Αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα
STOP στις φασιστικές επιθέσεις: Κάτω τα χέρια από την Πολιτική Αγωγή - Τσακίστε τα τάγματα εφόδου

Πειραιάς, Παρασκευή 2 Μάρτη

Η επίθεση τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής στον ΕΚΧ Φαβέλα στον Πειραιά την περασμένη Κυριακή ήταν δολοφονική. Μόνο από τύχη δεν θρηνούμε νέα θύματα. Η απαίτηση του αντιφασιστικού κινήματος για ισόβια καταδίκη των ναζί, για να κλείσουν τα γραφεία-ορμητήριά τους παντού, γίνεται πιο επείγουσα από ποτέ.

Η Εργατική Αλληλεγγύη μίλησε με δύο από τους συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών: τον Τάκη Ζώτο, μέλος επίσης της Πρωτοβουλίας για το Κλείσιμο των Γραφείων-Ορμητηρίων των νεοναζί της Χρυσής Αυγής και την Ευγενία Κουνιάκη, η οποία τον περασμένο Οκτώβρη είχε δεχτεί επίθεση τάγματος εφόδου έξω από το Εφετείο της Αθήνας.


 

Τάκης Ζώτος

Με την επίθεση στη Φαβέλα, η Χρυσή Αυγή επανέλαβε τον εαυτό της. Ήταν μια πολύ τυπική επίθεση με όλα τα χαρακτηριστικά του τρόπου δράσης της που έχουμε συναντήσει σε προηγούμενες επιθέσεις, πχ στο Συνεργείο στην Ηλιούπολη, έναν αντίστοιχο κοινωνικό χώρο ή το αναρχικό στέκι Αντίπνοια στα Πετράλωνα. Και εκεί οι επιθέσεις ήταν από μεγάλες ομάδες, με αιφνιδιασμό, με τα ίδια φονικά εργαλεία, με απόλυτη δήλωση ταυτότητας, με χτυπήματα στο κεφάλι, με παράγγελμα λήξης το “τέλος χρόνου” και συντεταγμένη αποχώρηση. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία λοιπόν ότι η επίθεση στη Φαβέλα ήταν από τη συγκεκριμένη οργάνωση.

Το ότι ο Μιχαλολιάκος βγήκε την επόμενη μέρα και αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με την επίθεση, είναι επίσης τυπικό για την οργάνωση. Από τη δολοφονία Φύσσα που αρνήθηκαν ότι ο Ρουπακιάς ήταν δικός τους και την απέδωσαν σε έναν “οπαδικό τσακωμό”, μέχρι το Συνεργείο που ενώ συμμετέχει ο Λαγός με το βουλευτικό του αυτοκίνητο, ο Μίχος με τη μηχανή του και τους φωτογραφίζουν –εν αγνοία τους εννοείται- αυτοί το αρνούνται. Πρόκειται δηλαδή για την τυπική προσπάθεια να γλυτώσουν τις ποινικές ευθύνες. Απευθύνεται, όμως, και στο εσωτερικό των μελών της, λέγοντάς τους “σας καλύπτουμε”.

Η πρώτη εικόνα που σχηματίζει κανείς είναι ότι ξαναβγήκε η Χρυσή Αυγή στο δρόμο και οργανώνει επιθέσεις γιατί είναι δυνατή. Δεν ισχύει. Είναι η απομόνωση και η αδυναμία που τη φτάνει εκεί. Η πρώτη απόδειξη, αν μιλάμε για τον Πειραιά, είναι ότι μόλις πριν δεκαπέντε μέρες έκλεισαν τα γραφεία της στο Πέραμα. Και δεν πρόκειται για οποιαδήποτε γραφεία, μετά της Νίκαιας ήταν το βασικό ορμητήριο για τις επιθέσεις σε όλη την περιοχή. Η τοπική Περαμάτος οργάνωσε την επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, ήταν η βασική συνιστώσα του τάγματος που επιτέθηκε στο ΠΑΜΕ. Ήθελε η οργάνωση να τα κρατήσει με νύχια και με δόντια, αλλά δεν μπορεί πια. Και το καλύτερο είναι ότι στην επόμενη γωνία, ακριβώς στα πενήντα μέτρα, το ψαράδικο του Άχμετ από τους Αιγύπτιους αλιεργάτες παραμένει ανοιχτό.

