Η 8 Μάρτη φέτος ήταν πραγματικά παγκόσμια μέρα των γυναικών, με εκατομμύρια στους δρόμους από την Κορέα ως τη Λατινική Αμερική και από τις ΗΠΑ ως τον Αραβικό κόσμο. Σε μια σειρά χώρες οι διαδηλώσεις όχι μόνο ήταν πιο μαζικές από ποτέ, αλλά συνδέθηκαν με τις πιο ριζοσπαστικές παραδόσεις, μετατράπηκαν σε απεργίες και έβαλαν στην πρώτη γραμμή τα κομμάτια των γυναικών που βρίσκονται σε ανοιχτές μάχες. Από τις απολυμένες του νοσοκομείου Ποσάδας που ηγήθηκαν μιας πορείας εκατοντάδων χιλιάδων στο Μπουένος Άιρες μέχρι τις γυναίκες τρανς που μπήκαν μπροστά στη διαδήλωση στη Βηρυτό.
Όμως στην Ισπανία η επιτυχία πήγε ακόμη πιο μακριά. Η φετινή 8 Μάρτη ήδη καταγράφεται ως ιστορικό γεγονός. Υπολογίζεται ότι βγήκαν στους δρόμους 5 με 6 εκατομμύρια. Η μέρα μετατράπηκε πρακτικά στη μεγαλύτερη απεργία τα τελευταία 6 χρόνια, από τότε που η συνδικαλιστική γραφειοκρατία κάλεσε την τελευταία γενική απεργία. Όμως οι γυναίκες αυτή τη φορά δεν περίμεναν τους γραφειοκράτες, τους ανάγκασαν. Ήδη τα μικρότερα, αλλά ριζοσπαστικά συνδικάτα, με πρώτη την CGT είχαν καλέσει 24ωρη γενική απεργία για να στηρίξουν την απόφαση των γυναικείων οργανώσεων. Την τελευταία στιγμή κυριολεκτικά, οι μεγάλες συνομοσπονδίες UGT και CCOO κάλεσαν δίωρες στάσεις εργασίας ανά βάρδια γιατί έβλεπαν να τους φεύγουν μέσα από τα χέρια οι εργατικοί χώροι. Έστειλαν μάλιστα ειδική οδηγία στα στελέχη τους να δώσουν μάχη να πείσουν τον κόσμο να κάνει απεργία μόνο δύο ώρες και να γυρίσει στη δουλειά.
Αλλά ήδη σε χώρους όπως τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και οι συγκοινωνίες οι εργαζόμενες κι οι εργαζόμενοι είχαν αποφασίσει για 24ωρη. Από το πρωί της μέρας άρχισαν να κλείνουν οι χώροι και οι γυναίκες να συγκεντρώνονται στις πύλες των νοσοκομείων. Στην Ανδαλουσία η τηλεόραση έπαιζε μαύρο το πρωί γιατί έτσι αποφάσισαν οι εργαζόμενες που βγήκαν σε απεργία.
Στα περισσότερα σημεία της χώρας έγιναν δύο διαδηλώσεις, μία το πρωί για να κατέβουν όσοι χώροι μπορούσαν που ήταν σε απεργία ή στάση και μία το απόγευμα για όλους. Όμως στην πράξη οι δρόμοι ήταν γεμάτοι γυναίκες με πικέτες, πανό, σφυρίχτρες και ντουντούκες από το πρωί ως το βράδυ. Στη Μαδρίτη τα μετρό που ήταν λιγότερα λόγω απεργίας περιγράφονται σαν κινητές διαδηλώσεις, μιας και δεν σταμάτησαν να είναι γεμάτα κόσμο που φώναζε συνθήματα. Με αυτό το κλίμα όλη μέρα, το βραδινό μέτρημα ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Είχαν προγραμματιστεί πάνω από 180 διαδηλώσεις αλλά έγιναν πολλές περισσότερες, σε κάθε μικρό και μεγάλο μέρος. Στη Βαρκελώνη στην πρώτη γραμμή ήταν το κίνημα των Kellys που οργανώνει τις γυναίκες που δουλεύουν καθαρίστριες σε διαμερίσματα και ξενοδοχεία.
