Αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα
Η δίκη της Χρυσής Αυγής: Οι «στρατηγικοί στόχοι» του «αρχηγού»...

20/4/15, Αντιφασιστική απεργία και διαδήλωση στην έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής

Οι «στρατηγικοί στόχοι» του «αρχηγού»...

«Υπάρχουν οι λεγόμενοι τακτικοί και οι στρατηγικοί στόχοι. […] Ο στρατηγικός, ο απώτερος στόχος είναι να πάρουμε την εξουσία. Δεν υπάρχει άλλος. Κι όταν πάρουμε την εξουσία σημαίνει να καταργήσουμε τη δημοκρατία», δηλώνει ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος σε ομιλία του, της οποίας βίντεο βρέθηκε στο σκληρό δίσκο του και προβλήθηκε κατά την 245η δικάσιμο της δίκης της εγκληματικής οργάνωσης. Δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας και είναι μόνο μία από τις δεκάδες αντίστοιχες δηλώσεις που άκουσε το δικαστήριο την ίδια μέρα. 

Στο υλικό του δίσκου αποκαλύπτεται και ο τρόπος με τον οποίο σκόπευαν να υλοποιήσουν αυτόν τον στρατηγικό στόχο. Ο αρχηγός της ναζιστικής συμμορίας είχε πλήρη έλεγχο και επίγνωση του σχηματισμού, της εκπαίδευσης και της βίαιης δράσης των ταγμάτων εφόδου που έστηνε σε όλη την Ελλάδα. Αλλά ξεκαθάριζε τακτικά στα μέλη του ότι το χτίσιμο του τρόμου είναι μια διαδικασία χρονοβόρα, που χρειάζεται υπομονή και απόλυτη πειθαρχία. Συνδυασμένο αυτό με την, επίσης πέρα από κάθε αμφιβολία επιβεβαιωμένη από τόνους υλικού, «αρχή του Αρχηγού» (κανείς δεν αμφισβητεί ποτέ τον Μιχαλολιάκο), το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο: το τάγμα εφόδου της Νίκαιας, όπως και κανένα άλλο τάγμα, δεν υπερβαίνει εντολές. Όταν πραγματοποίησε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η εντολή που είχε ήταν ακριβώς η δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Η πλήρης επίγνωση και ο έλεγχος προκύπτει από ομιλίες του στις οποίες μιλάει ξανά και ξανά για βίαιες πράξεις που έγιναν ή που θα γίνουν. Από τις φωτογραφίες από ορκωμοσίες, τελετές με ναζιστικούς χαιρετισμούς, εκπαιδεύσεις, όπλα. Από τα βίντεο με τα παραταγμένα τάγματα εφόδου που φοράνε τις χαρακτηριστικές στολές -για τις οποίες όλα ανεξαιρέτως τα θύματα έχουν κάνει λόγο- και υπακούν σε παραγγέλματα και παρατηρήσεις για τη στοίχισή τους. Από τα εσωοργανωτικά δελτία με τα οποία ο αρχηγός παρακολουθούσε τις δραστηριότητες των πυρήνων σε όλα τα επίπεδα, από το ποιοι μπαίνουν σε ποιες θέσεις, μέχρι τα οικονομικά και από τις υποδοχές των νέων μελών μέχρι τις «δράσεις». Από τις ομιλίες Κασιδιάρη και Μάστορα για τον ενεργό και οργανωτικό ρόλο της Χρυσής Αυγής στο αιματηρό πογκρόμ του Μάη του 2011, με απολογισμό πάνω από 20 βαριά τραυματίες και 1 νεκρό, μέχρι την ομιλία του Μιχαλολιάκου όπου κοκορευόταν για τη συμμετοχή του στην ρατσιστική επιδρομή στο Παλιό Εφετείο σε βάρος προσφύγων που είχαν βρει στέγη εκεί, πολύωρη επίθεση που κατέληξε σε εμπρησμό της κατάληψης και πολλούς τραυματίες.

