Σήμερα ήταν μια ευκαιρία να γνωριστούμε από κοντά πάρα πολλοί αλληλέγγυοι άνθρωποι, άνθρωποι που είναι στο προσφυγικό, άνθρωποι που είναι στον αντιφασιστικό αγώνα, άνθρωποι που είναι στο Πολύχρωμο Σχολείο όπως εγώ, άνθρωποι που προσπαθούν γενικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλα τα επίπεδα. Είναι πολύ σημαντικό, γιατί χρειάζεται η ενότητα όλων των κινημάτων, αντιφασιστικών, αντιρατσιστικών, αντισεξιστικών.

Πότε ξεκίνησε η δική σου δράση;

Η δική μου δράση ξεκίνησε πριν εννιά χρόνια, όταν έμαθα ότι εγκυμονώ ένα παιδί που χρωμοσωμικά είναι intersex. Intersex –το Ι στα αρχικά ΛΟΑΤΚΙ+- είναι τα άτομα που δε γίνεται να ταυτοποιηθούν σαν αμιγώς θηλυκά ή αμιγώς αρσενικά λόγω της βιολογίας τους. Δηλαδή είτε τα χρωμοσώματά τους δεν είναι τα τυπικά ΧΧ για τα κορίτσια ή ΧΥ για τ’ αγόρια που ξέρουμε, είτε είναι αλλά η εσωτερική ή εξωτερική τους ανατομία είναι διαφορετική από την τυπική, είτε το ορμονικό τους προφίλ είναι διαφορετικό από το τυπικό. Το πρώτο πράγμα που μου είπαν οι γιατροί στην Ελλάδα ήταν ότι πρέπει να το σκοτώσω γιατί ήταν “ένα τέρας της φύσης”. Ευτυχώς το έψαξα, ενημερώθηκα στα αγγλικά, γνωρίστηκα με τη διεθνή κοινότητα των intersex ανθρώπων και κατάλαβα ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να σκοτώσω ένα υγιέστατο έμβρυο παρά μόνο η φοβικότητα του γιατρού μου, ήταν ομοφοβικός. Έτσι ο πρώτος τοίχος που συνάντησα ήταν να μη γεννηθεί. Αλλά δεν είναι ο μόνος που αντιμετωπίζουμε οι γονείς intersex παιδιών.

Η ανατομία του δικού μου παιδιού ήταν τέτοια που ο γιατρός έγραψε “αγόρι”. Δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει στα περισσότερα intersex παιδιά. Όταν η ανατομία είναι ενδιάμεση και ο γιατρός δεν μπορεί να αποφασίσει, προτείνουν στους γονείς επεμβάσεις –επεμβάσεις μη αναστρέψιμες, κοσμητικές κυρίως, ούτως ώστε να ταιριάξει η ανατομία του παιδιού με μία τυπική, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέτοια ανατομία, αρσενικού ή θηλυκού. Για να το πω διαφορετικά, το πιο εύκολο για τους γιατρούς είναι να φτιάχνουν τρύπες. Που σημαίνει ότι μπορεί ένα αγόρι να το κάνουν κορίτσι, ή ένα παιδί με μια απλή υποσπαδία να το παιδεύουν με εγχειρήσεις επί χρόνια κλπ. Ε, όλο αυτό ο ΟΗΕ το χαρακτηρίζει ανθρώπινο βασανιστήριο. Υπάρχει μια μεγάλη καμπάνια της Διεθνούς Αμνηστίας, του ΟΗΕ και των intersex σε όλο τον πλανήτη εναντίον αυτών των πρακτικών. Έτσι έχω βρεθεί να παλεύω για τα intersex δικαιώματα, τα οποία είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Δηλαδή το δικαίωμα στη ζωή, στη σωματική ακεραιότητα, η αποδοχή στο σχολείο, στην κοινωνία κλπ.

