Εδώ και πάνω από ένα μήνα παραμένουν κλειστά τα ρολά του αμερικάνικου κράτους, λόγω της αδυναμίας συμβιβασμού ανάμεσα στον Τραμπ και τη Βουλή για τον προϋπολογισμό. Ο Τραμπ έχει βάλει σαν όρο σε οποιαδήποτε υπογραφή του για να ξανανοίξει ο δημόσιος τομέας να χρηματοδοτηθεί με 5,7 δισ. δολάρια το “τείχος” που θέλει να φτιάξει στα σύνορα με το Μεξικό. Μέχρι στιγμής η Δημοκρατική πλειοψηφία στη Βουλή τού απαντάει όχι.
Αυτό που διαγραφόταν ως μια αναμέτρηση λίγων ημερών ανάμεσα στα δυο κόμματα, έχει ήδη μετατραπεί σε κρίση με αναρίθμητες συνέπειες στην οικονομία και στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Ταυτόχρονα μετατρέπεται σε δυνατό χαστούκι στην αξιοπιστία του Τραμπ. Επιβεβαιώνεται ότι τα αποτελέσματα των ενδιάμεσων εκλογών του περασμένου Νοέμβρη σήμαναν ακόμη μεγαλύτερο βάλτωμα για την αμερικάνικη πολιτική. Ο Τραμπ όχι μόνο δεν είναι παντοδύναμος, αλλά φτάνει στα χαμηλότερα επίπεδα αποδοχής στις δημοσκοπήσεις.
Ρεκόρ
Ακύρωσε το ταξίδι του στο Νταβός της Ελβετίας, όπου τον περίμεναν στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ. 800 χιλιάδες υπάλληλοι του δημόσιου τομέα κάθονται σπίτι τους ή αναγκάζονται να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται. Τα “κλεισίματα” του κράτους δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στις ΗΠΑ. Προκύπτουν όταν δεν υπάρχει συναίνεση για τον προϋπολογισμό. Όμως το κλείσιμο του 2019 είναι το πιο μακρόσυρτο στην ιστορία. Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν του Κλίντον με 21 μέρες στα τέλη του ‘95.
Φιλανθρωπικές οργανώσεις που συνήθως βοηθούν φτωχές χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν στήσει πάγκους στην Ουάσινγκτον για να μπορούν να φάνε κάτι δωρεάν δημόσιοι υπάλληλοι που ανήκουν τους “υψηλόμισθους”. Από τους 800 χιλιάδες συνολικά, οι 200 χιλιάδες απλήρωτοι υπάλληλοι βρίσκονται συγκεντρωμένοι στην ομοσπονδιακή πρωτεύουσα. Η κατανάλωση στην ευρύτερη περιοχή έχει πέσει. Οι τράπεζες προσπαθούν να διαχειριστούν τα στεγαστικά και τα άλλα δάνεια που μένουν πίσω, καθώς οι μισθοί δεν κατατέθηκαν. Πλέον πολλοί υπάλληλοι με τις υποτίθεται πιο σταθερές δουλειές του κόσμου, έχουν καταθέσει τα χαρτιά τους για επίδομα ανεργίας.
Όμως οι επιπτώσεις είναι ευρύτερες. Με ένα μεγάλο μέρος των υπηρεσιών κλειστό, έχουν μείνει χωρίς δουλειά οι εταιρείες που αναλαμβάνουν εργολαβίες του αμερικάνικου κράτους. Και οι εργαζόμενοι εκεί χάνουν δουλειές και μεροκάματα μάλλον ανεπιστρεπτί. Ο κόσμος που παίρνει επίδομα για το νοίκι του έχει ήδη λάβει επιστολές από τους ιδιοκτήτες ότι πρέπει να πληρώσει ολόκληρο το νοίκι διότι το κράτος δεν έχει καταθέσει τίποτα. Πρόκειται για οικογένειες που για ένα διαμέρισμα των 500 δολαρίων, μπορεί κανονικά να δίνουν 100 δολάρια το μήνα και οι κοινωνικές υπηρεσίες να δίνουν τα υπόλοιπα 400. Τα πιο φτωχά 40 εκατομμύρια των ΗΠΑ, που αγοράζουν τρόφιμα με κουπόνια βλέπουν μπροστά τους τον κίνδυνο να μην μπορούν να ψωνίσουν αν το κλείσιμο συνεχιστεί λίγο ακόμη.
Το μπλοκάρισμα φτάνει και στα πάνω πατώματα. Αναμένονταν νέες άδειες για εξόρυξη υδρογονανθράκων στους ωκεανούς και έχουν μπλοκάρει. Οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν μπορούν να εγκρίνουν τα νέα τους φάρμακα για να τα κυκλοφορήσουν. Υπάρχουν εξορύξεις τύπου φράκινγκ στην Αλάσκα που δεν μπορούν να περιμένουν πολύ γιατί όταν μαλακώσουν τα χιόνια δεν θα μπορέσουν να περάσουν τα σκαπτικά μηχανήματα. Κάποιες από τις “τομές” του Τραμπ έχουν μπλοκάρει και δεν υλοποιούνται. Για παράδειγμα τα μεγάλα δώρα προς τις επιχειρήσεις με την απελευθέρωση της χρήσης των ποταμιών και των ρεμάτων, αλλά και η χαλάρωση στις εκπομπές διοξείδιου του άνθρακα που προκύπτει λόγω της εξόδου των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού. Ενώ οι αγρότες, στους οποίους είχε υποσχεθεί σημαντικές επιδοτήσεις για να τους αποζημιώσει για τις απώλειες που έχουν λόγω του οικονομικού πολέμου με την Κίνα, προς το παρόν δεν έχουν πάρει ούτε ένα σεντ.
