Μέχρι και το αναγνωστέο 274 έφτασε το δικαστήριο κατά τη 235η δικάσιμο (14/3). Προσπεράστηκαν ωστόσο τα έγγραφα 254 και 255, το καταστατικό της Χρυσής Αυγής και το φυλλάδιο «Πρωτεσίλαος» όπως στάλθηκαν στον Δημήτρη Ψαρρά το 1987, από την ίδια τη ναζιστική οργάνωση, άγνωστη ακόμα. Ο συνήγορος υπεράσπισης Γ. Μιχαλόλιας έκανε ένσταση για τη γνησιότητα των εγγράφων και το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να αποφασίσει για την ανάγνωσή του όταν κάνει την πρότασή της η εισαγγελέας.
Η υπεράσπιση θέλει να αποφύγει να διαβαστεί το καταστατικό της Χ.Α γιατί με την περιγραφή της ιεραρχίας της και, κυρίως, με το εδάφιο «Η Αρχή του Αρχηγού», ενοχοποιεί τον Μιχαλολιάκο, ισόβιο αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης. Πράγματι, το καταστατικό γράφει ότι ο αρχηγός «είναι πρόσωπο απρόσβλητο και απαραβίαστο… στέκει δε υπεράνω εκλογικών διαδικασιών και δεν μετέχει στις σχετικές ψηφοφορίες», ενώ σύμφωνα με την Αρχή του Αρχηγού (μετάφραση του ναζιστικού fuhrerprinzip) ο αρχηγός είναι «η μυστική φωνή του αίματος… ο ίδιος ο Λαός… η ιστορική του ταυτότητα». Ο αρχηγός είναι πρόσωπο «απαραβίαστο» τόσο στις αποφάσεις (όπως δείχνει η ιεραρχική δομή της οργάνωσης) όσο και στη θητεία.
Ωστόσο η υπεράσπιση …ξέχασε να υποβάλλει ένσταση για το μεθεπόμενο έγγραφο, αφού ο Μιχαλόλιας είχε πλέον αποχωρήσει, ένα φυλλάδιο που τιτλοφορείται «Χρυσή Αυγή – Όρκος – 30/6/1983» και υπογράφεται με τη σβάστικα και τη σημείωση «A. Hitler» (έγγραφο 258). Ο όρκος περιγράφει τους αποτρόπαιους ακρογωνιαίους λίθους της ναζιστικής ιδεολογίας, που σύμφωνα με πολλούς από τους μάρτυρες της δίκης -ανάμεσά τους και πρώην μέλη της Χ.Α- δεν έχουν αλλάξει: «Ορκίζομαι ότι θα αγωνισθώ με φανατισμό και αποφασιστικότητα για την εξόντωσι του βδελυρού, μισερού και αηδιαστικού εχθρού της φυλής, του παντοτεινού ενόχου της ιστορίας και μοναδικού υπευθύνου δια την παρακμήν της ράτσας μου και δια τον εκφυλισμό του πολιτισμού. Ορκίζομαι ότι θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις δια την οριστική συντριβή του εβραίου υπανθρώπου», λέει ανάμεσα σε άλλα το νεοορκισθέν μέλος. Στο ίδιο έγγραφο έχει επισυναφθεί η αίτηση μέλους στην οποία φαίνεται ότι η Χ.Α κρατάει λεπτομερές αρχείο με τα στοιχεία των μελών, σε αντιδιαστολή με τα θολά που έλεγε περί «υποστηρικτών».
Το έγγραφο 253 είναι η σημερινή εκδοχή του καταστατικού της Χ.Α, που κατατέθηκε 30/8/2012 και έχει ημερομηνία έγκρισης 22/8 χωρίς να αναφέρει έτος. Σύμφωνα με τον Ψαρρά, μάρτυρα της δίκης και δημοσιογράφο στον «Σχολιαστή» όταν έλαβε ταχυδρομικώς το αυθεντικό καταστατικό, δεν γράφει έτος έγκρισης για να μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτό ήταν ανέκαθεν το καταστατικό της, ωστόσο το γεγονός ότι κατατέθηκε 2 μήνες μετά την είσοδό της στη Βουλή (χωρίς να είναι υποχρεωμένη η οργάνωση να κάνει κάτι τέτοιο) καθώς και το ότι κάνει λόγο για μνημόνια, δείχνει ότι συντάχτηκε την εποχή της ανόδου της, σε μια ξεκάθαρη προσπάθεια κάλυψης του παλιού καταστατικού.
Ακροδεξιά βία
Ο Ψαρράς είχε τονίσει επίσης ότι τον μανδύα του κόμματος η εγκληματική οργάνωση φρόντισε να τον φορέσει από νωρίς, έχοντας βέβαια σε μεγαλύτερη προτεραιότητα να βγει στους δρόμους. Έτσι, έκανε την ιδρυτική δήλωση του κόμματος το 1983, «σε ανύποπτο χρόνο» όπως έχει πει ο δημοσιογράφος, αλλά δεν κατέβηκε σε εκλογές πριν περάσουν πολλά χρόνια. Χρόνια που στο μεταξύ άρχισε να απλώνει τον τρόμο και προσπαθούσε να κερδίσει λίγα λεπτά δημοσιότητας στέλνοντας τις φριχτές ιδέες της σε έντυπα όπως ο «Σχολιαστής» που ασχολήθηκαν με την ακροδεξιά βία. Το έγγραφο 257 προέρχεται από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου και λέει ότι το «κόμμα» της Χρυσής Αυγής έχει πράγματι δηλωθεί το 1983 και δεν έχει καταθέσει άλλο καταστατικό πριν το 2012, πράγμα λογικό αφού δεν υποχρεούται.
Ανάμεσα στα υπόλοιπα έγγραφα που διαβάστηκαν βρίσκεται ο κατάλογος τοπικών οργανώσεων της Χ.Α (έγγραφο 249), στον οποίο αναφέρονται και οι υπεύθυνοι των τοπικών. Η υπερασπιστική γραμμή της Χ.Α σε σχέση με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τον «περαστικό» Ρουπακιά δέχεται άλλο ένα ισχυρό πλήγμα, αφού το 2013 υπεύθυνοι της Τ.Ο της Νίκαιας είναι οι Πατέλης και Ρουπακιάς.
Τέλος, διαβάστηκε δελτίο τύπου που εξέδωσε ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά την επόμενη της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, στο οποίο τονίζει: «Ο θάνατος του Παύλου Φύσσα δεν αποτελεί τυχαίο και μεμονωμένο περιστατικό. Αντίθετα αποτελεί προφανέστατη συνέχεια του περιστατικού του Περάματος, του Μελιγαλά, της επίθεσης κατά του Δημάρχου Αθηναίων, της κακοποίησης μεταναστών. Ο φόνος στην Αμφιάλη είναι αποτέλεσμα της κλιμάκωσης του σχεδίου των εχθρών της δημοκρατίας για την κατάλυση των θεσμών, την ισοπέδωση του διαλόγου και της διαφωνίας, για τον εγκλωβισμό σε συνθήκες φοβίας ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας».
Επόμενες δικάσιμοι