Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
Η δίκη της Χρυσής Αυγής: Υπεράσπιση Μιχαλολιάκου - Γελοίες απόπειρες “συμψηφισμών”

Εφτά συνεδριάσεις μέχρι στιγμής έχει διαρκέσει η ανάγνωση εγγράφων υπεράσπισης του αρχηγού της ναζιστικής συμμορίας, Μιχαλολιάκου (316η-322η δικάσιμος, 16-29/1). Μετά τα έγγραφα περί «νόμιμου πολιτικού κόμματος» (βλ ΕΑ τ.1358), 60 ήταν οι ομιλίες στη Βουλή που έφερε η υπεράσπιση του αρχηγού, στην προσπάθειά της να συνεχίσει τον διπλό στόχο: αυτόν της κωλυσιεργίας (καθώς κάθε ομιλία αποτελείται από αρκετές σελίδες και συνοδεύεται από τα πρακτικά της συζήτησης) και αυτόν της προβολής «κοινοβουλευτικού έργου». 

Τις ίδιες μέρες που τα τάγματα εφόδου της συμμορίας χτυπούσαν δημοσιογράφους στα εθνικιστικά συλλαλητήρια στο Σύνταγμα, ο Μιχαλολιάκος προσπάθησε μέσα στο δικαστήριο να παίξει το χαρτί του «πατριώτη», φέρνοντας ομιλίες του τελευταίου χρόνου που αφορούσαν το μακεδονικό. 

Ακολούθησε η άλλη γνωστή τακτική της υπεράσπισης: η θεωρία των δύο άκρων, ο συμψηφισμός της βίας και η προσπάθεια να παρουσιαστούν τα τάγματα εφόδου σαν «αναγκαία» άμυνα σε επιθέσεις που υποτίθεται δεχόταν η Χρυσή Αυγή στα γραφεία της ή οι χρυσαυγίτες στο δρόμο. Με τη συντριπτική πλειονότητα των εγγράφων να είναι δημοσιεύματα της ίδιας της Χρυσής Αυγής και χωρίς να προσκομίσει ούτε μία δικογραφία ή καταδικαστική απόφαση η υπεράσπιση δεν πείθει κανέναν ωστόσο. 

Αντιθέτως, μία καταχώρηση στο βιβλίο συμβάντων της υποδ/σης Ασφαλείας Αγρινίου από τον Γενάρη του 2014 που κάνει λόγο για 40 χρυσαυγίτες, ανάμεσά τους ο Μπαρμπαρούσης, που «δέχτηκαν επίθεση» από 50 άτομα, στην πραγματικότητα μαρτυρά την αποτυχημένη προσπάθεια τάγματος εφόδου να πουλήσει τσαμπουκά στους Ρομά της περιοχής.

Άλλωστε η βία και η βίαιη ρητορική της Χρυσής Αυγής σε βάρος των Ρομά είναι εκτεταμένη ήδη από το 2012. Τρία άτομα έχουν καταδικαστεί για επιθέσεις στο Αιτωλικό, με τον έναν από αυτούς να έχει θεαθεί μαζί με τον Μπαρμπαρούση σε επιδρομές στις λαϊκές αγορές. Ο Μπαρμπαρούσης έχει δηλώσει ότι «στο DNA [των Ρομά] είναι η κλεψιά». Στα δε «γραφεία» της συμμορίας στο Αγρίνιο έχουν βρεθεί όπλα. Ο δημοσιογράφος Π. Τσακανίκας έχει καταθέσει (25/4/17, 147η δικάσιμος) για τη δράση του τοπικού τάγματος στην περιοχή και για τις επιθέσεις και απειλές που έχει δεχτεί και ο ίδιος από τα ηγετικά στελέχη Μπαρμπαρούση και Σταθόπουλο.

Όπως και στα υπερασπιστικά έγγραφα του Παναγιώταρου, ο οποίος προσπάθησε να κάνει το άσπρο μαύρο, έτσι και στα έγγραφα Μιχαλολιάκου, τα ορμητήρια της Χρυσής Αυγής μετατρέπονται σε «στόχους» επιθέσεων, τα μέλη της Χρυσής Αυγής που φοράνε τη γνωστή μπλούζα-σήμα κατατεθέν των ταγμάτων εφόδου μετατρέπονται σε «θύματα» και η απροθυμία της αστυνομίας να εξετάσει οτιδήποτε προηγήθηκε αυτών των «δολοφονικών επιθέσεων» -μην τυχόν και αποκαλυφθεί ο πραγματικός ρόλος της Χρυσής Αυγής σε κάθε τέτοιο επεισόδιο- μετατρέπεται σε «ατιμωρησία κουκουλοφόρων». Μέσα σε 3,5 χρόνια δίκης όμως το δικαστήριο έχει καθαρή εικόνα του τι σήμαινε σε κάποια γειτονιά τα «γραφεία» της Χρυσής Αυγής ή η εμφάνιση χρυσαυγιτών με τα «μαύρα μπλουζάκια»: επιθέσεις σε βάρος αριστερών, μεταναστών και όχι μόνο.

Η προσπάθεια συμψηφισμού συνεχίζεται με έγγραφα που αφορούν όλα τα κόμματα, με έμφαση στα κόμματα της Αριστεράς, με ένα υλικό που θέλει να πει ότι η βία είναι στην πρακτική όλων.  Η υπεράσπιση των νεοναζί προσπαθεί μάταια να ταυτίσει την οργή της εργατικής τάξης που αγωνίζεται με τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών που στόχο έχουν να τσακίσουν όλες τις μορφές οργάνωσης της εργατικής τάξης, τα συνδικάτα της, τα κόμματά της, τις κινήσεις των μειονοτήτων, των μεταναστών, των ομοφυλόφιλων, των γυναικών.