Το ίδιο το “αδίκημα” της καθαρίστριας φέρνει στο προσκήνιο και άλλα ζητήματα. Ένα από αυτά είναι η προπαγάνδα για την “αξιοκρατία” που υποτίθεται εξασφαλίζουν οι διαγωνισμοί του ΑΣΕΠ. Ποια αξιοκρατική λογική όμως αξιώνει από μια καθαρίστρια σχολείου να έχει αναγκαστικά απολυτήριο δημοτικού; Ποια προσόντα της εξασφαλίζει αυτό στη δουλειά της; Η πραγματικότητα είναι ότι πρόκειται για παρανοϊκά κριτήρια, όρους και προϋποθέσεις, που μόνο στόχο έχουν να βάζουν εμπόδια και να περιορίζουν τις προσλήψεις δίνοντάς τους αξιοκρατικό προσωπείο.

Επιπλέον, αποκαλύπτει το ρόλο των αστικών δικαστηρίων. Η μαζική κατακραυγή πίεσε την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να εξετάσει επιπλέον και το αν συντρέχουν λόγοι πειθαρχικού ελέγχου των δικαστών που εξέδωσαν την καταδικαστική απόφαση. Αυτό ανάγκασε την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων να βγάλει ανακοίνωση που ναι μεν αναφέρει ότι “Η αναντιστοιχία αδικήματος και ποινής στην προκειμένη περίπτωση είναι προφανής”, αλλά δικαιολογεί την απόφαση των δικαστών ρίχνοντας την ευθύνη στο τι λέει ο νόμος για τα συγκεκριμένα αδικήματα: “Οι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί εκδίδουν πάντα τις αποφάσεις τους μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας”.

Το μόνο που τελικά παραδέχονται, όμως, είναι ότι όχι μόνο οι νόμοι τους είναι άδικοι, αλλά και ότι οι ίδιοι οι λειτουργοί της δικαιοσύνης που τους εφαρμόζουν είναι ανοιχτά εναντίον των εργατών και των φτωχών.