Διπλή απάντηση

Η δεύτερη απόδειξη είναι ο Ασπρόπυργος. Είναι το άλλο σημείο όπου έχουν γραφεία με οργανωμένες επιθέσεις στους μετανάστες πέρσι. Δύο μεγάλα τοπικά συλλαλητήρια οδήγησαν στη σύλληψη επτά ανθρώπων από τους οποίους κάποιοι προφυλακίστηκαν. Και ακολούθησε απεύθυνση στον Άρειο Πάγο για την ενοποίηση των δικογραφιών. Η διπλή αυτή απάντηση, του κινήματος και η δικαστική, σημαίνει ότι οκτώ μήνες τώρα, με εξαίρεση μία απόπειρα τον περασμένο Οκτώβρη, οι επιθέσεις έχουν ανακοπεί. Η μόνη δραστήρια ομάδα που έχει μείνει ακόμα στη Χρυσή Αυγή είναι στον Πειραιά και γι’ αυτό έχουμε εμφανίσεις εκεί.

Η δίκη έχει παίξει καθοριστικό ρόλο. Αν δεν υπήρχε η δίκη, η εικόνα θα ήταν εντελώς διαφορετική. Θα σήμαινε την συνέχιση της απόλυτης ασυλίας που απολάμβανε πριν τη δολοφονία Φύσσα. Προφανώς, η επίθεση στη Φαβέλα αποτελεί μια κλιμάκωση που δεν πρέπει καθόλου να υποτιμούμε. Είναι αποτέλεσμα της δυνατότητας που της έδωσαν τα πρόσφατα εθνικιστικά συλλαλητήρια, μέσα από τα οποία προσπάθησε να κερδίσει ξανά νομιμοποίηση. Είναι αποτέλεσμα της ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης που αποκλείει τους πρόσφυγες στα στρατόπεδα, δίνοντάς της ευκαιρίες να κρύβεται πίσω από “αγανακτισμένους” όπως έκανε πχ με την είσοδο των προσφυγόπουλων στα σχολεία.

Και βέβαια ανοίγει πολλά ερωτηματικά για την κυβέρνηση, την αστυνομία, τη δικαιοσύνη. Η επίθεση στην Ελευθερία είναι η δεύτερη σε δικηγόρο της Πολιτικής Αγωγής. Κι όμως δεν έχει γίνει καμία ενέργεια. Η επίθεση στην Ευγενία Κουνιάκη έγινε από το ίδιο τάγμα, του Πειραιά, έξω από το Εφετείο. Ενώ έχει αναγνωριστεί ένας από τους δράστες, άμεση δικαστική απάντηση δεν έχει υπάρξει, δεν έχει καν προχωρήσει η υπόθεση, να προσδιοριστεί.

Η υπόθεση του Ασπρόπυργου έχει προχωρήσει αρκετά, περιμένουμε τον προσδιορισμό της δίκης τόσο των ανήλικων όσο και των ενήλικων δραστών, ενώ υπάρχουν δύο ακόμα υποθέσεις που δεν έχουν προχωρήσει γιατί αναζητούνται οι δράστες. Προχωράει όμως κι αυτή με αρκετά αργούς ρυθμούς σε σχέση με το τι ήταν οι επιθέσεις, συχνές, μαζικές, σκληρές. Κανονικά θα έπρεπε να έχουμε τελειώσει κι εμείς δεν έχουμε ξεκινήσει ακόμα.

Η Φαβέλα είναι επίσης ακραία περίπτωση γιατί μπορούσαμε να έχουμε θύματα, η Ελευθερία είναι χτυπημένη στο πίσω μέρος, στην κορυφή του κεφαλιού. Επίσης το συγκεκριμένο κοινωνικό στέκι είναι στον Πειραιά, εκεί δηλαδή που έχει γραφεία η Χρυσή Αυγή, επιβεβαιώνοντας ότι είναι τα ορμητήριά της. Η φυσιολογική κίνηση της οποιαδήποτε αρχής θα ήταν να ερευνήσει τα γραφεία και τους ανθρώπους εκεί. Όταν έγινε η δολοφονία Φύσσα πχ βρέθηκε στα γραφεία της Νίκαιας πτυσσόμενο γκλοπ.

Και δεν είναι οι μόνες περιπτώσεις αδράνειας. Να θυμηθούμε την επίθεση στο φοιτητή Λάζαρη; Το μοντέλο είναι το ίδιο, από τα κεντρικά γραφεία-ορμητήρια, με κεντρικό δράστη τον Ζέρβα, υψηλόβαθμο στέλεχος της οργάνωσης, παρά τω Μιχαλολιάκο, υπάλληλό του στη Βουλή. Τι δεν έγινε; Δεν άνοιξαν τα τηλέφωνα του Ζέρβα. Τραγικό. Αν είχαν ανοίξει, πρώτον θα ξέραμε τους υπόλοιπους δράστες με σιγουριά, δεύτερον θα ξέραμε τι σχέση είχε αυτή η επίθεση με την ηγεσία. Τέτοιου τύπου “αστοχίες”, “αβελτηρίες” ή “λάθη” των μηχανισμών δίνουν άνεση στη Χρυσή Αυγή να συνεχίζει τη “δράση” της. Όλα αυτά χτυπάνε καμπάνες τεράστιες για το αντιφασιστικό κίνημα να κλιμακώσει παντού, σε εργατικούς χώρους, σχολές, γειτονιές.


