Εργατικό κίνημα
Κάτω τα χέρια απ’ τα σωματεία

Απεργία ενάντια στον ν.330 το 1976

Η κυβέρνηση σε συνεργασία με την τρόικα ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή νομοσχέδιο που σχεδόν απαγορεύει τη κήρυξη απεργίας από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Για να κηρύξει απεργία ένα πρωτοβάθμιο σωματείο θα πρέπει να ψηφιστεί από το 50% συν 1 των μελών του. Ανάλογος περιορισμός δεν θα προβλέπεται στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές ομοσπονδίες, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο τον έλεγχο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των Παναγόπουλων και υπονομεύοντας την πίεση που μπορεί να ασκεί η βάση. 

Μέχρι τώρα σύμφωνα με τον νόμο 1264/82, προβλέπεται ότι για να προκηρύξει ένα πρωτοβάθμιο σωματείο απεργία χρειάζεται στην συνέλευση που θα αποφασίσει για την απεργία, να είναι παρόν το 1/3 των μελών του. Αν δεν συγκεντρώσει την απαραίτητη απαρτία, μπορεί να επαναλάβει την συνέλευση και αυτή τη φορά έχει την δυνατότητα να προκηρύξει απεργία με παρόντες το 1/4 των μελών αλλά σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει η πρόταση για απεργία να συγκεντρώσει τα 3/4 των παρόντων στη συνέλευση.

Οι υπερασπιστές της επίθεσης ισχυρίζονται ότι πρόκειται για μια διαδικασία που θα φέρει περισσότερη δημοκρατία στα σωματεία. Πρόκειται όμως για το αντίθετο. Εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία απλώνονται σε γεωγραφική εμβέλεια που μπορεί να περιλαμβάνει το σύνολο της χώρας, να έχουν χιλιάδες μέλη ή τα μέλη τους να εργάζονται υπερεντατικοποιημένα σε κυλιόμενες βάρδιες όλο το 24ωρο. 

Σωματεία όπως η ΕΤΕ-ΔΕΗ, η ΠΕΤ-ΟΤΕ, στις Τράπεζες κλπ έχουν πάνω από 5000 μέλη το καθένα. Το σωματείο των οδηγών της ΕΘΕΛ έχει επίσης χιλιάδες. Τα σωματεία στην Ιντρακόμ ή στη Wind, με μεγάλη ιστορία απεργιακών αγώνων, έχουν δυνάμεις σε όλη τη χώρα. Υπάρχουν ΕΛΜΕ ή σύλλογοι Δασκάλων με πάνω από 1000 μέλη. Το ίδιο ισχύει στους "καλλικρατικούς" δήμους ή σε νοσοκομεία του μεγέθους Ευαγγελισμού, Γεννηματά κλπ. Στην ΕΙΝΑΠ, το παναττικό σωματείο των γιατρών, μόνο στις εκλογές ψήφισαν σχεδόν 4.000 μέλη. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τη δυσκολία να συγκεντρωθούν το σύνολο σχεδόν των χιλιάδων μελών σε μια συνέλευση, για να ψηφίσουν πάνω από τους μισούς το αν θα αγωνιστούν απεργιακά. Η απαίτηση να έχουν το 50%+1, για να θεωρηθεί νόμιμη η απόφαση για απεργία, πρακτικά εκμηδενίζει την δυνατότητα για απεργία.

Προαπαιτούμενο

Αυτή η επίθεση δεν έρχεται τυχαία ως προαπαιτούμενο για το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης. Για να πετύχουν τα τεράστια αιματοβαμμένα πλεονάσματα, χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερες περικοπές και μέτρα λιτότητας – όσο κι αν προσπαθούν να τα χρυσώσουν με κοινωνικά μερίσματα. Έχουν μπροστά τους έναν τεράστιο κατάλογο ιδιωτικοποιήσεων από το νερό και την ενέργεια, μέχρι τα τρένα και τα λεωφορεία. 

Αν κάποιος μπορεί να βάλει φρένο σε όλα αυτά είναι η εργατική τάξη. Και η καρδιά της εργατικής τάξης είναι τα πρωτοβάθμια σωματεία. Εκεί που μπορεί να συμμετέχει άμεσα η βάση, να οργανώνει συνελεύσεις, να αποφασίζει τους αγώνες της. Και να βάζει τις πιέσεις και στα ανώτερα συνδικαλιστικά κλιμάκια, αναγκάζοντάς τους να βγάζουν κλαδικές και πανεργατικές απεργίες. Έτσι φτάσαμε στους μεγάλους απεργιακούς αγώνες όλη την τελευταία δεκαετία που έφτασαν να στέλνουν κυβερνήσεις στα αζήτητα. Έτσι συνεχίζουν και σήμερα. Το ΣΕΛΜΑ για παράδειγμα, ένα πρωτοβάθμιο σωματείο με κομβικό όμως ρόλο στη λειτουργία του Μετρό της Αθήνας, είναι αυτό που παίρνει στην πλάτη του τον αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα των ΜΜΜ και τη μείωση της προσβασιμότητάς του από του φτωχούς με τα νέα εισητήρια. Κάλεσε σε συντονισμό τα υπόλοιπα πρωτοβάθμια, έβγαλε απεργιακές κινητοποιήσεις, άνοιξε τις μπάρες. Αντίστοιχα τα πρωτοβάθμια σωματεία των νοσοκομείων. Βγάζουν στάσεις εργασίας για τις 29/11, στοχεύοντας σε κοινό μέτωπο μόνιμων και συμβασιούχων για την κατάκτηση του δικαιώματος σε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Και αναγκάζουν υψηλότερα συνδικαλιστικά κλιμάκια –όπως η ΠΟΕΔΗΝ ή η ΟΕΝΓΕ– να κινητοποιηθούν και να εξαγγείλουν κι αυτές απεργιακές κινητοποιήσεις για τις 23/11. 

Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί να σταματήσει ιδιωτικοποιήσεις, να κερδίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, να κατακτήσει συλλογικές συμβάσεις, να μπλοκάρει τις μνημονιακές επιθέσεις. Με αυτή τη δύναμη θέλουν να ξεμπερδεύουν.

“Χρειάζεται να σημάνει συναγερμό σε κάθε χώρο δουλειάς” υπογραμμίζει ο Συντονισμός Ενάντια στα Μνημόνια. “Αλίμονο αν αφήσουμε τα πρωτοβάθμια σωματεία στο έλεος του κάθε δικαστή να κρίνει αν μια απεργία είχε το 50% συν 1 για να προκηρυχτεί. Οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες μέσα στους χώρους δουλειάς έχουμε μόνο μια επιλογή: άμεσα ξεσηκωμός για πανεργατική απεργία ενάντια σ' αυτή την επίθεση. Και διαρκής αγώνας για το δυνάμωμα του συνδικαλισμού μέσα στους χώρους δουλειάς, για σωματεία, επιτροπές και συντονισμούς παντού.

Αυτή η μάχη είναι κρίσιμη και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφεθεί στην πραγματοποίηση απλά μια κινητοποίησης όταν θα ψηφίζεται στη Βουλή. Αντίθετα θα πρέπει να σημάνει απεργιακό ξεσηκωμό σε κάθε χώρο δουλειάς. Με συνελεύσεις, εξορμήσεις, ενημερώσεις να οργανώσουμε τους χώρους, απαιτώντας Απεργία ΤΩΡΑ για να μην τους αφήσουμε να τσακίσουν το δικαίωμα στην απεργία.

Δεμένες

Να βάλουμε μπροστά το ξεδίπλωμα των αγώνων για να υπερασπίσουμε τις δουλειές μας, για συλλογικές συμβάσεις, για να σπάσουμε τη λιτότητα και να κερδίσουμε προσλήψεις, για να σώσουμε τα ταμεία μας και τις συντάξεις. Και αυτές οι μάχες είναι δεμένες με την σύγκρουση για να μην περάσει το χτύπημα στον συνδικαλισμό και την απεργία. 

Οι δύο ταυτόχρονες μάχες σημαίνουν την οργάνωση όλων των χώρων από τα κάτω. Για να βοηθήσουμε να οργανωθεί και να ξεδιπλωθεί η δυναμική των εργατών απέναντι στις επιθέσεις και ταυτόχρονα για να δυναμώσουμε την οργάνωση των εργατών μέσα στους χώρους δουλειάς. Αυτήν την μάχη δίνει το Συντονιστικό των Νοσοκομείων οργανώνοντας τους χώρους της Υγείας πανελλαδικά, και δίνοντας την μάχη για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα νοσοκομεία ενάντια στις περικοπές. 

Αυτήν την προσπάθεια κάνει συνολικά ο Συντονισμός Ενάντια στα Μνημόνια που προχωράει στις 17 Δεκέμβρη στην πανελλαδική του Συνέλευση στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου της Αθήνας”. 


Πανελλαδική Συνέλευση 17/12

Ξεκίνησε η καμπάνια του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια, ενάντια στον αντιαπεργιακό νόμο που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες που συσπειρώνονται στο Συντονισμό εξέδωσαν ενημερωτικό 4σέλιδο για την επίθεση στα πρωτοβάθμια σωματεία και το δικαίωμά τους στην απεργία και ήδη έχουν ξεκινήσει εξορμήσεις και εκδηλώσεις σε χώρους δουλειάς. Σταθμός στην καμπάνια θα είναι η Πανελλαδική Συνέλευση Εργατικής Αντίστασης που οργανώνει ο Συντονισμός, την Κυριακή 17 Δεκέμβρη, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθήνας (Ακαδημίας 50).

“Κάναμε εξόρμηση με την προκήρυξη του Συντονισμού στο Ερρίκος Ντυνάν, έναν χώρο που η εργοδοσία έχει ήδη ξεκινήσει επιθέσεις τέτοιου τύπου, βάζοντας περιορισμούς στους εργαζόμενους στη δυνατότητα συνδικαλισμού τους” μεταφέρει στην Ε.Α ο Κώστας Πολύδωρος, εργαζόμενος στην Ιδ.Υγεία. “Συζητάγαμε με εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων για την ανάγκη ξεσηκωμού προκειμένου να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας και καλούσαμε στην πανελλαδική συνέλευση της 17 Δεκέμβρη. Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο. Με το σωματείο ιδιωτικών κλινικών θα κάνουμε το Σάββατο 25/11, συγκέντρωση - εξόρμηση στο ΙΑΣΩ και με το σχήμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στον κλάδο, την ΑΣΚΥ, προγραμματίζουμε εκδήλωση για τις εργασιακές σχέσεις και τον αντισυνδικαλιστικό νόμο, μέσα στο Δεκέμβρη”.


Συζητήσεις για τον αντιαπεργιακό νόμο

Τετάρτη 22/11
Ευαγγελισμός, τεχνικά συνεργεία, 7:30πμ
ΕΡΤ, 1μμ
 
Πέμπτη 23/11
Μετρό, αμαξοστάσιο Σεπόλια 11πμ
(με τη στήριξη του ΣΕΛΜΑ)
 
Δευτέρα 4/12
Ηθοποιοί, θέατρο Σταθμός 3μμ 
(οργανώνεται από την Ανατρεπτική Συσπείρωση Ηθοποιών)