω από το Εφετείο δείχνει όμως ότι η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να επανεμφανιστεί.

Ναι, στα πλαίσια του πανικού και της κρίσης της όμως. Πέρα από την ίδια την αντίφαση δράσης και λόγου που εξ ορισμού έχει η Χρυσή Αυγή, έχουν πίεση και εσωτερική και εξωτερική, εσωτερική σε σχέση με την εικόνα τους προς τα μέλη και εξωτερική σε σχέση με την ποινική δίωξη. Το τάγμα εφόδου του Δεβελέκου είναι το κομμάτι του Πειραιά που είναι το τελευταίο σκληρό κομμάτι μελών που της έχει μείνει. Είναι αυτό με το οποίο θέλουν να ξαναπαίξουν ρόλο. Ήθελαν να δείξουν στα μέλη τους ότι «είμαστε ακόμη εδώ». Είναι ένδειξη κι αυτού που είπε σαν μάρτυρας στη δίκη ο Δ. Ψαρράς, ότι δεν μπορούν να είναι τελείως αδρανείς. Από την άλλη, η πίεση της δίωξης και του κινήματος είναι τέτοια που πολύ πιο δύσκολα πλέον περνάνε στα ψιλά τέτοιες επιθέσεις.

Η στάση της αστυνομίας μετά την επίθεση έξω από το Εφετείο ποια ήταν;

Αυτοί που μας χτύπησαν δεν ήταν στους προσαχθέντες που μας έφεραν για αναγνώριση. Η αστυνομία αρχικά είχε πει ότι προσήγαγε 35 άτομα. Μας έδειξαν 25. Στο μεταξύ είχαν έρθει και οι βουλευτές. Δεν ξέρω αν τους άφησαν να φύγουν μετά την προσαγωγή ή αν είχαν ήδη διαφύγει. Χρονικά σίγουρα τους έδωσε τα περιθώρια. Αμέσως μετά το χτύπημα, που το έκανε ένα κομμάτι χρυσαυγιτών που είχε περάσει στην απέναντι μεριά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, ήταν εμφανές ότι είχε γίνει επίθεση, μας έβλεπαν οι αστυνομικοί με τα αίματα. Παρόλα αυτά τους άφησαν να περάσουν και να αναμειχθούν με τους υπόλοιπους. Αλλά και καθώς έφευγαν όλοι μαζί προς τα γραφεία, η αστυνομία καθυστέρησε πάρα πολύ να κάνει κάποια κίνηση.