Μετά την εξέγερση του Μάη του ´68 η JCR μπήκε σε παρανομία από τον Ντε Γκολ και ο Κριβίν φυλακίστηκε. Κατέβηκε υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 1969 παίρνοντας 1,1% των ψήφων σηματοδοτώντας την επανεμφάνιση της Επαναστατικής Αριστεράς στη Γαλλία μετά από δεκαετίες. Ηταν πλέον ηγετικό στέλεχος της Κομμουνιστικής Λίγκας που μετά από λίγα χρόνια μετονομάστηκε σε Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα (LCR).
Αντίθετα με όσους συνήθως διαλέγουν τα ΜΜΕ να προβάλλουν ως «βετεράνους» του ´68, ο Κριβίν δεν εγκατέλειψε ποτέ όχι μόνο τις επαναστατικές ιδέες αλλά και την οργάνωση. Παρέμεινε στην πρώτη γραμμή όλων των αγώνων, στα πάνω και στα κάτω του κινήματος στη Γαλλία, παλεύοντας ταυτόχρονα για το χτίσιμο μιας επαναστατικής οργάνωσης. Η ανάκαμψη του εργατικού κινήματος από τον καυτό Δεκέμβρη του 1995 και λίγα χρόνια αργότερα η εμφάνιση του αντικαπιταλιστικού κινήματος έδωσαν νέες δυνατότητες για την επαναστατική αριστερά. Το 2002, μετά από πέντε χρόνια εμπειρίας από τις προδοσίες της κεντροαριστερής κυβέρνησης του Λιονέλ Ζοσπέν, τα τρία ψηφοδέλτια της επαναστατικής Αριστεράς στη Γαλλία συγκέντρωσαν μια υποστήριξη ρεκόρ, με περισσότερο από 10% και σχεδόν τρία εκατομμύρια ψήφους.
Ευκαιρίες
Ο Κριβίν ηγήθηκε της προσπάθειας για να μπορέσει η Λίγκα να κινηθεί αρκετά ευέλικτα ώστε να αρπάξει αυτές τις ευκαιρίες, χωρίς όμως αυτό να σημάνει υποχώρηση από τις βασικές μαρξιστικές ιδέες. Από το 2007 ήταν από τους βασικούς υποστηρικτές της δημιουργίας του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA) με στόχο να μπορέσει να δημιουργηθεί ένα πολιτικό εργαλείο που θα εντάξει μεγαλύτερο τμήμα της νέας ριζοσπαστικοποίησης που έκανε την εμφάνισή της στους εργατικούς χώρους, τα συνδικάτα, στις γειτονιές και στη νεολαία.
Ο Κριβίν θα συμμετάσχει στη συζήτηση για τη στρατηγική και τα καθήκοντα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην Ευρώπη, μαζί τον Αλεξ Καλλίνικος από το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (SWP) της Βρετανίας, ομιλητές από το δίκτυο Marx21 που συμμετέχει στην Linke (Αριστερά) της Γερμανίας, το Μπλόκο της Αριστεράς της Πορτογαλίας. Η συμβολή του NPA στη συζήτηση είναι σημαντική γιατί οι εμπειρίες του κινήματος της Γαλλίας είναι πολύ σημαντικές όλα τα τελευταία χρόνια. Μάχες πολιτικές: από τη μάχη ενάντια στην αυταπάτη της κεντροαριστερής κυβέρνησης στην οποία συμμετείχαν το Κομμουνιστικό Κόμμα και οι Πράσινοι μαζί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, μέχρι τη μάχη για την απομόνωση των φασιστών και του Λεπέν και για τη συγκρότηση της επαναστατικής Αριστεράς. Μάχες κοινωνικές: η νίκη του Οχι στο δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα, η εξέγερση στα προάστια, η κατάργηση του νόμου για την «πρώτη απασχόληση» μετά από κύμα καταλήψεων από τους φοιτητές. Μάχες ιδεολογικές όπως με την πρόσφατη επίθεση που δέχθηκε το NPA επειδή τόλμησε να έχει μια γυναίκα που φοράει μαντήλα ανάμεσα στους υποψήφιούς του στις περιφερειακές εκλογές.
Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των περιφερειακών εκλογών ανοίγουν ακόμη πιο έντονα τη συζήτηση για την εναλλακτική λύση απέναντι στο Σαρκοζί. Δεν έχει περάσει ένας χρόνος από τις Ευρωεκλογές όταν υποτίθεται η ευρωπαϊκή δεξιά θριάμβευε και τώρα το κόμμα του Σαρκοζί καταβαραθρώνεται. Ο δεύτερος γύρος που θα γίνει την Κυριακή 21 Μάρτη, αναμένεται να καταγράψει μαύρισμα του Σαρκοζί σε όλη τη χώρα. Εκτός όμως από τις εκλογές, η κυβέρνηση του Σαρκοζί έχει να αντιμετωπίσει απεργίες που παίρνουν διαστάσεις. Ακόμη και η μετάδοση των εκλογικών αποτελεσμάτων δεν έγινε κανονικά λόγω της απεργίας που είχε κηρύξει η συνομοσπονδία CGT στη γαλλική τηλεόραση για τη συλλογική σύμβαση.
Η συμμετοχή του Αλέν Κριβίν είναι ακόμη ένας λόγος να κλείσετε τη συμμετοχή σας στο φετινό Μαρξισμό. Η εμπειρία του Μάη του ´68 αλλά και οι απαντήσεις που δίνει το εργατικό κίνημα και η επαναστατική αριστερά στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι απαραίτητα για να οργανώσουμε με τον καλύτερο τρόπο την αντίσταση στη νέα επίθεση του καπιταλισμού.