Η πλημμύρα στην Μάνδρα με τους 23 νεκρούς έφερε στην επιφάνεια το τεράστιο ζήτημα των μπαζωμένων ρεμάτων της Αττικής. Ωστόσο η τεράστια αυτή καταστροφή που βούλιαξε στην λάσπη χιλιάδες κατοικίες μόλις 20 χλμ δυτικά της Αθήνας φαίνεται να μην παραδειγματίζει ούτε την κυβέρνηση, ούτε τις περιφέρειες και τις κατά τόπους δημοτικές αρχές.
Παρά τις συνεχιζόμενες τραγωδίες των τελευταίων δεκαετιών με δεκάδες νεκρούς από πλημμύρες στις εργατογειτονιές του Ρέντη και της Νίκαιας, του Μοσχάτου, του Περιστεριού, κ.α, τα μπαζώματα και η κάλυψη των ρεμάτων παραμένει ο βασικός τρόπος αντιμετώπισης ενός από τους φονικότερους κινδύνους της Αττικής.
Τέτοια είναι και η περίπτωση του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας όπως αναδείχτηκε στην πολύ μαζική εκδήλωση που οργάνωσε η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μ. Ρέματος Ραφήνας στις 25/1. Στην εκδήλωση υπογραμμίστηκε σε όλους του τόνους και με επιστημονικά στοιχεία η ακαταλληλότητα των έργων που σχεδιάζονται στο Μεγάλο Ρέμα ως προς την αντιπλημμυρική προστασία και την προστασία του περιβάλλοντος.
Ομιλητές στην εκδήλωση ήταν ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος, Αγρονόμος, Τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ και Μελετητής ιστορικού δικτύου ρεμάτων Αττικής από το Σύλλογο ΡΟΗ, ο Δημήτρης Ζαρρής, Πολιτικός Μηχανικός – Υδρολόγος, ο Αντώνης Λαζαρής, Βιολόγος, η Ροδούλα Κωνσταντινίδου, Γεωλόγος Μηχανικός από το Δίκτυο για τη διάσωση του ρέματος Πικροδάφνης και η Εμμανουέλα Τερζοπούλου, Χημικός από την Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.
Όπως τόνισαν οι ομιλητές στην εκδήλωση οι σχεδιασμοί για την κάλυψη (εγκιβωτισμό) του ρέματος δεν εξασφαλίζουν ούτε την αντιπλημμυρική προστασία των κατοίκων ούτε την προστασία του οικοσυστήματος του Μ. Ρέματος. “Έχουμε χρέος να διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος και όχι να τα μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές. Έχουμε την ικανότητα και τα εργαλεία. Χρειάζεται οριοθέτηση στις γραμμές πλημμύρας, ειδικές χρήσεις γης στις παραρεμάτιες περιοχές. Να ενεργοποιηθεί η τράπεζα γης για απομάκρυνση και αποζημίωση όσων κατοικιών βρίσκονται εντός της πλημμυρικής ζώνης και κινδυνεύουν”, ανέφερε ο Δ. Θεοδοσόπουλος. “Όσο σκληρότερη η διευθέτηση τόσο μειώνεται η διείσδυση των υδάτων και αυξάνεται η ταχύτητά τους”, εξήγησε αντικρούοντας τις μελέτες περί κάλυψης και εγκιβωτισμού του ρέματος ο Δ. Ζαρρής.
Οικοσύστημα
“Το ίδιο το ποτάμι, που είναι γνωστό στην Παλαιοντολογία λόγω της ανεύρεσης των πρώτων ευρημάτων της Πικερμικής Πανίδας, καθώς και το ζωντανό οικοσύστημά του που περιλαμβάνει 100 είδη πουλιών απειλούνται σήμερα από ολική εξαφάνιση με τα έργα που ανήγγειλε το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών. Η αποψίλωση που σχεδιάζουν και το μεγάλο κατασκευαστικό έργο από συρματοκιβώτια με πέτρες όχι μόνο δεν προσφέρουν αντιπλημμυρική προστασία, αντίθετα θα ακυρώσουν την κατείσδυση των επιφανειακών νερών με αποτέλεσμα τις πλημμύρες”, τόνισε ο Α. Λαζαρής.
Στο ίδιο μήκος κύματος η Ρ. Κωνσταντινίδου υπογράμμισε πως “τα συρματοκιβώτια δεν είναι οικολογική λύση και δεν δίνουν τη δυνατότητα στο οικοσύστημα να επανακάμψει”, ενώ αναφέρθηκε και στις αρνητικές συνέπειες του εγκιβωτισμού στον άνθρωπο, στο κλίμα, στη ρύπανση, στον υπόγειο υδροφορέα.
Για την απαρχαιωμένη αντίληψη διαχείρισης των ρεμάτων, τα δαπανηρά (104 εκατ. Ευρώ κοστίζει μόνο η 1η φάση) και καταστρεπτικά για το περιβάλλον έργα και αντιτάσσοντας σχεδιασμούς και παρεμβάσεις σύγχρονης ολιστικής φιλοπεριβαλλοντικής λογικής, μίλησε η Ε. Τερζοπούλου καλώντας τον κόσμο να δώσει το παρόν στο Περιφερειακό Συμβούλιο, όπου το επόμενο διάστημα θα κριθεί η σχετική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που συνοδεύει τα σχεδιαζόμενα έργα του υπουργείου.