Κλείστε τις βάσεις Παγώστε το χρέος

Οι ίδιες κυβερνήσεις που βομβαρδίζουν τους μισθούς και τις συντάξεις μας με τα «Μνημόνιά» τους, τώρα βομβαρδίζουν τη Λιβύη. Όπως ο Στρος-Καν του ΔΝΤ έβγαινε και έλεγε κατάμουτρα στις δικές μας πανεργατικές απεργίες «Μην αντιδράτε, είμαι ο γιατρός και θα σας χειρουργήσω για το καλό σας, είτε θέλετε είτε όχι», το ίδιο κάνουν ο Ομπάμα, ο Σαρκοζί και ο Κάμερον απέναντι στους εξεγερμένους της Λιβύης: «Σας βομβαρδίζουμε για το καλό σας, για να σας σώσουμε από τον Καντάφι, έστω κι αν εσείς λέγατε ΟΧΙ στην ξένη επέμβαση».

Τα πρόσωπα άλλαξαν, αντί για τον συντηρητικό Μπους και τον «προοδευτικό» Μπλερ ήρθε ο συντηρητικός Κάμερον και ο «προοδευτικός» Ομπάμα, αλλά η πολιτική των ιμπεριαλιστικών πολέμων με «ανθρωπιστικό» προσωπείο συνεχίζεται. Η ίδια ψεύτικη προπαγάνδα που μιλούσε για επεμβάσεις με σκοπό τη σωτηρία των λαών του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, της Σομαλίας σερβίρεται ξαναζεσταμένη για την Λιβύη σήμερα. Αλλά με κάθε ώρα που περνάει το προσωπείο τσαλακώνεται από την ίδια την πραγματικότητα. Ακόμα και οι συμβιβασμένοι του Αραβικού Συνδέσμου αναγκάζονται να ψελλίζουν ότι νόμιζαν πως η επέμβαση θα γινόταν για τη σωτηρία αμάχων και όχι για το μακέλεμά τους με πυραύλους και βόμβες.

Δεν είναι ώρα για να ψελλίσουμε μισόλογα «αποστασιοποίησης», όπως κάνει η κυβέρνηση του Παπανδρέου για να καλύψει τη συμμετοχή της και σε αυτό το έγκλημα. Είναι ώρα για ξεκάθαρο και βροντερό ΟΧΙ στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη και στην ελληνική εμπλοκή σε αυτήν. Και είναι ώρα για να συνδέσουμε το ΟΧΙ στα πολεμικά εγκλήματα με το ΟΧΙ στα οικονομικά εγκλήματα του Παπανδρέου και των συμμάχων του.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δίπλα στο αίτημα «ΟΧΙ στο διαρκές Μνημόνιο» που διαιωνίζει τη λιτότητα, βάζουμε το αίτημα «ΟΧΙ στις στρατιωτικές ‘διευκολύνσεις’» που διαιωνίζουν τον πόλεμο. Δίπλα στη διεκδίκηση «Παγώστε το χρέος», ανοίγουμε ξανά την απαίτηση «Κλείστε τις βάσεις». Όπως παλιά φωνάζαμε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», τώρα φωνάζουμε ξανά «ρήξη με το Ευρώ και την ΕΕ, ρήξη με τις συμμαχίες ΗΠΑ, Ισραήλ, ΝΑΤΟ και ΕΕ».

Βαρβαρότητες

Πρόκειται για επιστροφή στο παρελθόν; Ξέρουμε πολύ καλά ότι τα παπαγαλάκια της Κυβέρνησης και της δεξιάς έχουν έτοιμες τις συκοφαντίες για την Αριστερά ότι έχει «πολιτική – ρετρό». Είναι πρόκληση να μιλάνε για «ρετρό» αυτοί που συμμετέχουν στο πισωγύρισμα της ανθρωπότητας στις βαρβαρότητες της αποικιοκρατίας, των «προτεκτοράτων» και της ξένης κατοχής.

Στην πραγματικότητα, κάθε βήμα για να συνδεθεί το απεργιακό με το αντιπολεμικό κίνημα είναι βήμα προς το μέλλον. Το κίνημα που έβγαλε δέκα πανεργατικές απεργίες ενάντια στα «σύμφωνα σταθερότητας» μέσα σε δεκατρείς μήνες μπορεί να γίνει ακόμα πιο δυνατό παλεύοντας ενάντια στην επίθεση στη Λιβύη. Μπορεί να συνδεθεί με το κύμα των αραβικών επαναστάσεων που τόση έμπνευση έδωσε στους εργάτες και στη νεολαία σε όλο τον κόσμο.

Η εξέγερση της Πλατείας Ταχρίρ που γκρέμισε τον Μουμπάρακ, την κολώνα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στον αραβικό κόσμο, δεν τα έκανε όλα αυτά για να δει τις ΗΠΑ και τους αγγλογάλλους να ξαναμπαίνουν στη Λιβύη. Η αντίσταση στην ιμπεριαλιστική επέμβαση ανοίγει νέα φάση στις αραβικές επαναστάσεις και μαζί με το αντιπολεμικό κίνημα στη Δύση μπορεί να τσακίσει αυτά τα βρόμικα σχέδια. Αυτό το Σάββατο στο Λονδίνο ετοιμάζονται για τη μεγαλύτερη διαδήλωση ενάντια στη νέα λιτότητα του Κάμερον και πάνε με συνθήματα για να γίνει η Πλατεία Τραφάλγκαρ σαν την Ταχρίρ. 

Στην τελευταία πανεργατική της 23 Φλεβάρη τα συνθήματα για το Κάιρο και την Ταχρίρ ήταν από τα πιο δημοφιλή. Το απόγευμα της Τρίτης, την ώρα που η Εργατική Αλληλεγγύη πήγαινε στο τυπογραφείο, το πανεργατικό συλλαλητήριο της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ μετατρεπόταν με πρωτοβουλίες από τα κάτω και σε αντιπολεμικό με πορεία μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία. Πρέπει να το κάνουμε ξεκίνημα για κλιμάκωση του κινήματος: Κάιρο –  Αθήνα – Παρίσι – Λονδίνο μαζί ενάντια στη λιτότητα και τον πόλεμο, μέχρι τη νίκη.