Πριν 30 χρόνια, στις 14 Νοεμβρίου του 1987, γινόταν στην Αθήνα ένα μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων με τις περισσότερες σχολές να είναι υπό κατάληψη. Αυτό το συλλαλητήριο χτυπήθηκε άγρια από τα ΜΑΤ αλλά το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο από την επιδίωξη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, οι καταλήψεις γενικεύτηκαν.
Οι φοιτητικές καταλήψεις του 1987 ενάντια στις μεταρυθμίσεις του τότε υπουργού Παιδείας Αντώνη Τρίτση ήταν μία από τις πιο λαμπρές σελίδες του φοιτητικού κινήματος με πολλαπλή σημασία.
Ήταν το πρώτο μεγάλο κύμα καταλήψεων στις σχολές μετά τις καταλήψεις του ‘79 που δημιούργησε νέα γενιά ριζοσπαστικοποίησης που αναζωογόνησε την αντικαπιταλιστική αριστερά στις σχολές και μαζικοποίησε τις Αριστερές Συσπειρώσεις Φοιτητών, τα σχήματα της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς στις σχολές.
Ήταν η συνέχεια των μεγάλων εργατικών αγώνων απέναντι στη δεύτερη τετραετία του ΠΑΣΟΚ που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 1985 με τη στροφή της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου στη λιτότητα και στο χτύπημα των συνδικάτων.
Τη σκυτάλη των φοιτητικών καταλήψεων θα πάρει η απεργία διαρκείας των καθηγητών που θα νικήσει αναγκάζοντας τη κυβέρνηση σε συνεχείς υποχωρήσεις και ανασχηματισμούς στο υπουργείο Παιδείας.
Η ριζοσπαστικοίηση της φοιτητικής νεολαίας εκείνη την περίοδο δημιούργησε ένα ισχυρό αντικαπιταλιστικό πόλο μέσα στις σχολές που ήρθε σε σύγκρουση με τη ρεφορμιστική πολιτική της ΚΝΕ που ήταν ενάντια στις καταλήψεις. Αυτή η σύγκρουση έπαιξε ρόλο στο να "βοηθήσει" ολόκληρα κομμάτια της ΚΝΕ να σπάσουν με τον ρεφορμισμό δύο χρόνια αργότερα, το 1989, με αφορμή τη δημιουργία της κυβέρνησης Τζανετάκη, ανοίγοντας το δρόμο για τη δημιουργία των σχημάτων της ΕΑΑΚ.
Οι φοιτήτριες και της φοιτητές της μικρής τότε ΟΣΕ (από όπου προήλθε το ΣΕΚ) παίξαμε πρωτοπόρο ρόλο σ' αυτό το κίνημα των φοιτητικών καταλήψεων, μεγαλώσαμε αριθμητικά και στις σχολές και στις γειτονιές και κυρίως οι ιδέες της επαναστατικής αριστεράς αποκτήσανε μεγαλύτερο ακροατήριο με την ταυτόχρονη κρίση του ΠΑΣΟΚ και την πτώση των καθεστώτων του κρατικού καπιταλισμού στην Ανατολή. Και αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο για τη δεκαετία του ‘90.