Αλλά ταυτόχρονα με την οργάνωση και την ενθάρρυνση βίαιων δράσεων, ο Μιχαλολιάκος λέει: «Τι καλύτερο θα ήταν γι’ αυτούς μια προβοκάτσια. Ένας να θερίσει 5-6 και να το χρεώσουν στη Χρυσή Αυγή. Ε, λοιπόν όχι, θα έχουμε υπομονή» και «Δεν θα τους αφήσουμε. Με νου, με γνώση. […] δεν ήρθε ο καιρός ακόμη της μεγάλης σύγκρουσης […] Αν φτάσει ο καιρός όπου οι λόγχες θα ακονίζονται στα πεζοδρόμια τότε θα δούνε ποιοι είναι οι Χρυσαυγίτες». Στη συγκέντρωση των Θερμοπυλών, με το τάγμα εφόδου της Νίκαιας παραταγμένο σε περίοπτη θέση στις μπροστινές σειρές, ο Μιχαλολιάκος ωρύεται: «Εσείς είστε τα τάγματα εφόδου! […] Περιμένουμε την ώρα να γίνουμε αρκετά δυνατοί, για να διεκδικήσουμε το δίκαιο των Ελλήνων!»

Το τάγμα εφόδου της Νίκαιας δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα με την ενεργοποίηση ενός μηχανισμού που κινητοποίησε δεκάδες μέλη αστραπιαία. Για να φέρει σε πέρας την αποστολή του, τη δολοφονία, χρειάστηκε μόλις 55 λεπτά από τον εντοπισμό της παρέας και μόλις 14 λεπτά από το τελικό sms του περιφερειάρχη Λαγού. Είναι σαφές ότι η δυνατότητα για την άμεση κινητοποίηση των μελών του τάγματος στις 12 παρά το βράδυ μιας οποιασδήποτε εργάσιμης μέρας υπήρχε από πριν και είχε ήδη δοκιμαστεί. Η ναζιστική οργάνωση που για δεκαετίες εκπαίδευε τα μέλη της «προσεκτικά» (αλλά όχι λιγότερο δολοφονικά), και που το τελευταίο διάστημα άρχιζε να οργανώνει τον τρόμο σε περιοχές κλειδιά (Άγιος Παντελεήμονας, Πέραμα, Νίκαια), έκρινε ότι πλέον «είχε έρθει ο καιρός». 


...και πώς ανατράπηκαν

Αξίζει να θυμηθούμε το άρθρο «2 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα», του Θ. Καμπαγιάννη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω (Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 2015): «Σε αντίθεση με τις ιδεολογικές αναλύσεις που αντιμετωπίζουν τον φασισμό αποκλειστικά ως “το μακρύ χέρι του κράτους και του κεφάλαιου”, το φασιστικό κόμμα δεν είναι απλώς “παρακράτος”: έχει το δικό του πολιτικό σχέδιο. Αυτό ακριβώς συνέβη τον Σεπτέμβρη του 2013: σε μια μακρόσυρτη περίοδο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, με την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αδυνατισμένη και αντιμέτωπη με ένα νέο κύμα δυσαρέσκειας και εργατικών αγώνων, η Χρυσή Αυγή αποφάσισε να διεκδικήσει έναν αναβαθμισμένο πολιτικό ρόλο, στόχος που περνούσε μέσα από την κλιμάκωση των βίαιων ενεργειών της οργάνωσης».

Από την 1η μέχρι τις 18 Σεπτέμβρη οι επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου γίνονταν καθημερινά και είχαν σαν στόχο ομάδες και ανθρώπους η εξόντωση των οποίων συμβόλιζε την κυριαρχία τους σε όλα τα επίπεδα. Μέσα από επιθέσεις ακόμη και σε ακροδεξιούς (Βίτσι, Μελιγαλάς) δόθηκε το σήμα «εναντίον όλων» που τόσες φορές είχε ουρλιάξει ο Μιχαλολιάκος στις ομιλίες που είχε βιντεοσκοπημένες στο δίσκο του. Μέσω του προέδρου του Σωματείου της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης και μέλος του ΚΚΕ Σωτήρη Πουλικόγιαννη το μήνυμα ήταν ότι θα τσακιστεί ο συνδικαλισμός και ρυθμιστής των σχέσεων εφοπλιστών – εργατών θα γίνει το δουλεμπορικό σωματείο της Χ.Α. Τέλος, στο πρόσωπο του Παύλου Φύσσα η ναζιστική οργάνωση προσπάθησε να σπείρει πια τον γενικευμένο τρόμο σε όλους όσους αντιστέκονται: αντιφασίστας, εργάτης της Ζώνης, μουσικός γνωστός στη νεολαία για την κοινωνική δράση του.

