Στη σκλήρυνση των ρατσιστικών πολιτικών κατέληξε η έκτακτη μίνι Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ για το προσφυγικό-μεταναστευτικό και την πολιτική ασύλου, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή 24/6 στις Βρυξέλες. Στη Σύνοδο συμμετείχαν δεκαέξι ηγέτες χωρών-μελών της ΕΕ, ανάμεσά τους και ο Αλέξης Τσίπρας.
Η Σύνοδος χαρακτηρίστηκε “άτυπη” και έληξε χωρίς κοινό ανακοινωθέν. Οι συμμετέχοντες περιορίστηκαν κατά κύριο σε “ανταλλαγή απόψεων”, αναβάλλοντας τις όποιες αποφάσεις για την προγραμματισμένη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την Πέμπτη 28 και την Παρασκευή 29 Ιούνη και τη συζήτηση που θα γίνει για τα θέματα αυτά εκεί. Ωστόσο, η βασική κατεύθυνση ήταν σαφής: το οριστικό κλείσιμο των συνόρων της Ευρώπης για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Οι διαφωνίες που προέκυψαν πάνω στους τρόπους με τους οποίους θα εξασφαλιστεί η νέα ρατσιστική επίθεση και που εμπόδισαν μια κοινή ανακοίνωση, δεν αμφισβητούν αυτή την κοινή βάση. Όλοι τους μίλησαν άλλωστε για μια συνάντηση “προπαρασκευαστική” με περισσότερες “συμφωνίες” από ότι “συγκρούσεις”.
Τα μέτρα τα οποία έχουν πέσει στο τραπέζι και συζητούν οι ηγέτες της ΕΕ προκαλούν ανατριχίλα και στα τρία θέματα που, όπως είπε η Μέρκελ, απασχόλησαν τη συνάντηση -τις σχέσεις της ΕΕ με τις τρίτες χώρες προέλευσης, την προστασία των συνόρων της ΕΕ, και την “εσωτερική διάσταση” αντιμετώπισης. Όσον αφορά στην προστασία των συνόρων της ΕΕ, όλοι αυτοί συμφωνούν στην ανάγκη αύξησης των δαπανών για την αποτελεσματικότερη φύλαξή τους. Η ενίσχυση της FRONTEX και η μετατροπή της σε μια πραγματική συνοριοφυλακή ήταν ανάμεσα στις προτάσεις, με διάθεση περισσότερων πόρων και εξοπλισμού ώστε τα επόμενα χρόνια να έχει συγκροτηθεί μια δύναμη τουλάχιστον 10.000 ανθρώπων.
Η δημιουργία νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης βρέθηκε επίσης στην κορυφή της ατζέντας. Αυτά που υπάρχουν ήδη στην Ελλάδα, την Ιταλία και άλλες χώρες “υποδοχής” δεν είναι αρκετά για τους ηγέτες της ΕΕ και άρα οι ιδέες που εξετάζουν είναι δύο. Η πρώτη είναι η δημιουργία στρατοπέδων υπό την ευθύνη της ίδιας της ΕΕ και εντός των συνόρων της. Η δεύτερη είναι η δημιουργία στρατοπέδων σε χώρες εκτός ΕΕ από την Ασία και Αφρική μέχρι τα... Βαλκάνια. Ανάμεσα στις χώρες που προτείνονται στη γειτονιά μας είναι η Αλβανία, το Κόσοβο αλλά και η Δημοκρατία της (Βόρειας) Μακεδονίας! Είναι προφανές ότι η είσοδος της τελευταίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ περνάει πρώτα από την υλοποίηση των ρατσιστικών πολιτικών της Ευρώπης Φρούριο. Μόνο έτσι θα αποδείξει ότι μπορεί να γίνει ένα “ισότιμο” μέλος.
Όσον αφορά στις σχέσεις της ΕΕ με τις χώρες προέλευσης, ο προσανατολισμός είναι η ακόμα πιο στενή συνεργασία για αποτροπή των προσφύγων με χώρες όπως η Αλγερία, η Αίγυπτος, η Λιβύη, το Μαρόκο, ο Νίγηρας και η Τυνησία, ώστε να μειωθούν περισσότερο οι αφίξεις στην Ευρώπη. Με παράταση των κοινών θαλάσσιων επιχειρήσεων στη Μεσόγειο, με συνέχιση της εκπαίδευσης της ακτοφυλακής της Λιβύης, με αυστηρούς περιορισμούς στην έκδοση βίζας σε χώρες που αρνούνται να δεχθούν πίσω πολίτες τους, η αίτηση ασύλου των οποίων έχει απορριφθεί.
