Ξεκίνησε η νέα χρονιά και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων προσπαθούν να μας πείσουν ότι το φλέγον ζήτημα είναι τι θα κάνει ο Καμμένος με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Λογοπαίγνια με το τσουχτερό κρύο των ημερών και τον πολιτικό “καύσωνα” του κοινοβούλιου. Ο απλός κόσμος, όμως, καίγεται για πολύ διαφορετικά ζητήματα. Χιλιάδες εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας απειλούνται με “μεταμνημονιακές” απολύσεις. Και απαντούν με ένα απεργιακό κίνημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με μαζικές προσλήψεις και μονιμοποιήσεις.
Αυτή τη βδομάδα, την Παρασκευή 11 Γενάρη κλείνουν τα σχολεία, όχι για το κρύο, αλλά γιατί δάσκαλοι και καθηγητές αντιστέκονται στη σφαγή των αναπληρωτών που προωθεί ο Γαβρόγλου. Εκπαιδευτικοί που χρόνια τώρα κρατούνε όρθια τη δημόσια Παιδεία περιμένοντας κάθε φθινόπωρο να πάνε να διδάξουν σε κάποιο νησί ή στο σχολειό κάποιας φτωχογειτονιάς, ξαφνικά κινδυνεύουν να βρουν την πόρτα κλειστή. Και απαντάνε μαχητικά.
Κλιμάκωση
Συνεχίζουν και κλιμακώνουν έναν αγώνα που έχουν ξεκινήσει οι συμβασιούχοι παντού, είτε ονομάζονται “εργολαβικοί”, “ΟΑΕΔ”, “επικουρικοί” ή “αναπληρωτές”: στα Νοσοκομεία, στους Δήμους, στα ΕΛΠΕ, στη ΔΕΣΦΑ... Και δεν θα σταματήσουν παρά μόνο κατακτώντας μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους μαζί με τους αγώνες όλων των εργαζόμενων για Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις
Αυτό το απεργιακό κίνημα, όμως, δεν είναι “μόνο” ο καλύτερος τρόπος για να πάρουμε πίσω όλα όσα μας στέρησε η μνημονιακή λεηλασία 2010-2019 που συνεχίζεται. Είναι και η καλύτερη απάντηση στους πατριδοκάπηλους εκβιασμούς της Δεξιάς και ακροδεξιάς που ψάχνει τρόπους να επιστρέψει.
Η συγκυβέρνηση με τον Καμμένο δεν ήταν πολιτική επιλογή του κόσμου που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε βέβαια του κόσμου που ψήφισε αριστερότερα. Αυτό το “συγκοινωνούν δοχείο” με τους Κασιδιάρηδες και τους Βορίδηδες το έβαλε στην κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας. Και παρέα με τον Κοτζιά έβαλαν μπροστά μια πολιτική που συναγωνίζεται με τη Νέα Δημοκρατία για το ποιος είναι πιο “πατριώτης”: πουλήσατε το όνομα της Μακεδονίας λέει ο δεξιός συρφετός, “σώσαμε την ελληνικότητα της αρχαίας Μακεδονίας” απαντάει ο Τσίπρας!
Η διέξοδος από αυτή την παράνοια βρίσκεται στο δυνάμωμα των εργατικών αγώνων και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που παλεύει για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Θέλουμε ειρήνη με τους γείτονες και κοινούς αγώνες ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή. Θέλουμε δουλειές και όχι νέες φρεγάτες. Δεν θέλουμε αγκαλιές με την Μέρκελ, ούτε δηλώσεις του Ζάεφ ότι αναγνωρίζει την Ελλάδα ως “ηγέτιδα” των Βαλκανίων.
Θα επιβάλουμε αυτές τις επιλογές με τη δύναμη των αγώνων της τάξης μας, με το απεργιακό κίνημα, με τα αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά συλλαλητήρια. Έτσι απαντάμε και στις Καμμένες επιλογές του Τσίπρα και φράζουμε το δρόμο στις ακροδεξιές ρελάνς του Μητσοτάκη.