Αυτή την Πέμπτη, 19 Απρίλη, όλοι οι αγώνες συναντιούνται στους δρόμους από άκρη σε άκρη της Γαλλίας. Τα συνδικάτα, και πρώτοι απ’όλους οι απεργοί σιδηροδρομικοί καλούν σε απεργία όλους τους κλάδους και κοινές, ενωτικές διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις.
Η CGT και η Solidaires, οι δυο ομοσπονδίες που στηρίζουν την απεργία των σιδηροδρομικών καλούν σε απεργία τα μέσα μεταφοράς, τα νοσοκομεία, αλλά και την εκπαίδευση και τον ιδιωτικό τομέα και το φοιτητικό κίνημα.
Στο Παρίσι αναμένεται να σταματήσουν τα πάντα, σε μια μέρα που θα ξεκινήσει από νωρίς με συνελεύσεις και απεργιακές φρουρές, θα κορυφωθεί το μεσημέρι με διαδήλωση και θα συνεχιστεί ως αργά το βράδυ με προσπάθεια να οργανωθούν απεργιακές συνελεύσεις που θα ενώσουν τους διαφορετικούς κλάδους.
Η μάχη των σιδηροδρομικών συνεχίζεται. Δυο πετυχημένες μέρες απεργίας την περασμένη βδομάδα και άλλες δύο είναι προγραμματισμένες για αυτή τη βδομάδα. Την ίδια στιγμή οι φοιτητές έρχονται σε όλο και μεγαλύτερη και πιο μαζική σύγκρουση με την κυβέρνηση και την αστυνομία που πιστεύει ότι μπορεί με την άγρια καταστολή να σταματήσει το κύμα των καταλήψεων. Οι σιδηροδρομικοί είναι στους δρόμους ενάντια στην αναδιάρθρωση-διάλυση του σιδηροδρομικού δικτύου που είναι το πρώτο βήμα για να ιδιωτικοποιηθεί. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες παλεύουν ενάντια στο νέο νόμο που βάζει παραπέρα εμπόδια στην πρόσβαση στα πανεπιστήμια, αλλά κινητοποιούνται και σε αλληλεγγύη με το εργατικό κίνημα.
Τη Δευτέρα η γενική συνέλευση στο Πανεπιστήμιο της Ρεν (στη Βρετάνη) είχε 3500 φοιτητές και φοιτήτριες. Την προηγούμενη βδομάδα η αντίστοιχη συνέλευση είχε συμμετοχή 2600. Αυτό που είχε μεσολαβήσει είναι ότι ο Μακρόν βγήκε στην τηλεόραση και όταν ρωτήθηκε για το φοιτητικό κίνημα το μόνο που βρήκε να πει είναι ότι πρόκειται για μειοψηφίες “επαγγελματιών της αναταραχής” και ακτιβιστών. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση δείχνει μεγάλο φόβο προς το φοιτητικό κίνημα γιατί φοβάται πως μπορεί να γίνει πυροδότης μεγαλύτερου συντονισμού για τους κοινωνικούς αγώνες. Στη Ρεν οι φοιτητές αποφάσισαν τη συμμετοχή τους σε δια-συνδικαλιστική σύσκεψη για τον συντονισμό με τους εργαζόμενους που βρίσκονται σε απεργία. Στο Τολμπιάκ, στο Παρίσι, μετά από τρεις βδομάδες καταλήψεων, το Σάββατο οι φοιτητές οργάνωσαν φεστιβάλ αλληλεγγύης στους σιδηροδρομικούς, με ομιλίες, συναυλίες και με όλα τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν να πηγαίνουν στο απεργιακό ταμείο. Στη Σορβόνη οι αστυνομικές δυνάμεις του Μακρόν εισέβαλαν την περασμένη Πέμπτη μετά τις 10 το βράδυ για να εκκενώσουν το χώρο. Έσκιζαν τα πανό και τις σημαίες των φοιτητών, έριχναν ξύλο στον κόσμο που ήταν μέσα και έξω, περικυκλώνοντας ασφυκτικά όσους έτρεξαν να συμπαρασταθούν και ρίχνοντας δακρυγόνα. Το ίδιο απόγευμα είχε αποφασιστεί η κατάληψη των κτιρίων. “Είμαστε πιο δυνατοί, πιο δυνατοί απ’ τον Κον Μπεντίτ” φώναζαν οι φοιτητές, κάνοντας αναφορά στον πολιτικό που συμβολίζει όσους από το Μάη του ‘68 ξεπουλήθηκαν στο σύστημα. Και στο Τολμπιάκ τα γαλλικά ΜΑΤ, τα CRS, βρίσκονται σε θέση μάχης και προκαλούν, προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν και να απομαζικοποιήσουν την κατάληψη.
