Σε όλο τον κόσμο οργανώθηκαν αντιπολεμικές διαδηλώσεις πολύ γρήγορα μετά το αγγλογαλλοαμερικάνικο χτύπημα στη Συρία. Μέσα στις ΗΠΑ, οι αντιπολεμικές οργανώσεις βγήκαν με πανώ και πικέτες σε περισσότερα από 40 σημεία, από τη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον ως το Φίνιξ και το Σαν Ντιέγκο. 

Στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης η κινητοποίηση έγινε μπροστά στον ουρανοξύστη του Τραμπ. Στο Σαν Φρανσίσκο η αντιπολεμική οργάνωση “Code Pink” πήγε έξω από το σπίτι της Νάνσι Πελόζι (της επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Βουλή). “Χαλάσαμε την ησυχία γειτονιών και απλών ανθρώπων στη Συρία. Θέλουμε να φέρουμε τον αγώνα στις γειτονιές αυτών που αποφασίζουν τον πόλεμο”, λέει η Έλενορ Λεβίν, από το Code Pink. Στο Ιράκ έγιναν κάποιες από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις σε όλη τη Μέση Ανατολή, ενώ αντιπολεμικές κινητοποιήσεις οργανώθηκαν σε διάφορα σημεία της Ινδίας. Η αντιπολεμική συγκέντρωση στην Κύπρο έχει κερδίσει διεθνή προβολή, μιας και από τις βάσεις του νησιού απογειώθηκαν τα βρετανικά βομβαρδιστικά.

Βρετανία

Στο Λονδίνο εκατοντάδες κόσμος βγήκε άμεσα στο δρόμο μετά από κάλεσμα της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο. Παράλληλα γίνονταν διαδηλώσεις σε 11 σημεία από το Μπρίστολ ως το Λιντς, ενώ κινητοποιήσεις έγιναν ακόμη και στο Όρκνι, το βορειότερο σημείο της Σκοτίας και τη νήσο Γουάιτ στα νότια της Βρετανίας. 

Η Αν που διαδήλωνε στο Λονδίνο, δήλωσε στην αδελφή μας εφημερίδα, Socialist Worker: “Όταν ξύπνησα το Σάββατο και είδα ότι η Βρετανία είχε βομβαρδίσει τη Συρία έμεινα άφωνη. Ήμουν ήδη θυμωμένη με τις εικόνες των βομβαρδισμών στη Ντούμα από το συριακό καθεστώς. Αλλά τώρα αυτή η αεροπορική επιδρομή απλώς ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά.

Η Μαρία λέει πως “Δεν υποστηρίζω το συριακό καθεστώς ή τη Ρωσία. Αλλά οι βόμβες δεν είναι λύση. Δεν ρώτησαν τους Σύριους. Υπάρχουν αγωνιστές στη Συρία που δεν έχουν σταματήσει να λένε ότι οι βομβαρδισμοί δεν είναι η λύση. Αλλά η Τερέζα Μέι και ο Τραμπ απλώς τους αγνοούν”.

Ο Ντέιβιντ, επίσης στο Λονδίνο, λέει πως “Όλο αυτό δεν έχει τίποτα το ανθρωπιστικό. Έχει να κάνει με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία που υπερασπίζουν τα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή. Είναι αηδιαστικό να βλέπεις πολιτικούς να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις ανθρωπιστικές ευαισθησίες για να δικαιολογήσουν τις επεμβάσεις τους”.