Στις τοποθετήσεις και τις ερωτήσεις εκατοντάδων συντρόφων που πήραν το λόγο για να μιλήσουν μπορούσε να διακρίνει κανείς τα σημεία των καιρών: Από την μια την οργή και την κοινωνική έκρηξη που αρχίζει να εκφράζεται. Και από την άλλη το ταρακούνημα των συνειδήσεων που κάνει χιλιάδες εργαζόμενους και νέους να αναζητούν ιδέες, απαντήσεις, προτάσεις απέναντι στην χρεοκοπία του συστήματος.
Για όσους έχουν συμμετάσχει ξανά σε «Μαρξισμό», ο φετινός ήταν κάτι, το μέχρι στιγμής, ανεπανάληπτο. Για τους πάρα πολλούς που συμμετείχαν για πρώτη φορά, ήταν η «κατάλληλη στιγμή». «Είναι ο πρώτος Μαρξισμός που παρακολουθώ. Σε μια τέτοια περίοδο που η πάλη οξύνεται μέρα τη μέρα, πάνω στην κρίση, πάνω στην μεγαλύτερη πανεργατική στις 5 Μάη, είναι οι πλέον κατάλληλες συνθήκες για ένα φεστιβάλ με επαναστατικές ιδέες» μας είπε η Αλεξάνδρα Μαρτίνη, φοιτήτρια Φιλοσοφικής στο διάλειμμα των συζητήσεων. «Ως τώρα έχω παρακολουθήσει τις συζητήσεις ενάντια στο ρατσισμό, τη διαρκή επανάσταση του Τρότσκι, τις συζητήσεις για τον ιστορικό υλισμό και τον Λένιν. Είναι διαφορετικό από το να διαβάζεις. Μέσα από τις τοποθετήσεις, τις ερωτήσεις ξεκαθαρίζονται πολλά πράγματα, είναι σαν να έχεις διαβάσει ένα σωρό βιβλία».
Συμμετοχή
Ο κύκλος των συζητήσεων που αφορούσε την οικονομική κρίση ήταν ίσως αυτός με τη μεγαλύτερη συμμετοχή. Αγωνιστές κάθε ηλικίας, μαθητές, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, μετανάστες, βομβάρδισαν με ερωτήσεις και τοποθετήσεις τους ομιλητές αναζητώντας ιδέες που να απαντάνε στην κρίση του συστήματος, στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, την καταστροφή του πλανήτη στο βωμό του κέρδους. Ενδεικτικό της δίψας για ιδέες, ήταν το γεγονός ότι μέσα στις τέσσερις μέρες του Μαρξισμού, δόθηκαν βιβλία αξίας 5.000 ευρώ.
Μεγάλο μέρος της συζήτησης αφορούσε και την προοπτική των αγώνων. «Οι συζητήσεις στο Μαρξισμό μου έχουν δώσει μια δύναμη πώς να κινηθώ στον εργασιακό μου χώρο, στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά» δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη ο Θωμάς, εργαζόμενος στα Ναυπηγεία. «Πώς μπορώ να πολεμήσω την γραφειοκρατία μαζί με τους συναδέλφους μου και πώς να οργανωθούμε για να κινητοποιήσουμε το σωματείο μας και να βγει δυναμικά μπροστά. Πολλές εμπειρίες, και τώρα στην συζήτηση για τα εργασιακά και στις άλλες που παρακολούθησα».
Η ανάγκη για μια παγκόσμια διεθνιστική απάντηση στην παγκόσμια κρίση και επίθεση του κεφαλαίου εκφράστηκε με τη συμμετοχή διεθνών ομιλητών από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία, τη Γερμανία, αλλά και τη γειτονιά μας τη Σερβία και την Τουρκία, με τη συμμετοχή μεταναστών από την Αλβανία, από τη Σενεγάλη, τη Νιγηρία, το Μαρόκο που μετέφεραν τις εμπειρίες τους από την καταστροφή που έχουν σκορπίσει το ΔΝΤ και οι τράπεζες στις πατρίδες τους - με τη συμμετοχή παλαιστίνιων αγωνιστών.
Η εκδήλωση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς το Σάββατο το απόγευμα στο θέατρο Βεάκη, άνοιξε τη συζήτηση για τα μεγάλα ιστορικά καθήκοντα της αριστεράς στις μέρες που έρχονται. «Η ατάκα του Χάρβει στην εκδήλωση για την αντικαπιταλιστική αριστερά ´Να είστε λογικοί, διεκδικείτε το αδύνατο´ είναι μια καλή συμβουλή για την κατάσταση που επικρατεί. Το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να αλλάξουμε και εμείς σαν αντικαπιταλιστική αριστερά για να μπορέσουμε να κερδίσουμε όλο αυτόν τον κόσμο που αρχίζει να εξεγείρεται» δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη η Αννα Ξανθάκη, νοσοκομειακός γιατρός, στο Ιπποκράτειο.
Ο Μαρξισμός 2010, στον οποίο συμμετείχαν σαν ομιλητές δεκάδες πανεπιστημιακοί, συνδικαλιστές και αγωνιστές από όλο σχεδόν το φάσμα της αριστεράς, έκλεισε με την τελική πανηγυρική εκδήλωση με θέμα «πως μπορεί να νικήσει η εργατική αντίσταση» το απόγευμα της Κυριακής, με επόμενα ραντεβού στις εξορμήσεις, στις περιοδείες και τις απεργιακές φρουρές για την πανεργατική απεργία στις 20 Μάη. Εκατοντάδες σύντροφοι και συντρόφισσες έριξαν αυλαία, τραγουδώντας τη Διεθνή, μπαίνοντας εξοπλισμένοι - και με είκοσι νέα μέλη στο ΣΕΚ - στις μάχες που έρχονται. Όπως είπε και η Ελένη Μπούμπουρα, πρόσφατα απολυμένη: «Ηταν τέσσερις μέρες γεμάτες ζωή, γεμάτες από συζητήσεις νέων ανθρώπων είτε στην ηλικία, είτε στην ψυχή, γεμάτες από ανταλλαγή ιδεών, ριζοσπαστικών ιδεών, σαν κι αυτές που έχει ανάγκη η κρίσιμη εποχή που ζούμε».
Δηλώσεις
Είναι η πρώτη φορά που παρακολούθησα το Μαρξισμό. Βασικά ήταν τροφή για σκέψη. Νομίζω ότι ωφέλησε - και το σχήμα μας θα ωφελήσει αργότερα. Και κάποια πράγματα στα οποία δεν είχαμε απαντήσεις, τώρα τουλάχιστον έχουμε ένα δρόμο μπροστά να δούμε αν θα τον πάρουμε ή όχι.
Γιώργος Πετρόπουλος, φοιτητής Κέρκυρα
Εγώ πιο πολύ έχω έρθει για τα οικονομικά, οι συζητήσεις του τριημέρου είναι εξαιρετικά χρήσιμες, έχουν πολύ ανάλυση. Η άγνοια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός. Είναι η τηλεόραση που με εκνευρίζει καθημερινά, μας λένε το ΔΝΤ ήρθε να σας σώσει. Τώρα μαθαίνω την ουσία του ΔΝΤ, το ρόλο του, μαθαίνω την αλήθεια, που δεν συμφέρει τους λίγους και θέλουν να την κρύψουν. Μου την έχει δώσει που το ίντερνετ είναι η μόνη μου πηγή για να καταλάβω τι γίνεται - είναι και οι σύντροφοι βέβαια, που όμως δύσκολα βρίσκουμε χρόνο.
Εχω αρκετή εμπειρία από πορείες και αγώνες, παρότι είμαι μικρός. Είπα αρχικά να παλέψουμε ενάντια σε αυτό που κάνει η κυβέρνηση, μετά άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί κάνει αυτά που κάνει η κυβέρνηση, αυτοί που διαχειρίζονται όλο μας το χρήμα και να αισθάνομαι την ανάγκη να πολιτικοποιηθώ. Οι συζητήσεις εδώ μεταφέρουν όλη την παράδοση του Λένιν, του Μαρξ, που είναι οι φιλόσοφοι των εργατών και όχι της αστικής τάξης, τους διαβάζω, με τη δική μου κριτική και σκέψη. Αλλά είμαι και υπέρ της οργάνωσης, η οργάνωση κάνει θαύματα.