Ποια είναι η κατάσταση στην εκπαίδευση;

Τα παιδιά αυτά αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα στο σχολείο. Για να καταλάβεις, εγώ για το δικό μου παιδί, στο επαρχιακό σχολείο που πηγαίνει, χρειάστηκε να φέρω το Συνήγορο του Παιδιού, να ενημερώσουμε γονείς και δασκάλους κι έτσι να το αποδεχτούν και να το στηρίξουν. Με το Πολύχρωμο Σχολείο ζητάμε από την πολιτεία να γίνει συμπεριληπτικό το σχολείο για τα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά. Να σταματήσει το bullying στα παιδιά που εμφανίζουν ομόφυλο προσανατολισμό, στα τρανς παιδιά, στα intersex και γενικά σε όλα τα παιδιά που εμφανίζουν κάποια διαφορετικότητα σε σχέση με το φύλο, ή την ταυτότητα φύλου, ή τα χαρακτηριστικά φύλου. Θα πρέπει δηλαδή ο υπουργός, ο κ. Γαβρόγλου, που από πέρσι μας το έχει υποσχεθεί αλλά δεν έχει συμβεί ακόμα, να κατεβάσει οδηγίες συμπερίληψης, να γίνουν επιμορφώσεις στους δασκάλους και επιτέλους να μπει και εκείνο το ρημαδομάθημα που υπάρχει μόνο σε εθελοντική βάση, της Αγωγής Υγείας. Και να μπει από το νηπιαγωγείο. Αν τα παιδιά μάθουν από νωρίς ότι δεν υπάρχουν μόνο αγόρια και κορίτσια αλλά και όλα τα ενδιάμεσα άτομα ή ότι δε νιώθουν όλα τα παιδιά σώνει και ντε στο φύλο που τους έγραψαν στα χαρτιά τους, δεν θα εκδηλώνουν τόσο φοβικές συμπεριφορές.

Τι συμβαίνει στα θέματα υγείας;

Η υγεία είναι ένα άλλο μεγάλο καρφί του συστήματος. Μέχρι το 2006 το intersex ήταν ιατρικός όρος και περιέγραφε όσα είπαμε παραπάνω. Έλα όμως που η επίσημη ιατρική κοινότητα αυτά τα θεωρεί “εξαιρέσεις”. Όταν μιλάμε για το 1,7% με 2% του συνολικού πληθυσμού, δε μιλάμε για εξαιρέσεις. Το 2006 λοιπόν μαζεύτηκαν οι γιατροί στο Σικάγο και άλλαξαν τον όρο intersex σε “Disorders of Sex Development”, δηλαδή “Διαταραχές στην Ανάπτυξη Φύλου”. Το οποίο είναι εξαιρετικά στοχοποιητικό και στιγματιστικό. Ούτε το παιδί μου, ούτε κανένα intersex άτομο είναι “διαταραγμένο”, είναι μια χαρά άνθρωποι. Τότε οι intersex ακτιβιστές επαναοικειοποιήθηκαν τον όρο. Δεν μπορεί η ιατρική κοινότητα να τους αντιμετωπίζει σαν άρρωστους, γιατί σ' αυτή τη λογική ακριβώς στηρίζονται και οι επεμβάσεις. Συν ότι υπάρχει μια τεράστια μπίζνα των παιδοχειρουργών από πίσω. Θα σου πω ενδεικτικά, εγχείρηση υποσπαδία 7.000 ευρώ, ταρίφα. Τραγικά πράγματα. Και βέβαια δεν λένε στους γονείς ότι ποτέ δε φτάνει μία επέμβαση, μετά όσο μεγαλώνει το παιδί πρέπει να κάνει κι άλλες. Δεν λένε ότι το παιδί θα χάσει την οποιαδήποτε σεξουαλική αίσθηση. Άρα καταστρέφονται άνθρωποι.

