Η Αριστερά
4η Συνδιάσκεψη ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Η ώρα της εκλογής αντιπροσώπων

Από αριστερά: Γ. Σηφακάκης, Α. Βαφειάδου, Π. Αντωνόπουλος

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οδεύει προς την 4η Συνδιάσκεψή της, στις 21 και 22 Απρίλη. Φιλοδοξούμε η πορεία προς αυτήν, να γίνει ο άξονας πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ μαζική, ενωμένη και δυνατή, να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα ανάπτυξης του μετώπου ώστε να συμβάλλει στους αγώνες για την υπεράσπιση των εργατικών λαϊκών συμφερόντων ενάντια στην καπιταλιστική μνημονιακή επίθεση, ενάντια στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, την αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική πάλη, ενάντια στους αστικούς ανταγωνισμούς, τον εθνικισμό και τον πόλεμο, ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή. Να γίνει ένας μεγάλος σταθμός διαλόγου για όλο τον μαχόμενο κόσμο της αριστεράς που αναζητά την συγκρότηση μιας άλλης ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς με σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.

Για όλα αυτά μίλησαν στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν μέλη της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

Η Αντωνία Βαφειάδου τόνισε ότι «η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οδεύει προς την 4η Συνδιάσκεψή της, σε μια περίοδο παρατεταμένης οικονομικής και πολιτικής κρίσης με παράλληλη επικίνδυνη όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην Ελλάδα και παγκόσμια, με τον κίνδυνο πολέμου να γίνεται πιο κοντινός. Η ευθυγράμμιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ τοποθετεί τον λαό και τη χώρα στο επίκεντρο της αστάθειας και όχι της «σταθερότητας» όπως ισχυρίζεται ο Τσίπρας».

 Ο Παύλος Αντωνόπουλος μίλησε επίσης για την πολεμική απειλή και πρόσθεσε: «Στο πλαίσιο της 4ης Συνδιάσκεψης θα συζητηθούν πολλές προτάσεις και διαφορετικά πλαίσια που έχουν κατατεθεί και δημοκρατικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα αποφασίσει ποιες πρωτοβουλίες θα πάρει.».

Ο Γιάννης Σηφακάκης ανέφερε ότι «Η Συνδιάσκεψη είναι μια μεγάλη πρόκληση αλλά και ευκαιρία για να συσπειρωθούν τα χιλιάδες μέλη και οι φίλοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γίνονται συνελεύσεις των επιτροπών πανελλαδικά. Το βασικό ζητούμενο σήμερα είναι πώς θα ενισχυθεί η αριστερή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε στο όνομα της «Αριστεράς», εφαρμόζει την χειρότερη αντεργατική πολιτική, ακολουθεί πολεμοκάπηλη τακτική από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο ως τα Δυτικά Βαλκάνια, κλείνει τα σύνορα και ετοιμάζεται να φέρει νομοσχέδιο που κλιμακώνει τις απελάσεις προσφύγων, φουσκώνοντας ουσιαστικά τα πανιά στην υπόδικη συμμορία της Χρυσής Αυγής. 

Σήμερα, αντιπολίτευση στα αριστερά της κυβέρνησης είναι η εργατική τάξη και η νεολαία που βγαίνουν μπροστά και δίνουν μάχες για μόνιμη και σταθερή δουλειά στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στους Δήμους, στις σχολές. Είναι το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα που έχει επιβάλει να κάθεται στο σκαμνί η ηγεσία της ΧΑ. Αυτός ο κόσμος παλεύει κι αναζητά εναλλακτική αριστερότερα, δεν βολεύεται στο δόγμα της ΤΙΝΑ-‘δεν υπάρχει εναλλακτική’. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρωτοστατεί για να στηρίξει όλους τους αγώνες κινηματικά και πολιτικά. Να προβάλλει την εναλλακτική με το μεταβατικό της πρόγραμμα που συνδέει τις άμεσες διεκδικήσεις του κινήματος με την αντικαπιταλιστική προοπτική. Παίρνει ενωτικές πρωτοβουλίες κοινής δράσης και συντροφικού διαλόγου με όλον τον κόσμο της μαχόμενης Αριστεράς. Οι αποφάσεις της Συνδιάσκεψης είναι κρίσιμο να αποτελέσουν εφαλτήριο για την αντεπίθεση απέναντι στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης».


