Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία είναι καταιγιστικά. Το 66% του πληθυσμού ψήφισε "ναι" στην ανάκληση της διαβόητης "όγδοης τροπολογίας" του συντάγματος που αναγνώριζε "ίσα δικαιώματα" για τα "αγέννητα παιδιά" (τα έμβρυα δηλαδή) και στις εγκύους -απαγορεύοντας και ποινικοποιώντας με αυτόν τον τρόπο τις αμβλώσεις.
Από τις 26 κομητείες της Ιρλανδίας μόνο μια, το Ντόνεγκαλ ψήφισε "όχι". Σε όλες τις άλλες το "ναι" ήταν σαρωτικό. Στο Δουβλίνο έφτασε στο 75%. Τον τόνο τον έδωσαν οι πόλεις (72%) και οι εργατογειτονιές -που σε κάποιες περιπτώσεις το "ναι" έφτασε στο 90%.
Το 66% είναι ένα ηχηρό "ναι" στο δικαίωμα των γυναικών να αποφασίζουν αυτές για τον εαυτό τους και το σώμα τους. Είναι το αποτέλεσμα της ριζοσπαστικοποίησης που έχει συνοδέψει τους εκατοντάδες μικρούς και μεγάλους αγώνες που έχει δώσει -και δίνει- η εργατική τάξη και η νεολαία στην Ιρλανδία: ενάντια στα μνημόνια, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, ενάντια στις μεταρρυθμίσεις της αγοράς, ενάντια στους περιορισμούς σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών για να θυμηθούμε μόνο μερικούς από αυτούς.
"Πολλοί μέσα στο κίνημα", γράφει η Μάρνι Χόλμποροου, μέλος της αδελφής οργάνωσης του ΣΕΚ στην Ιρλανδία, "ενθαρρυμένοι από τη νίκη τους, θέλουν να πάνε τα πράγματα πιο πέρα. Θέλουν τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος, θέλουν σχολεία ελεύθερα από τη θρησκεία. Θέλουν να δουν τα αποτελέσματα αυτά να αλλάζουν και το αποστειρωμένο, μισογυνικό καθεστώς της Βόρειας Ιρλανδίας έτσι ώστε οι αδελφές μας στο βορρά να κατακτήσουν και αυτές πλήρη δικαιώματα στην άμβλωση...".
Η έκτρωση είναι παράνομη στη Βόρεια Ιρλανδία. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος προσθέτει τώρα έναν ακόμα μεγάλο εφιάλτη στην Τερέζα Μέι, την πρωθυπουργό της Βρετανίας. Η πλειοψηφία της στη Βουλή στηρίζεται στις ψήφους των βουλευτών του ακραίου συντηρητικού "Δημοκρατικού Κόμματος της Βόρειας Ιρλανδίας" -έναν από τους σκληρούς εχθρούς της άμβλωσης. Η Τερέζα Μέι έτρεξε βέβαια να συγχαρεί το στρατόπεδο του “ναι” (δηλαδή τον πρωθυπουργό της Ιρλανδίας) για τη “νίκη” του. Αλλά ξέρει ότι η θύελλα πλησιάζει.
Η "Όγδοη Τροπολογία" είχε εγκριθεί -και πάλι με δημοψήφισμα- το 1983. Η άμβλωση ήταν έτσι και αλλιώς ήδη παράνομη στην Ιρλανδία. Αυτό που έκανε η τροπολογία ήταν να "θωρακίσει" αυτή την απαγόρευση. Η άρχουσα τάξη θριαμβολογούσε: ο συντηρητισμός είχε πετύχει μια συντριπτική νίκη. Η επιρροή της εκκλησίας και της αντίδρασης έμοιαζε παντοτινή. Τώρα οι γυναίκες και το κίνημα στην Ιρλανδία πέτυχαν μια σαρωτική νίκη ενάντια σε εκείνη τη μαύρη αντίδραση.
Ο Λίο Βαράντγκαρ, ο πρωθυπουργός της κεντροδεξιάς κυβέρνησης της Ιρλανδίας, χαρακτήρισε "ήσυχη επανάσταση" το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Η κυβέρνηση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προσπαθούν να παρουσιάσουν το 66% σαν μια νίκη του "νέου" πάνω στο "παλιό".
"Τώρα", είπε ο Βαράντγκαρ, "έχουμε ένα σύγχρονο σύνταγμα για έναν σύγχρονο λαό".
Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι αλήθεια στήριξαν το "ναι" στην προεκλογική περίοδο. Το αποτέλεσμα, όμως, όσο και αν προσπαθούν να το οικειοποιηθούν, δεν τους ανήκει. Όπως γράφει η Μάρνι "σύμφωνα με το exit poll της RTE το 76% από τους 3000 ανθρώπους που ρωτήθηκαν είπε ότι θα ψήφιζε πάντα ναι. Ένα 8% δήλωσε ότι ο θάνατος της Σαβίτα Χαλαπαναβάρ πριν από έξι περίπου χρόνια (οι γιατροί της είχαν αρνηθεί την έκτρωση παρά τις ιατρικές επιπλοκές με αποτέλεσμα να πάθει σηψαιμία και να πεθάνει) ήταν αυτό που τους έπεισε".
Η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη της Ιρλανδίας δεν πήραν την πρωτοβουλία να ακυρώσουν την τροπολογία του 1983 επειδή ήθελαν, αλλά επειδή αναγκάστηκαν. Όπως σημειώνει η εφημερίδα Financial Times,
"Είναι μια εντυπωσιακή ανατροπή, που δείχνει πως στις τελευταίες δεκαετίες οι νεώτεροι Ιρλανδοί πολίτες έχουν αναγκάσει τους πολιτικούς να επιταχύνουν τον ρυθμό των αλλαγών και πως, εν μέσω τον δικών της σκανδάλων, η ακραία συντηρητική Καθολική Εκκλησία έχει χάσει το ηθικό κύρος να καθορίζει τις προσωπικές επιλογές".