Ποιες είναι οι δράσεις σας;

Πιστεύουμε ότι το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα έχει καταφέρει πολλά, αλλά πρέπει να γίνουν πολλά βήματα ακόμα. Το «Ι» δεν έχει αποκτήσει τη διάσταση που πρέπει, ακόμα για τα intersex άτομα δεν ξέρουμε πολλά και πρέπει να μάθουμε. Χρειάζεται ενημέρωση. Το προσπαθούμε το Πολύχρωμο Σχολείο, το ΣΥΔ, η Colour Youth και άλλες οργανώσεις. Έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά, από το τμήμα των intersex της Ευρώπης, το «Υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των intersex ανθρώπων», ένας μικρός οδηγός που μπορεί να τον κατεβάσει όποιος θέλει ελεύθερα από το ίντερνετ. Τώρα ετοιμάζουμε και τον οδηγό για γονείς intersex παιδιών, για να ενημερώνονται οι γονείς, να μπει στα μαιευτήρια. Έχουμε επίσης στο πλευρό μας μια νέα συμμαχία, το «Παρατηρητήριο κατά της μαιευτικής βίας» από μαίες.

Γίνεται επίσης μια προσπάθεια στα πανεπιστήμια. Ξεκινάει ένα μάθημα σχετικά με το φύλο από μια ομάδα της Παντείου, που θα πάει και στις παιδαγωγικές σχολές και τις σχολές ψυχολογίας. Αν αρχίσουν ψυχολόγοι και δάσκαλοι να βγαίνουν με αυτή την ενημέρωση, τα πράγματα σίγουρα θα βελτιωθούν για αυτά τα παιδιά. Και βέβαια απαιτούμε, όπως είπαμε, να ξεκινήσει το μάθημα Αγωγής Υγείας. Όχι μόνο γιατί θα περνάνε καλύτερα αυτά τα παιδιά και θα είναι ενταγμένα, αλλά και γιατί θα γλυτώσουμε κι άλλα πράγματα, όπως πχ εφηβικές εγκυμοσύνες. Στην Ολλανδία που το έχει κάνει από το νηπιαγωγείο, έχουν πέσει τα ποσοστά ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης στο ελάχιστο. Το πώς θα κάνουν τα παιδιά σχέσεις αλληλοσεβασμού, πώς θα μάθουν την έννοια της συναίνεσης και την έννοια του όχι, πώς θα σταματήσουμε τη βία στις γυναίκες, όλα αυτά είναι κρίσιμα και πρέπει να ξεκινήσουν από το σχολείο.

Για να τα πετύχουμε αυτά, χρειάζεται, όπως είπαμε, η ενότητα όλων των κινημάτων. Δεν υπάρχει κίνημα που δεν καταλαβαίνει από ταξικό πόλεμο. Και οι ΛΟΑΤΚΙ+ είναι εργάτες και παίρνουν μισθούς πείνας και δέχονται και όλες τις διακρίσεις, πολυεπίπεδα. Οπότε ναι, χρειάζεται να είμαστε όλοι μαζί. Χρειάζεται να παλέψουμε να διαχωριστεί επιτέλους η πολιτεία από την εκκλησία, το υπουργείο παιδείας μας να μην είναι και θρησκευμάτων. Η θρησκεία έτσι όπως πλασάρεται από τους ιερείς είναι κακοποιητική για τους ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους, όπως και για τις γυναίκες. Δεν μπορεί να βγαίνει ο άλλος και λέει «αν είχα όπλο θα τους σκότωνα» και να είναι έξω και να κηρύττει αυτό τον οχετό μίσους από τον άμβωνα κάθε Κυριακή. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν τιμωρούνται; Αυτό που παίζει με τη δικαιοσύνη είναι αδιανόητο, να υπάρχουν νόμοι όπως ο αντιρατσιστικός και να μην τηρούνται. Ή το γεγονός ότι η αστυνομία προστατεύει τους εθνικιστές και μαζεύει τους αντιφασίστες. Πρέπει να τους σταματήσουμε, όλοι μαζί, με διαρκή πίεση. Όχι επειδή έδωσε η κυβέρνηση κάποια δικαιώματα, πχ στους τρανς ανθρώπους, να ξεχάσουμε όλα τα άλλα. Όχι. Θέλουμε δικαιώματα για όλους, και για τους ίντερσεξ και τρανς και για τις γυναίκες και για τους πρόσφυγες και για όλους. Είναι συνολική μάχη.