Να μην αφήσουμε την ιστορία να γυρίσει πίσω

Η σημασία της 4ης συνδιάσκεψης καθορίζεται από τα πολιτικά γεγονότα που εξελίσσονται και απαιτούν τα απαραίτητα εφόδια παρέμβασης: Ο Τσίπρας εξαγγέλλει την έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο 2018, αλλά το δημόσιο χρέος παραμένει και η έξοδος στις αγορές σημαίνει νέα τοκογλυφική ανατροφοδότησή του. Ενώ οι δεσμεύσεις για την εξυπηρέτησή του φτάνουν μέχρι το 2060, η δε περικοπή των πενιχρών ήδη συντάξεων απειλείται άμεσα τη νέα χρόνιά. 

Γυρνάει την Ελλάδα και ανακοινώνει μεγαλεπήβολα έργα, την ώρα που η Θεσσαλονίκη δεν έχει νερό για μία βδομάδα, για να τάξει κέρδη και επενδυτικές ευκαιρίες στους καπιταλιστές, με μισθούς πείνας για τους εργαζόμενους. Ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία και ετοιμάζεται να καταστρέψει τσιμεντοποιώντας κάθε ελεύθερο χώρο και να τον μετατρέψει σε ιδιωτικό. Ενώ στα οικονομικά θέματα προστέθηκαν και τα «εθνικά»: Ο κίνδυνος πολέμου με την Τουρκία για τις AOZ περισσότερο μεγαλώνει παρά μικραίνει από την ένταξη στον ιμπεριαλιστικό άξονα με ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτο, ενώ το ΝΑΤΟ πιέζει για το όνομα της ΠΓΔΜ για να κλείσει την ασπίδα ενάντια στη Ρωσία. Ο εθνικισμός αναβιώνει και ο Μίκης πληθαίνει το ακροατήριό του. Το έλλειμμα κοινωνικής πολιτικής και πραγματοποίησης των προεκλογικών υποσχέσεων επιχειρείται να υποκατασταθεί με τα σκάνδαλα, με τρόπο που ενοχοποιεί τα πρόσωπα και αθωώνει τις πολιτικές τους. Μέσα σε όλα αυτά, οι φασίστες νοιώθουν πως έχουν την ευκαιρία τους. Χτυπήματα επανειλημμένα από την Χ.Α. που προσπαθεί να πάρει ανάσα καθώς η δίκη της την έχει γερά στριμωγμένη, αλλά και τα παρακλάδια της που ενώ επιτέλους συλλαμβάνονται διώκονται με το χάδι. Πλειστηριασμοί και ιδιώνυμο, άγρια καταστολή και διώξεις αγωνιστών, δίκες αντιεξουσιαστών με εξωφρενικές διώξεις και εξοντωτικές ποινές,

Εχουμε χρέος να μην αφήσουμε την ιστορία να γυρίσει πίσω. Η ενσωμάτωση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην αστική πολιτική δεν δικαιώνει τους αστούς ή τους φασίστες, ούτε παρασύρει κατ’ ανάγκη αυτούς που τον στήριξαν. Δικαιώνει την επαναστατική αριστερά που έγκαιρα προειδοποιούσε ότι δεν γίνεται αντιμνημονιακή πολιτική μέσα στο ευρώ και την Ε.Ε, με τις τράπεζες στα χέρια των καπιταλιστών και χωρίς διαγραφή του χρέους. Το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα πρέπει να αποτελέσει τη βάση μιάς συνολικής εναλλακτικής αριστερής πολιτικής πρότασης στην εργατική τάξη και τον λαό, που έστω και σαστισμένοι, εξακολουθούν να παλεύουν στο δρόμο: Δήμοι, Νοσοκομεία, εκπαιδευτικοί, κίνημα ενάντια στην καταστολή, αντιρατσιστικό, αντιφασιστικό, αντιπολεμικό, προσφυγικό κίνημα, πλειστηριασμοί κ.α. 