Πλέον και τα ίδια τα στοιχεία της δίκης αποτυπώνουν το γιατί η Χρυσή Αυγή έκρινε ότι το Σεπτέμβριο του 2013 ήταν «αρκετά δυνατή» για να κλιμακώσει τη βία της: δεκάδες μάρτυρες –αστυνομικοί και μη- έδειξαν –θέλοντας και μη- ότι η αστυνομία ήταν στην καλύτερη περίπτωση απλός θεατής όποτε η Χρυσή Αυγή έβγαινε για το δολοφονικό της έργο. Την κρίσιμη περίοδο η συνεργασία ήταν στο απόγειό της, πράγμα που φαίνεται από τα λεγόμενα πολλών χρυσαυγιτών (ανάμεσά τους και οι προστατευόμενοι μάρτυρες – πρώην μέλη) για το ρόλο πληροφοριοδοτών όπως ο Γιοβανίδης από το ΑΤ Νίκαιας, από το γεγονός ότι λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ο Λαγός είχε στα χέρια του τη δικογραφία (όπως φάνηκε από το τηλεφώνημά Λαγού – Πατέλη), ακόμη και από τις επικοινωνίες του Δεβελέκου με τον αστυνομικό των ΜΑΤ μέρες αργότερα. Και αυτά είναι μόνο ενδεικτικά. 

Επιπλέον το πολιτικό στερέωμα την περίοδο εκείνη έκανε λόγο για «σοβαρή Χρυσή Αυγή», ενώ με τις ρατσιστικές κορώνες και τον Ξένιο Δία νομιμοποιούσε τη δράση των ταγμάτων εφόδου. Από τη δίκη πέρασαν μάρτυρες που μίλησαν εκτενώς για την αντιμετώπιση που είχαν οι μετανάστες από την αστυνομία και πώς αυτό οδήγησε σε μια οδυνηρή απροθυμία να καταγγελθούν ρατσιστικές επιθέσεις των φασιστών (μάρτυρες από τους Γιατρούς του Κόσμου, το ΣΕΜ Αθήνας, το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, το Δημοτικό συμβούλιο Αθήνας, την ΚΕΕΡΦΑ). 

Όπως έχουν καταθέσει οι μάρτυρες που μίλησαν για την επίθεση στη Ζώνη του Περάματος, οι εφοπλιστές βρήκαν στη Χρυσή Αυγή τη διέξοδο από τις διεκδικήσεις των εργατών, κι αυτό το επιβεβαιώνουν τα ίδια τα υψηλόβαθμα στελέχη της ΧΑ. Μέσα στο δικαστήριο έχουν πλέον ακουστεί σε βίντεο οι προαναγγελίες της επίθεσης από τον Λαγό και οι απόψεις των χρυσαυγιτών «για τους εφοπλιστές μας», ενώ πολλοί μάρτυρες έχουν τονίσει την θετική προς τους εφοπλιστές ψήφο των χρυσαυγιτών στη Βουλή, καθώς και τον ρόλο που φιλοδοξούσε να παίξει το εργοδοτικό σωματείο που έστησε η Χ.Α στη Ζώνη την ίδια περίοδο.

Η Χρυσή Αυγή έκανε λάθος στην εκτίμησή της, γιατί είχε υποτιμήσει το εργατικό και αντιφασιστικό κίνημα. Το εργατικό κίνημα που με τις αντιστάσεις του είχε κλονίσει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 2013, είχε δώσει αντιφασιστικές μάχες που ενώθηκαν μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα σε έναν γενικευμένο ξεσηκωμό σε όλη τη χώρα. Τα αντανακλαστικά του κινήματος οδήγησαν στην αντιφασιστική απεργία της 25/9/13 και ανάγκασαν τον Σαμαρά να ξεχάσει τη «σοβαρή» Χρυσή Αυγή και να προχωρήσει στη δίωξή της. 

Και αυτό φαίνεται γλαφυρά στο υλικό της δίκης. Ο Δεβελέκος, αμέσως μετά την επίθεση στους συνδικαλιστές στο Πέραμα (14/9/13), λέει όλος χαρά σε άλλον χρυσαυγίτη στο τηλέφωνο ότι ετοιμάζεται δεύτερη επίθεση στη Ζώνη μόλις περάσει το αυτόφωρο: «θα πέσει ραβδί χοντρό». Λίγες μέρες μετά, μιλάει με τον αστυνομικό των δυνάμεων καταστολής ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η αντιφασιστική απεργία και πορεία στα «γραφεία». Όπου πλέον παραδέχονται έντρομοι ότι «ούτε το Δεκέμβρη του 2008 δεν είχε τόσους». 

Το «ραβδί» στη Ζώνη αναβλήθηκε επ’ αόριστον…


Eπόμενες δικάσιμοι

Μάης: 2/5, 15/5, 17/5, 24/5, 29/5 και 30/5 στον Κορυδαλλό. 
9/5, 16/5 και 21/5 στο Εφετείο.