Τον Αύγουστο του 1936 έγινε η πρώτη από τις διαβόητες Δίκες της Μόσχας (η τελευταία έγινε τον Μάρτη του 1938) στις οποίες εξοντώθηκε σχεδόν ολόκληρη η “παλιά φρουρά” των μπολσεβίκων, οι άνθρωποι που είχαν χτίσει το κόμμα, είχαν πρωταγωνιστήσει στην Επανάσταση του 1917 και στις μάχες που ακολούθησαν. Όταν ο Τρότσκι έγραφε ότι ένα “ποτάμι αίματος χωρίζει τον μπολσεβικισμό από τον σταλινισμό” κυριολεκτούσε.
Αυτός, ο οργανωτής του Οκτώβρη, επαναστάτες σαν τον Μπουχάριν και ήρωες του εμφυλίου όπως ο Τουχατσέφσκι ήταν τα πιό γνωστά θύματα. Όμως υπήρχαν και χιλιάδες άλλοι. Η Εργατική Αλληλεγύη δημοσιεύει τις φωτογραφίες κάποιων από αυτούς, που πάρθηκαν ενώ ήταν κρατούμενοι και λίγο πριν οδηγηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Συνοδεύονται με σύντομα βιογραφικά σημειώματα. Αυτές τις φωτογραφίες τις ανακάλυψε και τις διέσωσε ο βρετανός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Κινγκ και τις δημοσίευσε στο βιβλίο Red Star Over Russia – A Visual History of the Soviet Union from 1917 to the Death of Stalin.
Γκριγκόρι Ζινόβιεφ. Μέλος του κόμματος από το 1901, στενός φίλος του Λένιν. Επικεφαλής της Τρίτης Διεθνούς και της κομματικής οργάνωσης της Πετρούπολης/Λένινγκραντ 1919-1926. Εκτελέστηκε στις 24 Αυγούστου 1936 μετά την πρώτη από τις δίκες της Μόσχας όπου ήταν ο βασικός κατηγορούμενος.
Λεβ Κάμενεφ. Γεννήθηκε το 1883, μέλος του ΣΔΕΚΡ από το 1901, μπολσεβίκος από το 1903 και ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Λένιν. Το 1917 αντιτάχτηκε στις Θέσεις του Απρίλη και στην κατάληψη της εξουσίας τον Οκτώβρη. Όμως, στη συνέχεια έπαιξε ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επανάσταση, κατέχοντας σημαντικές θέσεις ευθύνης ανάμεσα τους και το ανάλογο του πρωθυπουργού. Τον Αύγουστο του 1936 σύρθηκε στην πρώτη από τις δίκες της Μόσχας και δολοφονήθηκε αμέσως μετά τη λήξη της.
Καρλ Ράντεκ. Γεννημένος το 1885, μέλος των Μπολσεβίκων από το 1917, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής 1919-24. Ηγετικό στέλεχος της Κομιντέρν, πρύτανης του Κομμουνιστικού Πανεπιστήμιου των Λαών της Άπω Ανατολής. Δολοφονήθηκε στις 19 Μάη 1939.
Ιβάν Σμιρνόφ. Γεννήθηκε το 1881 εντάχτηκε στο ΣΔΕΚΡ το 1899 και ήταν μπολσεβίκος από το 1903. Εργάτης, συνελήφθη κάμποσες φορές. Το 1917 έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επανάσταση στη Σιβηρία, όπου αργότερα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου θα γινόταν επικεφαλής της θρυλικής 5ης Στρατιάς, που τσάκισε τον αντεπαναστατικό στρατό του Κολτσάκ. Έμεινε γνωστός ως “ο Λένιν της Σιβηρίας”. Επίτροπος Επικοινωνιών από το 1922, ήταν από τους πρωταγωνιστές της Αριστερής Αντιπολίτευσης από το 1923 και μετά. Το 1924 μετά το θάνατο του Λένιν απαίτησε δημόσια την απομάκρυνση του Στάλιν από την θέση του γραμματέα (ο μόνος που το έκανε). Εκτελέστηκε μετά την πρώτη Δίκη της Μόσχας το 1936.