Και σήμερα που η αναγκαιότητα αυτή ξεπροβάλλει από παντού, η ευθύνη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, τώρα που νοιώθει να προσβλέπουν σε αυτήν, είναι να την υπηρετήσει αποτελεσματικά και να δώσει τις απαραίτητες διεξόδους. Αυτήν την ευθύνη έρχεται να υλοποιήσει η 4η συνδιάσκεψη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. που εννέα χρόνια μετά την ίδρυσή της καλείται να συναντηθεί με τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Σ.Ε.Κ.Ε. και από την Οχτωβριανή επανάσταση και να αντλήσει διδάγματα από την ιστορία τους. Και ακόμα να αποτιμήσει τις δικές της προσπάθειες τα τελευταία χρόνια, την κοινή δράση στο κίνημα και τις κοινές πολιτικές πρωτοβουλίες που επανειλημμένα πρότεινε, τον συσχετισμό των δυνάμεων και την τακτική. Να πείσει τις συνειδήσεις για την αντικαπιταλιστική προοπτική.

Οφείλουμε και μπορούμε.

Κώστας Παπαδάκης
μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Στον αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει

Η 4η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με εκατοντάδες αντιπρόσωπους από τις τοπικές και κλαδικές επιτροπές, δίνει ένα παράδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας ενός μετώπου οργανώσεων και αγωνιστών που ιδρύθηκε πριν εννιά χρόνια για να δυναμώσει την παρέμβαση της επαναστατικής αριστεράς, να συμβάλλει στην ανάπτυξη του κινήματος, με στόχο την αντικαπιταλιστική ανατροπή, την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό, την κομμουνιστική προοπτική.

Η 4η συνδιάσκεψη γίνεται σε κρίσιμη συγκυρία. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η όξυνση του ανταγωνισμού των κεφαλαίων και των αρχουσών τάξεων, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που σέρνεται εδώ και μια δεκαετία, δημιουργούν εκρηκτικό μείγμα και βάζουν μπροστά στους λαούς τον κίνδυνο του πολέμου, της προσφυγιάς, της καταστροφής. Το ζήτημα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής τίθεται πια ως όρος επιβίωσης για τους εργαζόμενους. Στη χώρα μας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στον ατελείωτο μνημονιακό της κατήφορο, εφαρμόζει με αυταρχισμό τις πιο αντεργατικές πολιτικές, δείχνει για τι εγκλήματα σε βάρος της εργατικής τάξης είναι ικανός ο ρεφορμισμός. Αστικές κυβερνήσεις και κόμματα σε όλο τον κόσμο στρέφονται στην ακροδεξιά ρητορική, την ενίσχυση ακροδεξιών κομμάτων, τον εθνικισμό, το ρατσισμό. 

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση υπάρχει αντίσταση. Από τις ΗΠΑ μέχρι την Ευρώπη ξεσπούν κινήματα αμφισβήτησης, απεργιακοί αγώνες σε σημαντικούς κλάδους, κινήματα νεολαίας, αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό κίνημα. Και στην Ελλάδα το κίνημα ξεπερνάει τον αιφνιδιασμό και την απογοήτευση από την αντιλαϊκή κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι απεργίες συμβασιούχων και αναπληρωτών, οι σημαντικές μάχες σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, τα μεγάλα αντιρατσιστικά-αντιφασιστικά συλλαλητήρια, η αντίσταση στην πατριδοκαπηλεία και τον εθνικισμό είναι δείγματα κινηματικής αφύπνισης που μπορεί να συνεχιστεί και να οδηγήσει σε νίκες. Ένας ολόκληρος κόσμος αγωνίζεται και αναζητά διέξοδο.

Το στοίχημα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι να μετατρέψει αυτή την αναζήτηση, στη δύναμη που μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Η μάχη ενάντια στον πόλεμο, με καθαρή θέση απέναντι στην επιθετικότητα των αρχουσών τάξεων της περιοχής και πρώτα της "δικής" μας, ο αγώνας για μόνιμη-σταθερή δουλειά, η αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων, η πάλη ενάντια στο ρατσισμό και τους νεοναζί, είναι τα πιο σημαντικά μέτωπα για την επόμενη περίοδο. Παρεμβαίνουμε ενωτικά σε αυτά, συσπειρώνουμε πλατιές μάζες εργαζόμενων, καλούμε στην κοινή δράση όλες τις δυνάμεις της αριστεράς που αγωνίζεται. Το κίνημα θα είναι το εργαστήριο για την ανάπτυξη και το βάθεμα του αντικαπιταλιστικού μας προγράμματος, ο τροφοδότης για το δυνάμωμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν αρκεί να προβάλουμε την αριστερή αντικαπιταλιστική εναλλακτική, πρέπει η οργανωτική μας δύναμη, η ενότητα και η αποφασιστικότητά μας να πείθει ότι μπορούμε να μπούμε μπροστά για την υλοποίησή της. Καλούμε όλους τους αγωνιστές να πάρουν μέρος στη συζήτηση που ανοίγει η συνδιάσκεψη, καλούμε όλους τους εργαζόμενους στον αγώνα για την αλλαγή της κοινωνίας, για τη ζωή που μας αξίζει.

Θανάσης Διαβολάκης
μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δύναμη ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή

Μέσα στα χρόνια της βαθιάς δομικής κρίσης του καπιταλισμού, η μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό έχει αναδειχθεί ίσως η πιο κορυφαία της περιόδου, όχι μόνο στη Ελλάδα αλλά σε όλο τον πλανήτη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την ίδρυσή της το 2009 είχε προσανατολιστεί στην πάλη ενάντια στο ρατσισμό και τον φασισμό, ως κομμάτι της συνολικότερης πάλης ενάντια στο σύστημα που γεννά πολέμους, προσφυγιά και παράλληλα φουσκώνει τα πανιά της ακροδεξιάς, παίζοντας το χαρτί του ρατσισμού. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει δώσει δείγματα γραφής, πάνω στο ζήτημα πώς παλεύεις τον φασισμό στην πράξη, ακόμα και όταν αυτός καταφέρνει να αναδειχθεί σε επίσημη πολιτική δύναμη μέσα από τη βουλή. Αλλά και πώς παλεύεις το ρατσισμό όταν γίνεται επίσημη πολιτική των κυβερνήσεων που προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την οργή του κόσμου για την οικονομική κρίση και τα μνημόνια, την ίδια στιγμή που κλιμακώνουν τις επιθέσεις απέναντι στην εργατική τάξη. 

Στις γειτονιές της Α’ και Β’ Πειραιά καταφέραμε και χτίσαμε ένα δυνατό αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα απέναντι στους πιο δολοφονικούς πυρήνες της Χρυσής Αυγής σε Πειραιά, Νίκαια, Πέραμα. Σε συντονισμό με την ΚΕΕΡΦΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήρε πρωτοβουλίες ενωτικές μέσα σε κάθε γειτονιά, με όλο τον κόσμο που τάσσεται κατά του φασισμού, με τους μετανάστες, τα συνδικάτα και όλη την αριστερά, κάνοντας τον αντιφασισμό υπόθεση του μαζικού κινήματος, με στόχο να συνδεθεί το κίνημα που παλεύει ενάντια στην οικονομική κρίση με τη μάχη ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό. 