Η ιδέα για μετατροπή της 8 Μάρτη σε απεργία ήρθε τα τελευταία χρόνια από την Αργεντινή, όπου εμφανίστηκε το κίνημα Ni una Menos (Ούτε μια λιγότερη) ενάντια στις δολοφονίες γυναικών. Η ιδέα έχει περάσει στο ισπανικό κράτος, όπου η σύγκρουση με το σεξισμό έχει μετατραπεί σε μαζικό κίνημα τα τελευταία χρόνια. Το 2014 ο υπουργός του Ραχόι Γκαγιαρδόν ηττήθηκε με πάταγο και πήγε σπίτι του όταν προσπάθησε να περιορίσει το δικαίωμα στην έκτρωση. Ο βιασμός μιας γυναίκας στη Παμπλόνα από πέντε άντρες (που αυτοαποκαλούνταν αγέλη) έβγαλε τον περασμένο Νοέμβρη δεκάδες χιλιάδες κόσμο στους δρόμους ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Όμως, ήδη από την περσινή Πρωτομαγιά φαινόταν η δυναμική του γυναικείου κινήματος. Τα μπλοκ ενάντια στο σεξισμό ήταν σε πολλές πόλεις τα πιο μαζικά και γεμάτα νεολαία. Έτσι στο δρόμο προς τις 8 Μάρτη όλες αυτές οι πρωτοβουλίες συνενώθηκαν και οργάνωσαν γυναικείες συνελεύσεις, σε πολλές περιπτώσεις βδομαδιάτικες που μετατράπηκαν σε κέντρα οργάνωσης της 8Μ. Όταν οι συνελεύσεις αυτές έβαλαν μπρος να εξασφαλίσουν ότι η μέρα θα είναι απεργία, κανείς δεν μπορούσε να τις σταματήσει, καθώς πολλές από τις γυναίκες που συμμετείχαν ήταν συνδικαλίστριες, αγωνίστριες στους χώρους τους.
Μια από τις μεγάλες προσφορές της φετινής 8 Μάρτη ήταν ότι έγινε γέφυρα ανάμεσα στους λαούς της Ισπανίας, πάνω από τους διαχωρισμούς που έχει προκαλέσει η καταστολή στην Καταλονία. Αλλά ταυτόχρονα έσπασε τη βιτρίνα της επιστροφής στην ομαλότητα που πίστεψε ότι είχε επιβάλει ο Ραχόι, με εργαλείο τη λεγόμενη ανάκαψμη της οικονομίας. Η Δεξιά γελοιοποιήθηκε. Η Ινές Αριμάδας, το “αστέρι” των “Πολιτών”, της δεξιάς εναλλακτικής στο Ραχόι, είχε πει ότι δεν θα συμμετάσχει στην απεργία γιατί δεν είναι απεργία “φεμινιστική” αλλά αντικαπιταλιστική. Την επόμενη μέρα (αν και ήταν 9 Μάρτη!) η ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος και των “Πολιτών” εμφανίστηκαν με τα κορδελάκια της 8 Μάρτη, και μάλιστα ο επικεφαλής των Πολιτών, Ριβέρα, δήλωσε ότι διατίθεται να… ηγηθεί του νέου φεμινιστικού κινήματος, ενώ τα κουτσομπολίστικα περιοδικά έκαναν αφιερώματα για το πώς συμμετείχαν στην απεργία η βασίλισσα και οι υπόλοιπες γυναίκες του παλατιού.
Όλα τα κινήματα έχουν πάρει μεγάλη δόση ενθουσιασμού, χάρη στη γυναικεία οργάνωση. Οι αναπληρώτριες και αναπληρωτές καθηγητές στο Νότο βγαίνουν σε μια απεργία δύο βδομάδων και πάνε για καραβάνια διαδηλώσεων ανά πόλη. Το ερχόμενο Σάββατο θα γίνουν μαζικές διαδηλώσεις συνταξιούχων ενάντια στη διάλυση του ασφαλιστικού, και ήδη οι συνταξιούχες λένε ότι θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή. Και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει βγει όχι απλά ταρακουνημένη αλλά σε σοκ μετά τη σφαλιάρα που εισέπραξε στις 8 Μάρτη. Η δυνατότητά της να φρενάρει την επόμενη μάχη που θα ανοίξει, έχει ήδη περιοριστεί από τα εκατομμύρια γυναικεία χέρια που υψώθηκαν σε γροθιές την περασμένη βδομάδα.