Εργατικό κίνημα
Απεργία 30/5: Ο λόγος στους απεργούς

Πανεργατική απεργία 30/5, Αθήνα

Είμαστε 83 συμβασιούχοι μέσω ΑΣΕΠ στον καθαρισμό του νοσοκομείου. Η σύμβασή μας λήγει στις 31 Δεκέμβρη στις 12 το μεσημέρι. Απόλυση λίγες ώρες πριν μπει ο καινούργιος χρόνος. Αλλά δεν το βάζουμε κάτω. Σήμερα έχουμε κατέβει μαζί με μόνιμους συναδέλφους μας στην απεργία. Το σωματείο του Αγ.Σάββα ήταν το πρώτο που έγραψε μέλη του ελαστικά εργαζόμενους ακόμα και όταν δουλεύαμε για τον εργολάβο. Στο προηγούμενο νοσοκομείο που ήμουν όχι μόνο δεν μας έγραφαν στο σωματείο αλλά – ειδικά η δεξιά ηγεσία του σωματείου - δεν ασχολιόταν καν. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μέχρι να κερδίσουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά. Να μην τρώμε το παραμύθι της εξόδου από τα μνημόνια. Και να βγεις από αυτό, έρχεται το επόμενο... Κι αυτά που σου λέω τα ακούς από μια πρώην συριζαία. Έκανα αγώνα για το ΣΥΡΙΖΑ όταν ακόμα δεν έμπαινε στη βουλή. Όμως τώρα πια έχει έρθει ο καιρός να ξεσηκωθούμε.

Φιλιώ
εργαζόμενη στο νοσοκομείο Αγ.Σάββας

Οι συνταξιούχοι της Εθνικής Τράπεζας είμαστε εδώ και πολλούς μήνες στο δρόμο. Εννοείται ότι θα συμμετείχαμε και στην πανεργατική απεργία. Μας έκοψαν το 40% της σύνταξής μας. Εφτά μήνες απλήρωτοι. Προφανώς και θα βγούμε στο δρόμο. Είχαμε και χτες κινητοποίηση. Πάντα ήμαστε μπροστά και πριν την επίθεση στο ΛΕΠΕΤΕ. Αλλά τώρα έχουμε κι ένα λόγο παραπάνω.

Ελένη
συνταξιούχος ΕΤΕ

Έχω κατέβει σήμερα στην απεργία ενάντια στο “δεν γίνεται τίποτα” και την υποβάθμιση της απεργίας. Δουλεύουμε μαζί με πρόσφυγες και μετανάστες και το συμπέρασμα είναι ένα. Αυτός ο κόσμος πρέπει να οργανωθεί μαζί μας και να παλέψει. Η εκμετάλλευση που έχουν αυτοί οι άνθρωποι στη χώρα τους, συνεχίζεται κι εδώ. Αντίστοιχα και για τους εργαζόμενους στις ΜΚΟ τα ζητήματα είναι πολλά. Συνεχίζεται το καθεστώς της επισφάλειας με τις ολιγόμηνες συμβάσεις και η απληρωσιά. Όπως γίνεται στους δήμους, τα νοσοκομεία, την εκπαίδευση κλπ. Είμαστε άλλο ένα κομμάτι του κινήματος που παλεύει για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Αυτό που με συγκινεί είναι ότι υπάρχει ακόμα κόσμος που δεν το βάζει κάτω. Παράδειγμα οι εργαζόμενοι που απεργούν σήμερα, ή οι συνάδελφοι στην Άρσις που κάνουν επίσχεση εδώ και πόσες μέρες διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους.

Αλέξανδρος
εργαζόμενος σε ΜΚΟ

Είμαστε στην απεργία γιατί δίνουμε μάχες που έχουν να κάνουν με τα ασφαλιστικά μας, τις περικοπές σε όλες τις κοινωνικές δαπάνες, τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά κι ενάντια στον πόλεμο, τα λεφτά που δίνουν για τους εξοπλισμούς. Όλα αυτά είναι τεράστια θέματα και φτάνουν να συνδέονται μεταξύ τους σε μια πανεργατική απεργία. Δουλέψαμε την επιτυχία της απεργίας όλες τις προηγούμενες ημέρες με εξορμήσεις στο Ραδιομέγαρο. Είναι σημαντικό το ότι αυτή τη φορά είχαμε τη δυνατότητα να απεργήσουμε και να διαδηλώσουμε με όλους τους άλλους εργατικούς κλάδους κι όχι μια μέρα πριν, όπως κάνουν συνήθως τα σωματεία των ΜΜΕ. Έτσι σπάει και η απογοήτευση και οι προσπάθειες απαξίωσης της απεργίας.

Άννα Τσινίκα
εργαζόμενη ΕΡΤ

Οργανώσαμε την πανεργατική απεργία στη σχολή ως τον επόμενο σταθμό μετά το τετραήμερο Φεστιβάλ Μαρξισμός 2018. Με τις εξορμήσεις που έγιναν στη Φιλοσοφική Σχολή, παροτρύναμε διοικητικούς και καθηγητές να απεργήσουν. Θεωρούμε σημαντικό οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της Φιλοσοφικής, έχοντας ακριβώς τα ίδια αιτήματα με τους εργαζόμενους, όπως καλύτερες συνθήκες σπουδών και εργασίας, χρηματοδότηση στην Παιδεία και έξοδο των ιδιωτικών εργολαβιών από τα πανεπιστήμια, να διαδηλώνουν πλάι σε εργαζόμενους. Στόχος είναι οι φοιτητές να συνδεθούν με την ιδέα πως η δύναμη προέρχεται από την ενότητα φοιτητών και εργατών. 

Κατερίνα Λεμπέση 
φοιτήτρια Φιλοσοφική Αθήνας

Διεκδικούμε μαζικούς μόνιμους διορισμούς. Είμαστε μια δεκαετία όμηροι και δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να μας πει “ευχαριστώ χαιρετε” πετώντας μας στο δρόμο. Διαδηλώνουμε με το αντικαπιταλιστικό δίκτυο εκπαιδευτικών “η τάξη μας” βάζοντας το ζήτημα της συνέχειας του αγώνα μέχρι τη νίκη. Είδαμε τους προηγούμενους μήνες να ξετυλίγεται ένα ολόκληρο κύμα κινητοποιήσεων και θέλουμε να δώσουμε συνέχεια. Το λέμε αυτό έχοντας την αίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Το αίτημα των μαζικών μόνιμων προσλήψεων το παλεύουν συνάδελφοί μας στην Υγεία, τους δήμους και πολλούς ακόμα χώρους. Το να δώσουμε αυτή τη μάχη μαζί είναι βασική προϋπόθεση για να έχουμε επιτυχία.

Στέλιος Γιαννούλης
δάσκαλος, μέλος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης