Το 14ο Pride της Αθήνας άνοιξε για μια ακόμη χρονιά μια μεγάλη συζήτηση: είναι μια «ακίνδυνη» διοργάνωση; Είναι μια τυπική ημέρα στην οποία είναι εύκολο να χωθούν πρεσβείες, χορηγοί και θεσμοί όπως ο Δήμος Αθηναίων και η ίδια η κυβέρνηση για να ξεπλύνουν τις επιθέσεις τους; Είναι ένα φεστιβάλ από το οποίο έχουν πεταχτεί οι διεκδικήσεις και το πολιτικό περιεχόμενο; Οι ανησυχίες είναι δικαιολογημένες, αν ληφθεί υπόψη η στάση της διοργανώτριας ΜΚΟ, Athens Pride, όσον αφορά τη σύνθεση της οργανωτικής επιτροπής, την πολιτική των χορηγιών αλλά και τις προσπάθειές της να περιορίσει την πολιτική παρέμβαση στην πλατεία Συντάγματος.
Η επικαιρότητα του αγώνα για τσάκισμα των σεξιστικών διακρίσεων φαίνεται όμως πρώτα και κύρια στην πόλωση του πολιτικού σκηνικού, ειδικά τις ημέρες γύρω από το Pride. Δεν υπάρχει δεξιοφυλλάδα και φασιστοφυλλάδα που, ουρλιάζοντας για το Μακεδονικό, να μην έκανε τη σύνδεση με την ορατότητα των ΛΟΑΤΚΙ+. Υπερασπίζονται λυσσαλέα το τρίπτυχο «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια» και γι’ αυτό για την δεξιά και την ακροδεξιά διεθνισμός και αντισεξισμός είναι δυο πτυχές του ίδιου εχθρού. Καθόλου τυχαίο που στην εθνικιστική συγκέντρωση “μακεδονομάχων” έξω από τη Βουλή υπήρχε πλακάτ: «Τσίπρα παραιτήσου μόνο οι πούστηδες είναι μαζί σου». Το πολιτικό σύστημα έχει ρίξει κολοσσιαίες δυνάμεις για να στρίψει την εργατική τάξη προς τα δεξιά. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η αριθμητική επιτυχία της διαδήλωσης του Pride, με συμμετοχή ενός τεράστιου φάσματος ΛΟΑΤΚΙ+ και συμμάχων, είναι μια καθαρή ένδειξη ότι αυτή τη μάχη οι από πάνω την χάνουν.
Από την άλλη οι ΛΟΑΤΚΙ+ δεν «είναι με τον Τσίπρα», δηλαδή με μια κυβέρνηση που πετσοκόβει το κράτος πρόνοιας ενώ σώζει τις τράπεζες και παραμένει νονός στη γειτονιά των Βαλκανίων για λογαριασμό του ελληνικού ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Το ίδιο το περιεχόμενο που αναδείχθηκε στο φετινό Pride έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις προθέσεις των διοργανωτών και όσους θέλουν το Pride «απολιτίκ».
Ακόμα και οι χαιρετισμοί από την επίσημη εξέδρα ξετύλιξαν μια μεγάλη βεντάλια από αγώνες που έχουμε μπροστά μας σαν ΛΟΑΤΚΙ+ και εργατικό κίνημα. Εκπρόσωπος της οργάνωσης «LGBTQI+ Refugees Welcome» τόνισε ότι οι ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσφυγες αγωνίζονται για ορατότητα, στέγη και χαρτιά. Η «ΛΟΑΤ ΑμεΑ» χαιρέτισε λέγοντας ότι χρειάζεται η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για την αλληλεπίδραση και αλληλοϋποστήριξη των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων με αναπηρία, καθώς και ενημέρωση της κοινότητας για ζητήματα αναπηρίας και προσβασιμότητας.
Η «Colour Youth», οργάνωση νέων ΛΟΑΤΚΙ+ και συμμάχων και το «Πολύχρωμο Σχολείο», πρωτοβουλία που αποτελείται κυρίως από εκπαιδευτικούς, έκαναν λόγο στους χαιρετισμούς τους για την έκταση του σεξιστικού φαινομένου στα σχολεία, για τον ρόλο της εκπαίδευσης στην αναπαραγωγή των προτύπων καθώς και για την ανάγκη καταγραφής ομο-τρανσφοβικών περιστατικών. Οι «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο» θύμισαν ότι τα ζητήματα γάμου και παιδοθεσίας δεν είναι «παράδοση» ή «έθιμο»: «Εν όψει της αναθεώρησης οικογενειακού δικαίου τον Αύγουστο κάνουμε εκστρατεία ‘ίσα δικαιώματα για όλα τα παιδιά’. Τα παιδιά ΛΟΑΤΚΙ+ οικογενειών είναι υπαρκτά, αλλά αόρατα. Στερούνται βασικά δικαιώματα όπως η ισότιμη παρουσία του μη βιολογικού γονιού τους στην εκπαίδευση, τις ιατρικές πράξεις, την ασφάλιση, την κληρονομιά. Σε περίπτωση δε θανάτου του βιολογικού γονιού κινδυνεύουν να καταλήξουν ακόμη και σε ίδρυμα αντί για τον άλλο τους γονιό».
Αντίστοιχα οι «Περήφανοι Γονείς», γονείς ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιών, τόνισαν στον χαιρετισμό τους ότι δικαιώματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα για όλα τα παιδιά, όπως η ελευθερία, η δημιουργικότητα, η τεμπελιά, η ευτυχία, η ασφάλεια, η ανεμελιά, αρχίζουν και υφίστανται «όχι επειδή αποφάσισε να μας τα εκχωρήσει κάποιο πολιτικό κατεστημένο ή κάποια πολυεθνική, ή κάποια ΜΚΟ, αλλά από τη στιγμή που τα διεκδικούμε». Με τη σειρά τους οι «Proud Seniors» χαιρέτισαν λέγοντας: «Είμαστε οι υπερήφανοι πρεσβύτεροι, η ομάδα που διεκδικεί τα δικαιώματα των ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας άνω των 50 ετών. Ζητάμε την υπεύθυνη, σοβαρή κατάρτιση σχετικά με τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα του προσωπικού που εργάζεται σε δομές Υγείας και Φιλοξενίας για ηλικιωμένα άτομα. Ο ‘θείος Γιάννης’ ζει μόνος, έχει κατάθλιψη, δεν έχει πια φίλους, δεν έχει παντρευτεί. Για τη γειτονιά είναι μια γριά αδερφή. Για κάθε “κύριο Γιάννη” είμαστε ανοιχτοί να ακούσουμε. Για τα άτομα από το Λουζιτάνια, το ΑΚΟΕ, το Κράξιμο, το Αμφί, όλους αυτούς που στις αρχές της δεκαετίας του ’80 τόλμησαν να βγουν από την ντουλάπα και να οργανώσουν τους πρώτους αγώνες, είμαστε σήμερα ακόμη εδώ και διεκδικούμε. Αγαπήστε τους μεγαλύτερους ανθρώπους και μην τους απομονώνετε». Με το πανό των Proud Seniors διαδήλωσε αργότερα ο Ν. Διαμαντίδης, που συμμετείχε στο πρώτο Pride της Νέας Υόρκης το 1969.