Την Τρίτη, καθώς γραφόταν αυτό το άρθρο, θα έφτανε στη γαλλική βουλή για πρώτη ανάγνωση το νομοσχέδιο για τους σιδηρόδρομους. Σύμφωνα με το κείμενο, μέχρι το 2020 πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η αναδιάρθωση της εταιρείας και στα τέλη εκείνης της χρονιάς να ανοίξουν οι σιδηρόδρομοι στον “ανταγωνισμό”. Η CGT καλεί σε μαζική συμμετοχή στις απεργίες αυτής της βδομάδας λέγοντας πως μπορούμε να “επιβάλουμε το σταμάτημα της διαδικασίας στη Βουλή και την έναρξη πραγματικών διαπραγματεύσεων”.
Απεργία στην Air France
Παράλληλα συνεχίζεται η απεργία και στην Air France. Η διοίκηση προσπάθησε αυτή τη βδομάδα να κάνει ένα βήμα ακόμη, προσφέροντας 2% άμεσες αυξήσεις (αντί για 1% που έδινε μέχρι τώρα) και 5% τα επόμενα τρία χρόνια (αντί για 3,6%).
Τα συνδικάτα απέρριψαν την προσφορά. Απαιτούν 6% αυξήσεις για το 2018 με βάση την αύξηση της κερδοφορίας της εταιρείας και λένε πως από τη μεριά τους δεν έχουν θέση αίτημα για τα επόμενα χρόνια. 23 και 24 Απρίλη είναι η επόμενη 48ωρη που έχουν καλέσει. Την περασμένη Τρίτη που ήταν η 8η μέρα απεργίας η εταιρεία έλεγε πως είναι σε θέση να εξασφαλίζει κάτι λιγότερο από 70% των πτήσεων, αλλά και σε αυτές προειδοποιεί για αλλαγές και καθυστερήσεις. Και ο υπουργός Οικονομίας του Μακρόν, παρά την προπαγάνδα ότι οι απεργίες είναι μειοψηφικές έκανε δηλώσεις ότι πρέπει να μπει ένα φρένο γιατί ήδη την πληρώνει η εθνική οικονομία, με πτώση στην αγορά, τις κρατήσεις ξενοδοχείων και τον τουρισμό.
Η εμφάνιση του Μακρόν στην τηλεόραση ήταν ένα δείγμα της πίεσης που του έχει δημιουργήσει το απεργιακό κίνημα. Η δημοτικότητά του ένα χρόνο μετά την άνοδό του στην εξουσία έχει πέσει κατακόρυφα. Τώρα ταλαντεύεται μεταξύ ενός στυλ “ήρεμης δύναμης” (έκανε αναφορά στον “φίλο του” Ζακ Σιράκ που όπως λέει κατάφερνε πάντα να βρει συμβιβαστική λύση) και του σκληρού και αποφασισμένου μεταρρυθμιστή που θα καταφέρει να περάσει τις αλλαγές που κανείς άλλος δεν τόλμησε μέχρι τώρα.
Πριν από μερικές βδομάδες δήλωνε πως δεν καταλαβαίνει τι πρόβλημα έχουν οι σιδηροδρομικοί και τους αποκαλούσε προνομιούχους. Τώρα προσπάθησε να βγει με “λαϊκό” προφιλ, αφήνοντας και υπονοούμενα κατά των πλούσιων. Την ίδια στιγμή βέβαια που όχι μόνο έδινε εντολή για επίθεση στις φοιτητικές καταλήψεις αλλά και για βομβαρδισμό της Συρίας. Είπε ότι καταλαβαίνει τα προβλήματα και τους αγώνες αλλά δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να οδηγούνται όλα μαζί σε “συμπύκνωση”. Αυτό που κατάφερε προς το παρόν είναι να δώσει αφορμή για εκκλήσεις για περισσότερη “συμπύκνωση” των αγώνων. Και την Πέμπτη 19 Απρίλη οι συμπυκνωμένοι αγώνες θα ξεχυθούν στους δρόμους.
Κάλεσμα για απεργία διαρκείας
Υπάρχουν δυνάμεις που λένε πως οι δυο απεργίες τη βδομάδα δεν είναι αρκετές. Η Sud Rail είναι συνδικάτο που καλεί σε μετατροπή της απεργίας σε διαρκείας. Στην εφημερίδα Λιμπερασιόν υπήρχε ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ για τη γενική συνέλευση στο σταθμό “Γκαρ ντι Νορ” στο βόρειο Παρίσι που αποφάσισε διαρκείας: Δέκα μέρες μετά την έναρξη της απεργίας, η Μονίκ, η Ανάς, ο Φαρίντ και άλλοι σιδηροδρομικοί αποφάσισαν να βγουν σε διαρκείας όλες τις μέρες, ξεπερνώντας το απεργιακό ημερολόγιο σε εθνικό επίπεδο.
Η Ανάς λέει: “όταν ένας σταθμός βγαίνει σε διαρκείας, το κίνημα ριζοσπαστικοποιείται”. Δέκα εργαζόμενοι γίνονται εθελοντές να πάνε σε άλλους σταθμούς για να απλώσουν το μήνυμα της διαρκείας. Ο Μπενουά, από το σταθμό Αουστερλίτς, στην άλλη άκρη του Παρισιού, έχει έρθει στη συνέλευσή τους για να τους ενθαρρύνει. “Επειδή είστε μειοψηφία δεν σημαίνει πως έχετε άδικο. Είστε σημείο αναφοράς για εμάς και για άλλους σταθμούς που θέλουν να βγουν σε διαρκείας”. Η Ανάς λέει: “Πριν από μερικά χρόνια, η γενική συνέλευση του Βορρά δεν ήταν τίποτα, μαζευόμασταν σε μια μικρή αίθουσα. Τώρα στους άλλους σταθμούς μιλάνε για εμάς, πετυχαίνουμε κάτι σημαντικό.”
Η διοίκηση αποκαλεί το “Γκαρ ντι Νορ” γαλατικό χωριό. Στο τέλος της συνέλευσης οι εργαζόμενοι λένε στο δημοσιογράφο ότι “όπως βλέπεις δεν έχουμε μαγικό ζωμό”. Οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν ως παράδειγμα την απεργία στην Onet. Τον περασμένο Νοέμβρη και Δεκέμβρη, καθαριστές και καθαρίστριες που δουλεύουν με τις χειρότερες συνθήκες στους σταθμούς του Παρισιού βγήκαν για απεργία 45 μέρες και κέρδισαν. “Αν μπόρεσαν αυτοί, μπορούμε κι εμείς”, λέει η Ανάς. Ενώ ο Ερίκ τονίζει: “Ο Μακρόν βγήκε χτες στην τηλεόραση και είπε ότι το κίνημα σβήνει. Η 19 του Απρίλη είναι σημαντική μέρα για μας, πρέπει να αποδείξουμε το αντίθετο”.
Ένα κάλεσμα των δυνάμεων που ζητάνε επέκταση της απεργίας λέει στις 14 Απρίλη: “Αύριο στις γενικές συνελεύσεις είναι αναγκαίο να επιβεβαιωθεί το ξεδίπλωμα της απεργίας κάτω από τον έλεγχο των γενικών συνελεύσεων. Από αύριο, αρχίζει μια νέα πορεία που δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν νικήσουμε. Στις 17 θα είμαστε στους δρόμους. Στις 18 μαζικά σε απεργία. Στις 19 μαζικά και σε απεργία και στους δρόμους. Και στις 20 συνεχίζουμε.”