Διεθνή
Γαλλία: Ασταμάτητα τα Κίτρινα Γιλέκα - σε τεντωμένο σκοινί ο Μακρόν

Τα 13 λεπτά του Μακρόν σε εθνικό δίκτυο δεν ήταν αρκετά για να κάμψουν το κίνημα. Αν έπεισαν για κάτι δεν ήταν ότι ο Μακρόν “κατάλαβε” τους διαδηλωτές και μετανόησε, αλλά για το ότι οι αγώνες μπορούν και νικάνε. Μετά το πάγωμα των αυξήσεων στα καύσιμα ήρθε η οριστική ακύρωση, και δίπλα σε αυτά ήρθαν κι άλλες υποσχέσεις, μεταξύ άλλων για άμεση αύξηση στον κατώτατο μισθό 100 ευρώ. 

Ο ατσαλάκωτος Μακρόν, το αγαπημένο παιδί των τραπεζιτών και των καπιταλιστών χρειάστηκε να βγει στις κάμερες δήθεν στεναχωρημένος και να μιλήσει για τα βάσανα των φτωχών οικογενειών, έχοντας μάλλον ανοίξει λεξικό για να βρει τις λέξεις που δεν συνηθίζει να λέει. Ήταν ο ίδιος Μακρόν που έστειλε δεκάδες χιλιάδες μπάτσους να χτυπήσουν και να βασανίσουν παιδιά, να διαλύσουν τρομοκρατικά τις συγκεντρώσεις των κίτρινων γιλέκων με αύρες και με δακρυγόνα. Ο ίδιος που έστελνε συγχαρητήρια στις δυνάμεις καταστολής. 

Σχολείο πολιτικής

Όσο κι αν επιχείρησε να δημιουργήσει έναν διχασμό ανάμεσα στις “βίαιες” μειοψηφίες και τους “αθώους” διαδηλωτές, οι τελευταίες βδομάδες είχαν γίνει σχολείο πολιτικής για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που, πολλοί για πρώτη φορά, κατέβαιναν σε διαδήλωση και είδαν από κοντά πώς λειτουργεί η αστυνομική βία.

125 χιλιάδες είναι το επίσημο νούμερο που δίνει η αστυνομία για τις συγκεντρώσεις του περασμένου Σαββάτου. Άλλοι υπολογισμοί φτάνουν στο μισό εκατομμύριο. Και αυτά αφού είχαν παρθεί πίσω οι αυξήσεις στα καύσιμα. Το κίνημα είχε γενικευτεί και όσον αφορά τα αιτήματα και όσον αφορά την πολιτική στόχευση: να πέσει ο Μακρόν. Είχε γενικευτεί και όσον αφορά τη σύνθεση. Η επέκταση στα σχολεία το ένωσε με τα αιτήματα για τη δημόσια εκπαίδευση, αλλά και το έφερε μέσα στο ζωντανό κέντρο των μεγαλουπόλεων. 100 σχολεία βγήκαν με καταλήψεις, αποχές και διαδηλώσεις για να ενωθούν με τα κίτρινα γιλέκα. Την Τρίτη το πρωί, καθώς γράφεται αυτό το άρθρο, το Υπουργείο Παιδείας αναφέρει 170 σχολεία σε κατάληψη.

Όμως η πιο κρίσιμη επέκταση είναι στους εργατικούς χώρους. Νοσοκομεία και δήμοι μετατράπηκαν σε κέντρο συμπαράστασης απέναντι στην καταστολή και κέντρο ανασυγκρότησης όταν η αστυνομία προσπαθούσε να διαλύσει τα μπλόκα στους δρόμους. Τώρα η συνομοσπονδία CGT καλεί σε μέρα δράσης την Παρασκευή 14 Δεκέμβρη. Είναι βήμα εμπρός σε σχέση με τη μέρα δράσης που κάλεσε την 1η του μήνα που ήταν Σάββατο. Παρότι η γραφειοκρατία δεν καλεί επίσημα σε απεργία -και μάλιστα έκανε το παν για να σταματήσει τους φορτηγατζήδες που θα έβγαιναν σε απεργία- έχει ανοίξει το δρόμο για αποφάσεις στους διάφορους κλάδους και χώρους. Οι σιδηροδρομικοί έχουν ήδη πάρει απόφαση για απεργία. Και άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς βγαίνουν στο πλευρό τους. Στο Παρίσι δεν θα κινηθεί τίποτα. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η εκπαίδευση.