Στάθης Κουνάς, μαθητής Πετρούπολη
Αυτό το συνέδριο είναι εξαιρετικό, είναι μοναδικό. Μας έχει κάνει να σκεφτούμε πολύ για την παγκόσμια πολιτική. Το ότι τα κάνουμε όλοι μαζί, είναι επίσης πολύ σημαντικό. Εχω παρακολουθήσει τις συζητήσεις για το ρατσισμό, το ΠΑΣΟΚ, την οικονομική κρίση και βέβαια για την Αφρική, την κληρονομιά της αποικιοκρατίας. Μου άρεσε το γεγονός ότι ειπώθηκαν όλες οι αλήθειες για τα εγκλήματα εναντίον των λαών της Αφρικής. Είμαστε χαρούμενοι γι´ αυτό. Και θα παλέψουμε μαζί.
Χαντίμ, μετανάστης από τη Σενεγάλη
Μου άρεσε πολύ η τοποθέτηση και η ιστορική αναδρομή του Καλλίνικου στο θέατρο Βεάκη, η σύνδεση που έκανε και τώρα είναι αναγκαία - τι συνέβη το 1929, στην κρίση, στα κινήματα, οι αναλογίες που υπάρχουν και δεν υπάρχουν. Εμένα με ενοχλεί ο υπερβολικός ενθουσιασμός για ένα κίνημα που όλο έρχεται και όλο δεν έρχεται. Σήμερα έγινε μια αποτίμηση, πολύ πιο κοντά στην αλήθεια των πραγμάτων, που είναι μάλλον αισιόδοξη. Σε αυτές τις συνθήκες είναι η στιγμή που η αριστερά πρέπει να κάνει πράξη αυτό που περιμένει, είναι οι συνθήκες για να αναπτυχθεί η αριστερά, να αναπτυχθεί το κίνημα. Μπαίνει και ένα ζήτημα κομβικό για εμάς εδώ, γιατί έτσι όπως είναι τα πράγματα η αριστερά στην Ελλάδα οφείλει να είναι στην πρωτοπορία παγκόσμια. Είναι ευθύνες που πρέπει να τις αντιμετωπίσει.
Νίκος Λεμονής, εκπαιδευτικός, θεατρικός συγγραφέας
Από τα φοιτητικά μου χρόνια ήμουν ανένταχτη αριστερή. Το έψαξα και είδα ότι το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, η παραδοσιακή αριστερά που ήξερα μέχρι τώρα δεν με εκπροσωπούσε και έχω ενταχθεί στο ΣΕΚ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για μένα η αιτία για την οργάνωσή μου ήταν ο ρατσισμός. Εμενα για πέντε χρόνια στον Αγ. Παντελεήμονα και τώρα μένω στα Κάτω Πατήσια. Εχω δει τους μετανάστες μικροπωλητές να προσπαθούν να διαφύγουν κάθε τόσο από την αστυνομία και τους «Χρυσαυγίτες», έχω επέμβει πολλές φορές, μόνη μου σε τέτοια περιστατικά και αυτό που εκτιμώ περισσότερο στο ΣΕΚ είναι η αντιρατστιστική του δράση. Τώρα με τις νέες εξελίξεις, χωρίς να έχω τις απαραίτητες γνώσεις στα οικονομικά, νοιώθω και εγώ και ο περίγυρός μου ότι έχουμε φτάσει σε ένα τέλμα, δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι. Με πνίγει το δίκιο να βλέπω τα κόμματα που έχουν κατακλέψει τον κόσμο να παίρνουν νέα μέτρα και να προσπαθούν να πληρώσουν τα χρέη στην πλάτη των πολιτών. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον αγώνα και την επανάσταση.
Δέσποινα Καζανοπούλου, εργαζόμενη σε Κέντρο Ειδικής Αγωγής