Προκλητικά μέτρα
Αντίστοιχα προκλητικά είναι τα “εσωτερικά” μέτρα που εξετάζονται. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την μεγαλύτερη καταπολέμηση των “δευτερογενών μετακινήσεων” των αιτούντων ασύλου σε άλλες χώρες της ΕΕ, με αυστηρότερους ελέγχους σε σταθμούς λεωφορείων, τρένων και αεροδρόμια, με χορήγηση κοινωνικών επιδομάτων μόνον σε αιτούντες ασύλου που παραμένουν στην χώρα που χειρίζεται την υπόθεσή τους, με σύναψη διμερών συμφωνιών για “επανεισδοχές και μεταφορές” και με νέες διαδικασίες που θα διευκολύνουν την επιστροφή των προσφύγων στις χώρες όπου υπέβαλαν την αίτησή τους. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η ιδέα η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία για το Άσυλο να αναβαθμιστεί και να γίνει ένας πραγματικός ευρωπαϊκός οργανισμός που θα αναλαμβάνει τις αιτήσεις για το άσυλο στην ΕΕ.
Συνολικά, τα σχέδια που ετοιμάζουν να οριστικοποιήσουν στη Σύνοδο Κορυφής αυτή τη βδομάδα αποτελούν ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή στην ατζέντα της ακροδεξιάς. Το ίδιο το κάλεσμα για την “άτυπη” Σύνοδο της Κυριακής άλλωστε, μετά την άρνηση της ιταλικής κυβέρνησης την περασμένη εβδομάδα να δεχτεί το πλοίο Ακουάριους με εκατοντάδες πρόσφυγες σε ιταλικό λιμάνι, ήταν αποτέλεσμα τέτοιων πιέσεων. Τυπικά τη συνάντηση κάλεσε ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ωστόσο η πρωτοβουλία ανήκε στη Μέρκελ ως απάντηση στις απειλές της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης, του κυβερνητικού της εταίρου, ακόμα και με πτώση της κυβέρνησης αν δεν σκληρύνουν τα ρατσιστικά μέτρα.
Σε αυτό το έγκλημα συμμετέχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Όπως δήλωσε ο Τσίπρας μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης «Εξέθεσα την άποψη ότι πρέπει να δούμε εξίσου σοβαρά την προστασία των συνόρων ΕΕ και την εξωτερική διάσταση της μεταναστευτικής κρίσης. Η ΕΕ να προσανατολιστεί στον διαμοιρασμό της ευθύνης και όχι το βάρος να πέφτει στις χώρες υποδοχής... Το μεγάλο δίλημμα που έχουμε μπροστά μας είναι αν θα την αντιμετωπίσουμε ως ευρωπαϊκή συλλογική πρόκληση ή ως πρόβλημα των χωρών υποδοχής... Οι περισσότεροι στη σημερινή συνάντηση συμφωνούν με την πρώτη άποψη». Το πρόβλημα για τον Τσίπρα δεν είναι οι ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ και η μετατροπή της Ευρώπης σε Φρούριο για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά το αν υπάρχει συλλογική διαχείρισή τους.
Την ίδια στιγμή, πάνω από 200 μετανάστες πνίγηκαν στην Μεσόγειο την περασμένη εβδομάδα μέσα σε δύο ημέρες (19 και 20 Ιούνη), αυξάνοντας σε 1.000 και πλέον τον αριθμό των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στην περιοχή από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα. Ακόμα και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες σε ανακοίνωσή της ανέφερε ότι της προκάλεσαν «σοκ» οι «μαζικοί πνιγμοί στη Λιβύη» κι απαίτησε να αναληφθεί «κατεπείγουσα διεθνής δράση για να ενισχυθούν οι προσπάθειες διάσωσης στη θάλασσα». Η «απάντηση» στην έκκληση ήταν νέα άρνηση της Ιταλίας και της Μάλτας να δεχτούν τον ελλιμενισμό δύο πλοίων με πάνω από 300 πρόσφυγες.