Χάρη σε αυτές τις μάχες η ηγεσία της Χρυσής Αυγής κάθεται αυτή τη στιγμή στο σκαμνί. Σήμερα μέσα από τις αποκαλύψεις στη δίκη της Χρυσής Αυγής επιβεβαιώνονται ΟΛΑ όσα είχε αναδείξει το αντιφασιστικό- αντιρατσιστικό κίνημα. Όπως το ότι είναι μία εγκληματική οργάνωση που στοχοποίησε αρχικά τους μετανάστες και στη συνέχεια τους αντιφασίστες, την αριστερά και το εργατικό κίνημα, ότι έδρασε σε συνεργασία με την ΕΛΑΣ και τους κρατικούς μηχανισμούς και ότι μετά την είσοδο της στη βουλή και το άνοιγμα τοπικών γραφείων της αποθρασύνθηκε ακόμα περισσότερο. 

Παράλληλα με τη μάχη του αντιφασισμού στο δρόμο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρόβαλλε την εναλλακτική με το μεταβατικό της πρόγραμμα, τα ανοιχτά σύνορα για πρόσφυγες και μετανάστες, την κατάργηση της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας-Λιβύης, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από την ΕΕ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ. Έτσι στην 4η συνδιάσκεψη, οι τοπικές επιτροπές της Α’ και Β’ Πειραιά ερχόμαστε ακόμα πιο δυνατές, με νέα μέλη, ντόπιους και μετανάστες, που κερδίσαμε μέσα από όλες αυτές τις μάχες. Αλλά και με εμπειρίες για το πώς συνεχίζεις να χτίζεις το αντιφασιστικό- αντιρατσιστικό κίνημα απέναντι σε μία κυβέρνηση που καλλιεργεί τις αυταπάτες ότι η αριστερή διακυβέρνηση θα οδηγούσε δήθεν στο σταμάτημα του ρατσισμού, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των πνιγμών των προσφύγων και των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής. 

Σήμερα έχουμε ακόμα περισσότερες δυνατότητες να δυναμώσουμε το κίνημα από τα κάτω, για να καθορίσουμε την εξέλιξη της δίκης της Χρυσής Αυγής, να εξαφανίσουμε τα τάγματα εφόδου από τις γειτονιές μας, να βάλουμε σε κίνηση όλα τα κομμάτια της αριστεράς αλλά και να μεγαλώσουμε τις πιέσεις στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ που αφήνει ακόμα και τώρα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής να κυκλοφορούν ελεύθερα στον Πειραιά. 

Αυτό το ρόλο έχουμε να παίξουμε το επόμενο διάστημα συμβάλλοντας σε μία ΑΝΤΑΡΣΥΑ μαζική, πιο ενωμένη και δυνατή, ώστε να καθορίσει τους αγώνες για την υπεράσπιση των συμφερόντων όλης της εργατικής τάξης και της νεολαίας, από όποια πλευρά των συνόρων και αν προέρχεται, ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση, στον εθνικισμό και τον πόλεμο, στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή, ανοίγοντας το δρόμο για την εργατική αντικαπιταλιστική ανατροπή και τη διεθνιστική αλληλεγγύη των εργατών. 

Κατερίνα Θωίδου
ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Β’ Πειραιά, μέλος του ΠΣΟ

Μεγάλες προκλήσεις αλλά και μεγάλες δυνατότητες

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βαδίζει για την 4η συνδιάσκεψή της σε μία περίοδο με τεράστιες προκλήσεις αλλά και μεγάλες δυνατότητες για το εργατικό κίνημα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσπαθεί να πείσει τον κόσμο που την ανέδειξε ότι μπαίνουμε σε περίοδο «κανονικότητας». Όμως, η μόνη βεβαιότητα που υπάρχει είναι ότι είναι η κυβέρνηση του τρίτου μνημονίου με τις κανιβαλικές περικοπές στους μισθούς, τις συντάξεις, την υγεία, τα σχολεία, η κυβέρνηση των απελάσεων μεταναστών και των στρατοπέδων εγκλεισμού των προσφύγων, του ανταγωνισμού με την τουρκική αστική τάξη για την ΑΟΖ και την επιρροή στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. 

