Η οργή για την εκλογή του Τραμπ στην Αμερικάνικη κοινωνία δεν άφησε έξω ούτε τη μεγαλύτερη βιομηχανία θεάματος, το Χόλιγουντ. Η τελευταία ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ «φωτογραφίζει» καυστικά τα έργα και ημέρες του Τραμπ χρησιμοποιώντας ένα ιστορικό ανάλογο: Την έκθεση του Πενταγώνου για τον πόλεμο του Βιετνάμ το 1971, που αποκάλυπτε τον κυνικό τυχοδιωκτισμό όλων των Αμερικάνικων κυβερνήσεων σε έναν πόλεμο που ήξεραν ότι είχαν από χέρι χαμένο αλλά συνέχιζαν για να διασώσουν το γόητρο των ΗΠΑ. Η έκθεση βγήκε τελικά στον αέρα μέσω της «Washington Post» και αποτέλεσε μεγάλο χαστούκι για τον Νίξον και προπομπό του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ που σήμανε την οριστική του πτώση.
Η ταινία είναι ένα καλογυρισμένο πολιτικό θρίλερ που υμνεί την ελευθερία του Τύπου να ενημερώνει τους πολίτες ακόμη και κόντρα στις πολιτικές επεμβάσεις των «από πάνω». Παρακολουθεί από κοντά την εκδότρια της «Post» Κέι Γκρέιαμ και τον διευθυντή της Μπεν Μπράντλι, ο οποίος συμπυκνώνει τη θέση του στη φράση: «Ο μόνος τρόπος να διασφαλίσεις το δικαίωμα στην ελευθερία του Τύπου είναι δημοσιεύοντας».
Ωστόσο η εφημερίδα ετοιμάζεται να εισαχθεί στο χρηματιστήριο για να εξασφαλίσει ρευστό και οι πιέσεις των τραπεζιτών να μην φτάσει σε «ακρότητες» λειτουργούν πάνω στην ιδιοκτήτρια, όπως λειτουργούν και όλες οι διασυνδέσεις με το πολιτικό κατεστημένο. Η ρήξη έρχεται μετά από ταλαντεύσεις και ο αντίκτυπος ταρακουνάει το σύμπαν, στοιχείο που απεικονίζεται πολύ ωραία με τον θόρυβο που προκαλούν οι γραφομηχανές που έχουν πάρει φωτιά...
Το πιο σημαντικό ίσως είναι το μήνυμα ότι δεν είναι τα πάντα προκαθορισμένα και τετελεσμένα, ακόμα αν έχεις μπροστά σου τους πιο ισχυρούς του πλανήτη, την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τη CIA. Ένα τυχαίο περιστατικό, όπως η διαρροή μιας επτασφράγιστης έκθεσης, τσάκισε την κυβέρνηση της Νο 1 χώρας, επιβεβαιώνοντας τους αντιπολεμικούς διαδηλωτές που δεν παρέλειψε να δείξει η ταινία, θυμίζοντας τις διεργασίες που είχαν πυροδοτηθεί μέσα στην κοινωνία.
Oι παραλληλισμοί με την εποχή Τραμπ είναι επίκαιροι και παρακολουθώντας το «Τhe Post» εμπνέεται η διάθεση ότι ο εχθρός δεν είναι παντοδύναμος.