Στους χώρους δουλειάς
Η ομάδα «ΛΟΑΤΚΙ+ Εργασιακή Υποστήριξη» μίλησε για τις σεξιστικές διακρίσεις στους χώρους δουλειάς, όσο η οικονομική και πολιτική κρίση είναι κι αυτή ακόμα παρούσα στην Ελλάδα. Οι αγώνες είναι απαραίτητοι «όσο ένα τρανς άτομο δεν μπορεί να δουλέψει παρά στην σεξεργασία, όσο μια λεσβία, ένας γκέι, ένα μπάι άτομο υποχρεούται να είναι στην ντουλάπα, όσο ένα μη δυικό άτομο φοβάται να είναι το εαυτό του, όσο γίνονται απολύσεις επειδή ‘τι θα πουν οι πελάτες’, όσο δε μας ασφαλίζουν και μας δίνουν ψίχουλα λέγοντας ότι μας κάνουν χάρη, όσο οι μεγάλες εταιρίες χορηγοί έρχονται στις εκδηλώσεις της κοινότητάς μας λέγοντας πόσο σύμμαχοι είναι ενώ κάνουν διακρίσεις», τόνισε η ομάδα, ενώ φιγουράριζε μπροστά σχεδόν από τη σκηνή του Pride το περίπτερο που είχε εξασφαλίσει η Vodafone, διαβόητη για τις απολύσεις που κάνει σε βάρος εργαζόμενων που «διαφέρουν» αλλά και όσων συνδικαλίζονται. Ο χαιρετισμός έκλεισε: «Θα είμαστε παρούσες σε όλους τους σωματειακούς και συνδικαλιστικούς χώρους εντάσσοντας στην ατζέντα τη μάχη κατά του σεξισμού, της ομοφοβίας και της τρανσφοβίας».
Η ομάδα «Fat Unicorns» έκανε λόγο για τα ασφυκτικά πρότυπα ομορφιάς που αναγκάζουν άνδρες και γυναίκες να κρύβουν τα σώματά τους. Η πρωτοβουλία που λειτουργεί τη γραμμή υποστήριξης «11528 – Δίπλα σου» αποτελείται από επαγγελματίες ψυχικής υγείας και μίλησε τόσο για τις συζητήσεις που έχουν ανοίξει οι δράσεις του κινήματος, όσο και για την ελπίδα να υπάρξει μια μέρα «κατάργησής μας, να μη χρειάζεται η δική μας στήριξη». Η ομάδα «Ερμής» από τη Γερμανία, πρωτοβουλία ομοφυλόφιλων Ελλήνων μεταναστών, έκανε λόγο για την άνοδο της ακροδεξιάς και της μισαλλοδοξίας σε όλη την Ευρώπη, με πάνω από 100 οργανώσεις σε 30 χώρες που «πολεμούν τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+, θέλουν την ποινικοποίηση των αμβλώσεων κλπ». Τέλος, η «Θετική Φωνή», σύλλογος οροθετικών ατόμων, τόνισε πόσο σημαντικό είναι να διαδοθεί το μήνυμα ότι οι HIV+ άνθρωποι που έχουν μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο (χάρη στα αντιρετροϊκά) δεν μπορούν να μεταδώσουν τον ιό, κάτι που έχει πλέον τεκμηριωθεί επιστημονικά. «Να καταπολεμήσουμε το στίγμα και τα φαντάσματα των προηγούμενων δεκαετιών, να κερδίσουμε μια ζωή χωρίς φόβο, άγχος, ψέμα», είπαν.
Αυτές οι πρωτοβουλίες παλεύουν για έναν κόσμο που οι δομές Υγείας, Ψυχολογικής Υποστήριξης, Περίθαλψης και Εκπαίδευσης, θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας. Για έναν κόσμο που η επιστήμη θα υπηρετεί την αλήθεια σχετικά με το φύλο και τη σεξουαλικότητα και όχι τις δεισιδαιμονίες. Για το τσάκισμα της φασιστικής απειλής στην Ελλάδα και όλη την Ευρώπη. Για ανοιχτά σύνορα και πόλεις, για το γκρέμισμα της Ευρώπης φρούριο. Για την εξάλειψη των διακρίσεων και των σεξουαλικών παρενοχλήσεων στους χώρους εργασίας. Πρόκειται για καθαρά ταξικές μάχες, στις οποίες έχουν δυνατούς συμμάχους τις οργανώσεις της εργατικής τάξης: σωματεία, συνδικάτα, φοιτητικούς συλλόγους. Oι ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις διαδήλωσαν λίγο αργότερα, πλάι πλάι με το μπλοκ της ΕΙΝΑΠ, του σωματείου του νοσοκομείου Άγιος Σάββας και των φοιτητών/τριών της ΣΓΤΚΣ του ΤΕΙ Αθήνας και της Φιλοσοφικής σχολής.