Η μεταστροφή, η «κωλοτούμπα», η «προδοσία» του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένα σοκ για εκατοντάδες χιλιάδες, που είχαν συμμετάσχει στις μάχες κατά της λιτότητας των μνημονίων, που ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, που πίστεψαν τις υποσχέσεις του. 

Όμως η οργή αυτού του κόσμου για την κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει στραφεί δεξιά. Αυτό δείχνουν οι μάχες που έχουν δώσει οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ και τα νοσοκομεία και απέτρεψαν τις απολύσεις των συμβασιούχων, στο δημόσιο όπου δεν πέρασε η αξιολόγηση της Γεροβασίλη, αλλά και νέων απρόσμενων κομματιών της εργατικής τάξης όπως οι εργαζόμενες γυναίκες στην ΕΣΤΕΕ LAUDER στη μάχη «ποτέ την Κυριακή», των συνταξιούχων της Εθνικής κλπ. 

Η ίδια επιβεβαίωση έρχεται και από τις εκλογές στα σωματεία όπου η αριστερά και ειδικά η αντικαπιταλιστική αριστερά ανεβάζει παντού τα ποσοστά της. Το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα έχει πετύχει να περιορίσει τη δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, να ηγεμονεύει στους δρόμους με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές και να έχει την βάλει την ηγεσία της στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ακόμα και οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν ότι η Νέα Δημοκρατία δεν ενισχύεται πέρα από την παραδοσιακή επιρροή της, η Χρυσή Αυγή είναι καθηλωμένη στα ποσοστά του 2012, ενώ αντίθετα η πέραν του ΣΥΡΙΖΑ αριστερά (ΚΚΕ -ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΛΑΕ) εμφανίζεται με διψήφια ποσοστά. 

Η πρόκληση και το ερώτημα που βάζει αυτός ο κόσμος και έχει να απαντήσει η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι αν μπορεί να υπάρξει αριστερή εναλλακτική στο ΣΥΡΙΖΑ, που να στηρίζει τους αγώνες που δίνει η εργατική τάξη και να απαντά στα ερωτήματα της προοπτικής.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν στην πρώτη γραμμή αυτών των μαχών με όλο αυτό τον κόσμο, έχει πανελλαδική δικτύωση και αναγνωρισιμότητα ως η αντικαπιταλιστική πτέρυγα στο κίνημα. Πολιτικά και οργανωτικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει τις καλύτερες δυνατότητες να πάρει τις πρωτοβουλίες και να γίνει καταλύτης για την οργάνωση της κοινής δράσης και το συντονισμό των μαχών που δίνει η εργατική τάξη, αλλά και να οργανώσει ταυτόχρονα την συζήτηση των απαντήσεων στα ερωτήματα για την αντικαπιταλιστική προοπτική μετά τα αδιέξοδα που οδήγησε η κοινοβουλευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το αντικαπιταλιστικό μέτωπο οργανώσεων και αγωνιστών, μπορεί και χρειάζεται να είναι ο φιλόξενος χώρος για τη συσπείρωση των πιο μαχητικών αγωνιστών του κινήματος, που συζητάνε δημοκρατικά με σεβασμό των διαφορών τους και αναλογική εκπροσώπηση των απόψεων που υπάρχουν, για να χτίσουμε τη μαζική αντικαπιταλιστική ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πολύτιμο εργαλείο για την αποτελεσματική οργάνωση και το συντονισμό των αγώνων που έχουμε μπροστά μας.

Τάκης Ζώτος
μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