 

Ευγενία Κουνιάκη

Η επίθεση στη Φαβέλα είναι άλλη μία απόδειξη της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής. Οι στόχοι της παραμένουν οι ίδιοι, οι μετανάστες, οι αντιφασίστες, οι αριστεροί, όσοι δρουν στα κινήματα, όσοι παλεύουν για την καταδίκη της ναζιστικής οργάνωσης μέσα και έξω από τα δικαστήρια. 

Το χτύπημα στη Φαβέλα και την Ελευθερία Τομπατζόγλου είναι μήνυμα. Η Ελευθερία είναι δικηγόρος της οικογένειας Φύσσα, γνωστή για τη δράση και τις δημόσιες τοποθετήσεις της. Μέσα από το πρόσωπο της Ελευθερίας, η Χρυσή Αυγή θέλει να δείξει στους δικηγόρους της Πολιτικής Αγωγής και σε όλο τον κόσμο του αντιφασιστικού κινήματος ότι είναι εδώ, είναι έτοιμη να δρα παρά το ότι εκκεμεί η δίκη εναντίον της για εγκληματική οργάνωση. Ότι ο πυρήνας του Πειραιά, αυτός που τους έχει απομείνει, συνεχίζει στο πρότυπο των ταγμάτων εφόδου, δεν αναστέλλει τη δράση του.

Είναι μια επίθεση ανησυχητική, θυμίζει τις αντίστοιχες επιθέσεις στο Αντίπνοια και άλλα στέκια. Προφανώς βέβαια γίνεται μόνο με την ανοχή από την πλευρά της αστυνομίας. Είναι σκάνδαλο ότι δεν έχει συλληφθεί κανείς, λες και η αστυνομία του Πειραιά δεν ξέρει ποια είναι η ομάδα που οργάνωσε την επίθεση, ότι είναι η “Ασφάλεια”, που λέμε, των γραφείων γιατί ως δομή, ως οργάνωση, ως τρόπος δράσης δεν θα μπορούσε να την κάνει κάποιος άλλος. Το αστυνομικό τμήμα είναι δίπλα στα γραφεία τους, αποκλείεται να μη τους ξέρουν και μέσα από την προηγούμενη δράση τους.

Είναι η ίδια τοπική που έκανε την επίθεση έξω από το Εφετείο τον περασμένο Οκτώβρη. Αλλά ούτε τότε κινήθηκε η αστυνομία, ενώ ήταν μπροστά και της ήταν πολύ εύκολο, δεν συνέλαβε κανέναν. Όταν έχεις αυτή τη στάση σε μια επίθεση, ανοίγεις το δρόμο για την επόμενη. Και μέχρι αυτή τη στιγμή, το μόνο που έχει γίνει είναι να σταλεί η δικογραφία στον εισαγγελέα. Κι ενώ έχω αναγνωρίσει πρόσωπο από φωτογραφίες, δεν τον έχουν ακόμα καλέσει, τουλάχιστον αυτό ξέρω προφορικά από την αστυνομία.

Η Χρυσή Αυγή είναι σε κρίση και πανικό αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι κίνδυνος. Η βία είναι καταστατική αρχή της Χρυσής Αυγής ως ναζιστική οργάνωση, δεν μπορεί να επιβιώσει πολιτικά αν δεν έχει αυτή τη βίαιη δράση. Γι' αυτό και είναι στα όρια του γελοίου όταν καταγγέλλει “τη βία από όπου κι αν προέρχεται”. Ο στόχος της είναι η τρομοκράτηση και των δικηγόρων και του κινήματος. Δεν πρόκειται να το πετύχει. Το αντιφασιστικό κίνημα είναι μεγάλο και δυνατό, τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά του κόσμου είναι πολύ οξυμένα, όπως φάνηκε και με τη διαδήλωση της Παρασκευής στον Πειραιά. Δεν τρομοκρατούμαστε, αντίθετα συνεχίζουμε τη δράση μας για να κλείσουν τα γραφεία τους, για να προχωρήσει πιο γρήγορα η δίκη, για να καταδικαστούν όλοι. Δεν θα θρηνήσουμε άλλα θύματα.