Μετά τις συγκλονιστικές εικόνες που προέκυψαν στο δικαστήριο στη δίκη της Χρυσής Αυγής με την ανάγνωση των πρώτων εγγράφων για την υπόθεση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, το δικαστήριο χάνει μια ολόκληρη εβδομάδα συνεδριάσεων. Η συνεδρίαση της 15/3 ακυρώθηκε λόγω υποχρεώσεων που προέκυψαν για κάποια από τα μέλη της έδρας, μετά από απόφαση της διοίκησης του Εφετείου για παρουσία τους σε αστικό δικαστήριο μια φορά το μήνα για 2 ώρες το πρωί. Εάν η συγκεκριμένη δικάσιμος είχε οριστεί για το χώρο του Εφετείου, θα είχε γίνει κανονικά από τις 11πμ και μετά. 

Η μόνιμη μεταφορά και αποκλειστική διεξαγωγή της δίκης στο Εφετείο είναι πάγιο αίτημα του αντιφασιστικού κινήματος και της πολιτικής αγωγής από την αρχή της δίκης, τον Απρίλη του 2015. Μετά από συνεχείς κινητοποιήσεις, στα τέλη του Ιούνη του 2016 παραχωρήθηκε η αίθουσα τελετών του Εφετείου, ωστόσο το Υπουργείο έδωσε το περιθώριο στη διοίκηση να ορίζει κάποιες δικάσιμες το μήνα πίσω στον Κορυδαλλό. Με το πέρασμα των μηνών εξελισσόταν μια διελκυστίνδα ανάμεσα στους δύο χώρους, με την πλάστιγγα να γέρνει το τελευταίο διάστημα συντριπτικά προς τη διεξαγωγή στον Κορυδαλλό.

Πέρα όμως από τον χώρο της δίκης, εγείρεται πλέον πιο επιτακτικά το ίδιο το ζήτημα του ρυθμού διεξαγωγής της. Η επιτάχυνση που έχει επιτευχθεί (10-11 δικάσιμες το μήνα) δεν πρέπει να διακινδυνεύεται με καμία αφορμή. 

Το αντιφασιστικό κίνημα παλεύει για να τσακίσει την οργανωμένα εγκληματική δράση της ναζιστικής οργάνωσης από τη δεκαετία του ‘90. Την εικόνα ότι οι ναζί είναι κίνδυνος για την κοινωνία την είχε το κίνημα πολύ πριν κινητοποιηθούν οι θεσμοί του κράτους, και πάλεψε ώστε αυτή η συμμορία να φτάσει να δικαστεί. Μετά από σχεδόν 3 χρόνια δίκης, και τις επιπλέον εγκληματικές δράσεις που έχει κάνει η Χρυσή Αυγή παρά την οπισθοχώρησή της, η πολιτεία δεν έχει πια καμία δικαιολογία να αμφισβητεί το ότι αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Οι πάνω από 140 μάρτυρες, και πλέον τα δεκάδες έγγραφα, κάνουν όλο και πιο φανερό ότι έχουμε να κάνουμε για μια εγκληματική οργάνωση κάτω από έναν μανδύα «κόμματος». 

Δεν είναι τυχαίο που σε κάθε μια από τις τελευταίες δικάσιμες ακούγεται από την υπεράσπιση η παράκληση «να αραιώσουν λίγο οι δικάσιμες»: τα συντριπτικά στοιχεία, σε συνδυασμό με τη διαρκή πίεση του κινήματος που κλείνει τα «γραφεία» το ένα μετά το άλλο, απονομιμοποιούν δικάσιμο τη δικάσιμο τη ναζιστική συμμορία και φέρνουν τους κατηγορούμενους ένα βήμα πιο κοντά στην καταδίκη.

Επιπλέον, η δημοσιότητα της δίκης είναι αλληλένδετη με το σταθερό ρυθμό της, όπως είναι δεμένη και με τη διεξαγωγή της στο κέντρο της Αθήνας. Όσες φορές έχουν υπάρξει δύο και τρία ραπόρτα μέσα στη βδομάδα, από αντίστοιχο αριθμό συνεδριάσεων, είχαν τεράστια επιρροή στη δημόσια συζήτηση. Ταυτόχρονα από την αίθουσα του Εφετείου, αλλά και στις κινητοποιήσεις στον εξωτερικό χώρο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας έχουν περάσει δεκάδες οργανώσεις, συλλογικότητες, συνδικάτα, φοιτητικοί σύλλογοι και κοινότητες μεταναστών μεταφέροντας στη συνέχεια την εικόνα της δίκης σε μεγάλα στρώματα εργατών και φοιτητών. 

Επόμενες δικάσιμοι