Την περασμένη βδομάδα ο Τραμπ έκανε μια απόπειρα συμβιβασμού. Πρότεινε στους Δημοκρατικούς να αποδεχθούν τη χρηματοδότηση του τείχους, και ο ίδιος θα έδινε τριετή παράταση στη λεγόμενη γενιά των “Ντρίμερς”, τους ανθρώπους που έφτασαν ως παιδιά στις ΗΠΑ και παραμένουν χωρίς χαρτιά, ενήλικοι πλέον. Οι Δημοκρατικοί αρνήθηκαν, όμως η πρόταση του Τραμπ πυροδότησε αντιδράσεις και στη Δεξιά, όπου για πρώτη φορά, ακόμη και στα υψηλά κλιμάκια των Ρεπουμπλικάνων, ακούστηκαν φωνές για “προδοσία”. Για την πιο δεξιά πτέρυγα, η επίθεση στα δικαιώματα των Ντρίμερς είναι πολύ πιο σημαντική από το “τείχος”, που είναι προσωπικό στοίχημα του Τραμπ. Όσον αφορά το τείχος, ο Τραμπ που δεν κουραζόταν να επαναλαμβάνει τη φράση “τσιμεντένιο τείχος από ωκεανό σε ωκεανό”, πλέον λέει πως στην πραγματικότητα είναι “ατσάλινες κατασκευές στα σημεία που δεν υπάρχουν φυσικά σύνορα, όπως ποτάμια και βουνά, ούτε εγκατεστημένοι μεταλλικοί φράχτες”…
Kαλιφόρνια - Μπήκαν στη δεύτερη βδομάδα απεργίας οι εκπαιδευτικοί
Στο μεταξύ στο Λος Άντζελες η απεργία των εκπαιδευτικών μπήκε στη δεύτερη βδομάδα. Την Παρασκευή η πρώτη βδομάδα έκλεισε με μια τεράστια πανηγυρική πορεία 60 χιλιάδων που φώναζαν συνθήματα: “Τη δεύτερη βδομάδα, πιο δυνατές φρουρές!”. Είναι η πρώτη φορά που οι εκπαιδευτικοί της πόλης βγαίνουν σε απεργία μετά από 30 χρόνια. Ο απεργιακός πυρετός που απλώθηκε στους εκπαιδευτικούς πολλών πολιτειών την περασμένη χρονιά έφτασε και στην Καλιφόρνια.
Την αρχή έκαναν πέρσι οι εκπαιδευτικοί στη Δυτική Βιρτζίνια, ακολούθησαν στην Οκλαχόμα και στην Αριζόνα με δυνατές πολυήμερες απεργίες που έφεραν στο προσκήνιο εκπαιδευτικούς που αναγκάζονται να κάνουν τρεις δουλειές για να επιβιώσουν. Ανάγκασαν τις κυβερνήσεις να διαπραγματευτούν με τους απεργούς και να κάνουν υποχωρήσεις. Μια από τις διαφορές στο Λος Άντζελες είναι ότι οι απεργοί έχουν απέναντί τους αρχές όχι Ρεπουμπλικανικές αλλά Δημοκρατικές. Αυτό δεν τις έκανε λιγότερο σκληρές.
Απεργοσπασία
Αντίθετα, η επιχείρηση απεργοσπασίας ήταν μεγαλύτερη από όλες τις άλλες απεργίες, με πολλούς μαθητές να εξαναγκάζονται να μπουν σε μεγάλα αμφιθέατρα για να περνάνε τη μέρα βλέποντας ταινίες, ώστε στα σχολεία να μην καταγράφεται η μέρα χαμένη και να μην χάνεται η χρηματοδότηση.
Η υποστήριξη των γονιών στην απεργία ξεπερνάει το 80%. Πέρα από τους μισθούς, στην πρώτη γραμμή του αγώνα είναι η χρηματοδότηση και κυρίως η μείωση των αριθμών ανά τάξη. Οι εκπαιδευτικοί απαιτούν να καταργηθεί η ρήτρα που λέει πως όταν υπάρχει πίεση στον προϋπολογισμό καταργείται κάθε όριο στον αριθμό των μαθητών. Οι απεργοί παλεύουν ενάντια στην επέκταση των ημιιδιωτικών σχολείων, για μαζικές προσλήψεις βοηθητικού και ειδικού διδακτικού προσωπικού, ενάντια στο σύστημα διαρκούς εξέτασης, αλλά και ενάντια στο ρατσισμό. Καταγγέλλουν τις πιέσεις των Αρχών ενάντια στους μετανάστες και τα παιδιά μεταναστών, ενώ τονίζουν πως η χρηματοδότηση ανά μαθητή στις φτωχογειτονιές είναι πολύ χαμηλότερη από ό,τι στα καλύτερα προάστια, και σίγουρα υποπολλαπλάσια από τη χρηματοδότηση ανά κρατούμενο στις φυλακές.