Τα συνδικάτα καταγγέλλουν τον Μακρόν για κοροϊδία στο ζήτημα του κατώτατου μισθού. Η αύξηση ήταν προαναγγελθείσα, ο Μακρόν την επιταχύνει, αλλά τα αφεντικά δεν πληρώνουν ούτε ευρώ παραπάνω, το κόστος το αναλαμβάνει το κράτος μέσα από αλλαγές στα επιδόματα και τις κρατήσεις. Ωστόσο οι οργανώσεις των αφεντικών ανησυχούν, στέλνουν μηνύματα ότι η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο. Ο Μακρόν διαβεβαιώνει τις Βρυξέλλες ότι δεν θα κάνει πίσω στο ζήτημα του ελλείμματος, άρα ό,τι δώσει από τη μια μεριά θέλει να το πάρει από την άλλη. Τα συνδικάτα ζητάνε 1.800 κατώτατο μισθό καθαρό για όλους και να μην βάλει χέρι στις συντάξεις. Η 14 Δεκέμβρη μπορεί να γίνει η αρχή για μια γενίκευση που θα πάρει αμπάριζα τον Μακρόν και τις πρώτες υποχωρήσεις του.


“Μακρόν παραιτήσου”

 

Ανταπόκριση από το Παρίσι: «Το κίνημα να κλιμακωθεί»

Το περασμένο Σάββατο, 8 Δεκέμβρη, ο μονάρχης-πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, κρυβόταν στο Παρίσι στο παλάτι του των Hλυσίων Πεδίων. Η κυβέρνηση είχε κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις καταστολής, επιτάσσοντας 89.000 αστυνομικούς σε όλη τη χώρα, από τους οποίους 8000 μόνο για το Παρίσι, τεθωρακισμένα, αύρες, μαχητικά ελικόπτερα. ΜΜΕ και πολιτικοί αρχηγοί είχαν ανακοινώσει ότι αυτή τη φορά θα μπορούσαν να υπάρχουν νεκροί. Έγιναν 2000 προσαγωγές. 

Παρόλαυτα οι διαδηλωτές ήταν όσοι και την προηγούμενη βδομάδα! Αυτές οι μέρες δεν είναι μια κανονική διαδήλωση. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα διαδήλωση. Ή μάλλον, υπάρχουν αδιάκοπες διαδηλώσεις παντού. Αρχίζουν από νωρίς το πρωί και τελειώνουν τη νύχτα. Διαμορφώνονται πορείες σε ένα σημείο, διαλύονται μπροστά σε μπλόκο της αστυνομίας, και ξαναγίνονται αλλού όπου φτιάχνουν οδοφράγματα. 

Αν υπάρχει κάτι εμφανές μέσα στο ξεσηκωμό των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία είναι η ταξική του φύση. Αρχικά με αφορμή την αύξηση των φόρων στη βενζίνη, κινητοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα, μπλοκάροντας δρόμους, βενζινάδικα, λιμάνια, διυλιστήρια, ανοίγοντας τα διόδια για τον κόσμο. Φεύγουν όταν έρχεται η αστυνομία πηγαίνοντας σε άλλο σημείο, και μετά ξανάρχονται. Στα μπλόκα και τις περιφρουρήσεις ο κόσμος συναντιέται, συζητάει, οργανώνεται. Παντού η ίδια συζήτηση: για το τέλος του μήνα που δεν βγαίνει, τα άδεια ψυγεία, και για τους πλούσιους που τρώνε καλά ενώ οι φτώχοι σφίγγουν τις ζώνες τους. 