Γκριγκόρι Σοκόλνικοφ. Γεννήθηκε το 1888 και έγινε μπολσεβίκος το 1905. Επέστρεψε το 1917 στην Πετρούπολη μαζί με τον Λένιν, στο περίφημο “σφραγισμένο τρένο”. Ήταν αυτός που ανέλαβε να φέρει σε πέρας την κρατικοποίηση των τραπεζών μετά την Επανάσταση του Οκτώβρη. Ήταν επίσης επικεφαλής της αντιπροσωπείας των Σοβιέτ στις διαπραγματεύσεις του Μπρεστ Λιτόφσκ και υπέγραψε για λογαριασμό τους την ομώνυμη συνθήκη με την Γερμανία. Πολιτικός Επίτροπος σε μονάδες του Κόκκινου Στρατού στον Εμφύλιο, ήταν Επίτροπος Οικονομικών και αντιπρόεδρος της Γκοσπλάν (της Κρατικής Επιτροπής Σχεδιασμού) στη δεκαετία του '20. Ο Σοκόλνικοφ δολοφονήθηκε στη φυλακή.
Λεονίντ Σερεμπριάκοφ. Γεννήθηκε το 1888. Μέλος του μπολσεβίκικου κόμματος από το 1905. Οργάνωσε το Πολιτικό Τμήμα στον Κόκκινο Στρατό που ήταν αρμόδιο για την παρακολούθηση των τσαρικών αξιωματικών που είχαν επιστρατευτεί. Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής των μπολσεβίκων το 1920. Φίλος του Τρότσκι, ήταν υπεύθυνος για το “παράνομο” τυπογραφείο της Ενωμένης Αντιπολίτευσης το 1927. Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε την 1 Φλεβάρη 1937.
Κριστιάν Ρακόφσκι. Γεννήθηκε το 1873 και ήταν από τους σημαντικότερους σοσιαλιστές των Βαλκανίων με δράση και στη Ρουμανία και στην Βουλγαρία. Στενός φίλος του Τρότσκι συμμετείχε στο αντιπολεμικό συνέδριο του Τσίμερβαλντ το 1915 και φυλακίστηκε στη Ρουμανία. Πήγε στην επαναστατημένη Ρωσία το 1917, εντάχτηκε στους μπολσεβίκους, έγινε μέλος της ΚΕ του κόμματος και πρόεδρος της κυβέρνησης των Σοβιέτ από το 1919 μέχρι το 1923. Οδηγήθηκε με εξωφρενικές κατηγορίες στη τρίτη από τις Δίκες της Μόσχας τον Μάρτη 1938 και εκτελέστηκε το 1941.
Βαγκαρσιάκ Τερ-Βαγκανιάν. Γεννήθηκε το 1893, αποβλήθηκε δυο φορές από τη σχολή που σπούδαζε στο Μπακού για επαναστατική δράση, και εντάχτηκε στο κόμμα των μπολσεβίκων το 1912. To 1917 εκλέχτηκε γραμματέας της οργάνωσης των μπολσεβίκων στη Μόσχα. Ήταν αντιπρόσωπος στο 2ο Συνέδριο των Σοβιέτ. Μετά την επανάσταση ήταν διευθυντής του περιοδικού “Κάτω από το λάβαρο του Μαρξισμού” και έγραψε την πρώτη βιογραφία του Γ. Πλεχάνοφ, του “πατέρα του ρώσικου μαρξισμού”. Το 1927 έγραψε μια παμφλέτα που κατέρριπτε συστηματικά το “λιβάνισμα” μιας επίσημης βιογραφίας του Στάλιν. Ο Στάλιν δεν του το συγχώρεσε ποτέ. Ο Βαγκανιάν δολοφονήθηκε στις 24 Αυγούστου του 1936 μετά την πρώτη Δίκη της Μόσχας.
Γκριγκόρι Εβντοκίμοφ. Εργάτης, μέλος των Μπολσεβίκων από το 1903. Κομισάριος στον Κόκκινο Στρατό στα χρόνια του εμφύλιου. Ηγέτης των συνδικάτων της Πετρούπολης το 1922. Αντιπρόεδρος του Σοβιέτ της Πετρούπολης 1923-25. Εκτελέστηκε στις 24 Αυγούστου του 1936.
Ιβάν Μπακάγιεφ. Μέλος των Μπολσεβίκων από το 1906. Επικεφαλής της GPU στο Λένινγκραντ και μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής του Κόμματος, συνεργάτης του Ζινόβιεφ. Συλλαμβάνεται μετά τη δολοφονία του Κίροφ το 1934. Εκτελέστηκε στις 24 Αυγούστου του 1936.
Νικολάι Μπουχάριν
Μιχαήλ Τουχατσέφσκι
Λέον Τρότσκι