Ήδη τα Κίτρινα Γιλέκα κέρδισαν μια πρώτη νίκη. Ο Μακρόν ακύρωσε τις αυξήσεις φόρων. Αλλά πρόκειται για πολύ λίγα πολύ αργά. Οι βασικές διεκδικήσεις του κινήματος έχουν γίνει πλέον η αύξηση των αποδοχών, αρχίζοντας από το βασικό και η επαναφορά του φόρου στις μεγάλες περιουσίες για τους πλούσιους. Κάθε βδομάδα εδώ κι ένα μήνα, τα Κίτρινα Γιλέκα έρχονται από τα μακρυνά προάστια και τις μικρές και μεσαίες πόλεις, για να κλείσουν τις πλούσιες γειτονιές του κέντρου των μεγαλουπόλεων - κυρίως το Παρίσι, με τα Ηλύσια Πεδία και τα χλιδάτα του καταστήματα. 

Το περασμένο Σάββατο όλο το Παρίσι ήταν απελευθερωμένο, χωρίς αυτοκίνητα, με διαδηλωτές παντού. Ενώ στα Ηλύσια Πεδία τα Κίτρινα Γιλέκα συγκρούονταν με την αστυνομία, λίγο πιο πέρα πολλές δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές -μερικοί με κίτρινα γιλέκα- διαδήλωναν για το κλίμα πίσω από ένα πανό που έλεγε «Τέλος του μήνα και τέλος του κόσμου – Να αλλάξουμε το σύστημα, όχι το κλίμα». Μαζεμένοι σε μια άλλη πλατεία, χιλιάδες Κίτρινα Γιλέκα που τους είχε απωθήσει η αστυνομία συναντήθηκαν με τη διαδήλωση για το κλίμα στην πλατεία της Δημοκρατίας, εκεί που γινόντουσαν πριν δυο χρόνια οι συνελεύσεις των Nuit Debout.

Ο Μαρξ έλεγε ότι η απόδειξη της ύπαρξης του γλυκού είναι ότι το τρώμε. Η απόδειξη της εν δυνάμει επαναστατικής φύσης της κατάστασης είναι όλες οι αντιφάσεις που διατρέχουν αυτό το κίνημα. Είναι η απόδειξη ότι όλη η κοινωνία έχει αρχίσει να ξεσηκώνεται. Ας μην ξεχνάμε ότι εδώ και δυο χρόνια η ίδια αυτή κοινωνία έχει γνωρίσει μαζικές απεργίες και καταλήψεις χώρων αλλά έχει επίσης δώσει και 11 εκατομμύρια ψήφους στη Μαρίν Λεπέν στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ρατσισμός και ο εθνικισμός ενθαρρύνθηκαν από όλες τις κυρίαρχες δυνάμεις. Υπάρχει πόλωση στην κοινωνία. Και αυτό επηρεάζει ακόμα και την τάξη μας. 

Η δυναμική της κινητοποίησης είναι παρόλαυτα το πιο ευνοϊκό πεδίο για να πάει η δυναμική προς την αριστερά. Η είσοδος των μαθητών και των φοιτητών στο κίνημα λειτουργεί προς αυτή την κατεύθυνση. Η είσοδος του αντιρατσιστικού κινήματος και του κινήματος αλληλεγγύης στους μετανάστες και πρόσφυγες θα είναι ένα καθοριστικό στοιχείο. Ήδη προγραμματίζονται διαδηλώσεις σε 40 πόλεις στις 18 Δεκέμβρη με την ευκαιρία της Διεθνούς Μέρας των μεταναστών. 

Τέλος, το κίνημα πρέπει να κλιμακωθεί. Τα μπλόκα στους δρόμους και οι διαδηλώσεις του Σαββάτου δεν θα μπορέσουν να συνεχίσουν επ’ αόριστον αν δεν μπει σε λειτουργία το πιο δυνατό όργανο της οργάνωσης της τάξης μας, οι απεργίες και οι καταλήψεις. 

Ντενί Γκοντάρ
NPA